Υπέρ της άρσης του προστατευτισμού (καμποτάζ) υπό προϋποθέσεις τάχθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. και βουλευτής Λάρισας κ. Αστέριος Ροντούλης, μιλώντας στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.

«Η άρση του καμποτάζ είναι δυνατόν να επιφέρει σημαντικές ωφέλειες, όπως είναι η αύξηση του εισαγόμενου συναλλάγματος, η αύξηση των θέσεων εργασίας, η αύξηση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων που έχουν σχέση με την κρουαζιέρα και το θαλάσσιο τουρισμό και η στήριξη της νησιωτικής οικονομίας και της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Για να επιτευχθούν, όμως, αυτά τα θετικά αποτελέσματα δεν αρκεί μόνο η θεσμική μεταρρύθμιση, αλλά θα πρέπει να υπάρξει και μία σφαιρικότερη αντιμετώπιση του όλου ζητήματος» , υποστήριξε ο κ. Ροντούλης και συνέχισε:

«Θα πρέπει το όλο εγχείρημα να στηριχθεί με λιμενικές υποδομές που τώρα δεν υπάρχουν. Είναι αυτονόητο ότι οι λιμενικές υποδομές, είναι το προαπαιτούμενο, προκειμένου να έχουμε ορθό προγραμματισμό των αφίξεων και κανονική αποβίβαση των επιβατών, έτσι ώστε να αποφύγουμε πιθανό κομφούζιο με την ταυτόχρονη αύξηση 4-5 πλοίων, ταυτόχρονα, σε κάποιο νησί.

Επίσης, μία πολύ σημαντική δραστηριότητα, συνυφασμένη με τις κρουαζιέρες, είναι η λεγόμενη τροφοδοσία των κρουαζιερόπλοιων. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε στην Ελλάδα ανταγωνιστικά δίκτυα τροφοδοσίας αυτών των πλοίων, που είναι μικρές πολιτείες. Για παράδειγμα, οι επιβάτες σε ένα μέγα κρουαζιερόπλοιο καταναλώνουν ημερησίως 15.000 – 20.000 αυγά. Αν μπορέσουμε, λοιπόν, να συνδέσουμε το κρουαζιερόπλοιο με το αγροτικό εισόδημα, μέσω αυτής της αλυσίδας τροφοδοσίας έτσι ώστε να μην έρχονται απέξω οι νταλίκες με τα τρόφιμα, θα είναι ένα τεράστιο βήμα για την ελληνική οικονομία.

Ένα δίκτυο προβολής της χώρας, ως κέντρο κρουαζιέρας, είναι επίσης απαραίτητο, προκειμένου να κινηθεί η κρουαζιέρα. Πρέπει να αναδειχθούν νέοι προορισμοί και μάλιστα  να γίνουν και δίκτυο, διότι έτσι θα διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, αμείωτο το ενδιαφέρον των τουριστών που θα έρχονται στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί να γίνει με εξειδικευμένους φορείς θαλασσίου τουρισμού, στους οποίους θα συμμετέχουν το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι ιδιώτες.

Βέβαια, με την άρση του καμποτάζ, θα υπάρξει ένας κλυδωνισμός εφόσον τα κρουαζιερόπλοια με ελληνική σημαία θα γίνουν λιγότερο ανταγωνιστικά. Ενδεχομένως να υπάρξουν και κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να μείνουν άνεργοι. Είναι άκρως απαραίτητο, λοιπόν, η Ελληνική Πολιτεία να απλώσει ένα δίχτυ προστασίας πάνω από αυτούς τους ανθρώπους, μέσω της δημιουργίας ενός Οργανισμού Απασχόλησης Εμπορικού Ναυτικού που θα μεριμνά για αυτά τα ζητήματα.

Τέλος, αφού τίθεται ζήτημα κρουαζιέρας και θαλασσίου τουρισμού, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί και η  περίπτωση του yaughting στην Ελλάδα, έναν κλάδο ιδιαίτερα ευαίσθητο σε ζητήματα τρομοκρατίας ή σε ζητήματα χαοτικών καταστάσεων που προκαλούνται από κάποιους στα λιμάνια. Οι εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης πλήττουν ανεπανόρθωτα τον κλάδο αυτό, της εθνικής οικονομίας. Τρεισήμισι χιλιάδες σκάφη, περισσότεροι από 3.000 ναυτικοί, επί δύο συνεχή χρόνια έχουν καταγράψει τεράστιες ζημιές. Αυτό θα πρέπει να αντιμετωπισθεί, διότι με το yachting ασχολείται κόσμος υψηλού εισοδηματικού επιπέδου».