«ΔΗΜΟΣΙΟ: Το Όνειρο γίνεται τώρα εφιάλτης;…» Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Με ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει για μερικούς από …»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;»

           Σαφώς όχι!

           Πώς θα μπορούσε να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό, να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονταν στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...»

 Υπήρξε, λοιπόν, εύλογη η έντονη επιθυμία των Ελλήνων για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μέχρι και πρόσφατα κανείς δεν γνώριζε πόσοι απασχολούνται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούσαν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ μαζί με τους «έκτακτους»).

 Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων να φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ πλήρωναν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου…

Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφάλιζε τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η περιώνυμη «καραβάνα» που «βρέξει, χιονίσει, για το Δημόσιο Υπάλληλο θα….γεμίζει» κατάντησε δακτυλήθρα.

          Έτσι αιτιολογούνταν – στην π. τ. (τουτέστιν ΠΡΟ-ΤΡΟΙΚΑΣ ΕΠΟΧΗ) - και οι σχέσεις Κράτους πολίτη στην πατρίδα μας οι οποίες υπήρξαν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονταν στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούσαμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος ως "τον καλό πατέρα,  σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περίμενε την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!"

          Σίγουρα ΔΕΝ είναι ΟΛΟΙ οι Δημόσιοι υπάλληλοι άχρηστοι, απρόσιτοι, εκμεταλλευτές, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα  υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο….λάδωμα!

Έτσι κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους Δημόσιους υπαλλήλους ή ΜΕΡΙΚΟΙ από εμάς τους χαρακτηριζόμενους ως Δημόσιους λειτουργούς και στελέχη υψηλών κλιμακίων στην ιεραρχική κλίμακα της Δημόσιας Διοίκησης, καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ, Δικαστές, Στρατηγούς, Ναυάρχους και Πτεράρχους κατέχοντες τις θέσεις εξουσίας θεωρούσαμε τους πολίτες υποτελείς, τους βλέπαμε ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι αυτοί ήταν οι…εργοδότες μας! 

Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από…ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!...

          Κλείνει πια το καλοκαίρι, ολοκληρώνονται οι πρώτοι ΕΝΤΕΚΑ μήνες για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και ήδη ολοκληρώθηκε (τουλάχιστον για τον κυρίως κορμό υπαλλήλων του Δημοσίου) η περιβόητη ΑΠΟΓΡΑΦΗ και προέκυψαν κάτι λιγότερο από 800,000 άτομα ενταγμένα στις Υπηρεσίες του Κράτους! Απομένουν οι απασχολούμενοι στις…ΔΕΚΟ και τους ΟΤΑ και εικάζεται ότι στην καταμέτρηση του Φθινοπώρου ο αριθμός ίσως και να ξεπεράσει το ΕΝΑ Εκατομμύριο!

Στο μεταξύ στον Δημόσιο τομέα, η τρόικα κατήργησε τον 13^ο και τον 14ο μισθό και μαζί κάποια ποσοστά επιδομάτων!..

Και τώρα μένει αναπάντητο το ερώτημα:

Στην Ελλάδα «των μεταρρυθμίσεων του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας» ΠΟΣΟΙ Δημόσιοι Υπάλληλοι και πότε, όπως το απαιτεί  το περιβόητο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, θα κληθούν να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ για ΠΑΝΤΑ τις καρέκλες τους μετουσιώνοντας  αυτό που μέχρι χτες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σέρβιραν ως το «όνειρο-Δημόσιος υπάλληλος» στον επικείμενο οδυνηρότατο «εφιάλτη»;…