Όταν τα ποντίκια βρυχώνται… Διάβασα τις προάλλες σφοδρό κατηγορητήριο κατά ενός κόμματος της βουλής με το ιδιώνυμο σκεπτικό ότι:
«στο κόμμα αυτό φιλοξενούνται οι αποδεδειγμένοι λάτρεις φασιστικής της ιδεολογίας.» ότι ,
«Ο κ. Πλεύρης (ο πατέρας) δεν είναι ο ιδρυτής της 4ης Αυγούστου;» και τέλος ότι
«από το βήμα της βουλής , εξυμνήθηκε η φασιστική δικτατορία του Μεταξά και της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας της Χούντας των συνταγματαρχών» εφ όσον αναφέρθη η προτροπή,
«χαρίστε τα αγροτικά χρέη. Το έκανε η δικτατορία. Να οργανωθούν πρατήρια των αγροτών σε όλη την Ελλάδα, όπως έκανε κάποτε ο Μεταξάς»
«Ο κ. Πλεύρης (ο πατέρας) δεν είναι ο ιδρυτής της 4ης Αυγούστου;» και τέλος ότι
«από το βήμα της βουλής , εξυμνήθηκε η φασιστική δικτατορία του Μεταξά και της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας της Χούντας των συνταγματαρχών» εφ όσον αναφέρθη η προτροπή,
«χαρίστε τα αγροτικά χρέη. Το έκανε η δικτατορία. Να οργανωθούν πρατήρια των αγροτών σε όλη την Ελλάδα, όπως έκανε κάποτε ο Μεταξάς»
Μίκης Θεοδωράκης
Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά
«.....Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Όχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Όχι” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “Όχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος...».
Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά
«.....Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Όχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Όχι” και μετά να πεθάνει... Και πίσω από το “Όχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος...».
Γρηγόρης Φαράκος (υπήρξε γ.γ. του ΚΚΕ.)
Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος.
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα...
...Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Όχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».
Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος.
«...Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου... Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
...Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα...
...Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται... Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Όχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος...».
Όμως ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 είχε ήδη αφήσει έργο πρίν την ηρωική αυγή της 28ης/10/1940, που Θεοδωράκης και Φαράκος (κρυπτοφασίστες και αυτοί βλέπετε!) αναγνωρίζουν ως το απαύγασμα της επιτυχίας του Εθνικού Κυβερνήτου Ιωάννη Μεταξά.
· Η δημιουργία του ΙΚΑ, η θέσπισις ιατρικής περιθάλψεως και δώρου εργασίας.
· Η καθιέρωσις του οκταώρου και των υπερωριών.
· Η πρωτομαγιά ως αργία και εορτή των εργατών. Τα κατώτατα όρια μισθών,η ρύθμισις των αγροτικών χρεών, η θέσπισις υποχρεωτικής αδείας μετ' αποδοχών, ο εκσυγχρονισμός των Γεωργικών Συνεταιρισμών και της ποινικής δικονομίας.
· Η θέσπισις της υποχρεωτικής παιδείας, ο Νόμος περί υποχρεωτικής διαιτησίας και επίλυσεως των εργατικών διαφορών.Ακόμη η πρώτη συστηματική προσπάθεια για την καθιέρωσι της Δημοτικής. Αλλά και ο εκσυγχρονισμός του Στρατού και του Ναυτικού.
· Η αθόρυβη και αποτελεσματική προετοιμασία των συνόρων σε μήκος πέραν των 200 χιλιομέτρων με οχυρωματικά έργα.Η «γραμμή Μεταξά», που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράμματα του κόσμου, στρατηγικό και κατασκευαστικό επίτευγμα αξιοθαύμαστο έως σήμερα για την τεχνική αρτιότητα αλλά και το σύντομο χρονικό διάστημα που πραγματοποιήθηκε με τα ασήμαντα μέσα της εποχής εκείνης υπό άκρα μυστικότητα.
Είναι όλα μέρος από το τεράστιο έργο που φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Ιωάννου Μεταξά.
Αλλά ας τα απολησμονήσουμε όλα αυτά… Ας δεχθούμε ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν ήταν και αυτά, τα σημαντικά και άκρως ουσιώδη που αναφέραμε, αλλά μόνο ένα δικτατορικό καθεστώς, όπως όλα τα παρεμφερή της εποχής εκείνης. Και ότι η ιδεολογια του (το τριπτυχο της οποίας ήταν Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια) ήταν «φασιστική».
· Από πού και ως που αρνούμεθα το δικαίωμα της όποιας ιδεολογίας να διατυπώνεται και να υπάρχει;
· Είναι δημοκρατία ένα καθεστώς οπού δεν υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογίες;
· Είναι Δημοκρατία το καθεστώς που έχει εξαφανίσει όλους τους δεξιούς και έχει πλημμυρίσει κόκκινα και ροζ σημαιάκια, πανάκια, σφυροδρέπανα και παλούκια;
· Είναι Δημοκρατία ένα καθεστώς όπου έχει πρακτικώς απαγορευθεί η έκφρασις άλλης απόψεως πλην εκείνη που εκφράζουν τα αριστερά κομμουνιστικά έντυπα, τα αριστεροκρατούμενα κανάλια και οι -ντουντούκες- εκπρόσωποι τους στα νυκτερινά δελτία απόψεων;
· Δεν είναι Δημοκράτης ο Κος Πλεύρης (Πατήρ) και είναι εκείνοι που τον καταμηνύουν για τις απόψεις του ( για να αθωωθεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη) ή δεν του επιτρέπουν να ομιλήσει και να εκφράση την άποψι του. Όποια κι αν είναι;
· Ως εάν το ΚΚΕ και οι ντροπαλοί εραστές του σταλινισμού, της επανάστασης που χάθηκε, μόνο αυτοί έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να καθορίζουν, να επιβάλλουν τι επιτρέπεται να πιστεύουμε και ποιοι και τι να λένε…
· Είναι δημοκράτες όλοι αυτοί που κλείνουν επιδεικτικά τους δρόμους , καταστρατηγούν τους νόμους, παρεμποδίζουν διοικητικά συμβούλια να να συνεδριάσουν, εκβιάζουν με την απειλητική παρουσία τους δικαστές και εισαγγελείς, κλειδώνουν κατουρημένους καθηγητές στην αίθουσα συνεδριάσεων μέχρι να αναιρέσουν τις αποφάσεις τους, καταστρέφουν τις κάλπες για να μην εκφρασθή η άποψις της πλειοψηφίας και δηχθεί η γύμνια των «προοδευτικών» δυνάμεων.
Τέλος κινδυνεύει η Δημοκρατία αυτή που σας περίγραψα και που όλοι βλέπουμε αν έχουμε μάτια αυτιά να ακούσουμε και νουν να συλλογισθή, είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Δημοκρατία αυτή, από το κόμμα αυτό και δεν κινδυνεύει από το κομμουνιστικό κόμμα που στο επίσημο δημοσιευμένο πρόγραμμα του υποστηρίζει , διακηρύσσει, καταδηλώνει προς πάσα κατεύθυνση από κάθε βήμα και επιβάλλει ως του καθήκον του,
«… Την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη σε συνεργασία με τους συμμάχους της.. την ανατροπή του αστικού κράτους και των μηχανισμών του..
Την επαναστατική ανόδου του λαϊκού κινήματος, όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ξεκινήσει, και κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες...» (Οι σημερινές επιδιώξεις του ΚΚΕ όπως καταγράφονται στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και ανακοινώθησαν κατά την διεξαγωγή του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ που έλαβε χώραν από 9-12 Φεβρουαρίου 2005)
Την επαναστατική ανόδου του λαϊκού κινήματος, όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ξεκινήσει, και κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες...» (Οι σημερινές επιδιώξεις του ΚΚΕ όπως καταγράφονται στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και ανακοινώθησαν κατά την διεξαγωγή του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ που έλαβε χώραν από 9-12 Φεβρουαρίου 2005)
Προσωπικώς αυτό που κατηγορώ και απεχθάνομαι σε όλα τα κόμματα και τους αρχηγούς των ( πλην των κομμουνιστικών που δεν είναι Εθνικά κόμματα για να αναφερθούμε με κάποια ελπίδα σ αυτά) είναι ο λαϊκισμός, ή άρνησης της προόδου, η κολακεία του λαού, των αδαών και η δειλία των εκπρόσωπων του να μιλήσουν και να εκφράσουν την αλήθεια , την ιστορική αναγκαιότητα των καταστάσεων, τις ευθύνες που έχουν όλοι και την αδήριτη ανάγκη να παραμείνει ο Ελληνισμός ενωμένος για να αντιμετωπίσει την επιβίωση του ως Έθνος και ως Λαός
Ιασων
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.