Βομβαρδισμός της Τεχεράνης μέσω Ελλάδας-Βουλγαρίας;

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Αlex Rondos στην προετοιμασία της επίσκεψης του Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Αθήνα, οι μακρότατες, διάρκειας χωρίς προηγούμενο στα διεθνή διπλωματικά χρονικά, συνομιλίες Παπανδρέου-Νετανιάχου χωρίς την παρουσία Ελλήνων διπλωματών και ούτε καν των στενότερων συνεργατών των δύο ανδρών, μεταξύ των οποίων και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Uzi Arad και η συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ίσως αποκαλύπτουν τις πραγματικές ισραηλινές προθέσεις για τη σύσφιξη των σχέσεων Αθήνας – Τελ Αβίβ. 
Σε άρθρο του στο περιοδικό Επίκαιρα, ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος υποστηρίζει ότι σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές (που δεν έχουν καταστεί δυνατόν να διασταυρωθούν ακόμη) το Ισραήλ ζητά ουσιαστικά από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία να επιτραπεί στα ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη η διέλευση του ελληνικού και βουλγαρικού εναέριου χώρου σε περίπτωση που ληφθεί η απόφαση για τον αεροπορικό βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Τεχεράνης.
Ως γνωστόν, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (ΙΑF) έχει τέσσερις διαδρομές για να προσεγγίσει και να βομβαρδίσει το Ιράν:
Α. μέσω του Ιράκ, ο εναέριος χώρος του οποίου ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Στην περίπτωση αυτή, η Ουάσιγκτον θα είναι αυτόχρημα συνεργός στην επίθεση, κάτι που δεν επιθυμεί για πολιτικούς λόγους. Σημειώνεται ότι ακόμη και ο Zbigniew Brzezinski είχε ζητήσει την κατάρριψη των ισραηλινών μαχητικών σε περίπτωση διέλευσής τους πάνω από το Ιράκ (βλ. και Eισήγηση του CFR για αναχαίτιση των ισραηλινών αεροσκαφών πριν επιτεθούν στο Ιράν).
Β. μέσω της Σαουδικής Αραβίας, η ηγεσία της οποίας γνωρίζει ότι διακινδυνεύει την ίδια την επιβίωσή της αν δώσει τον εναέριο χώρο της για επίθεση κατά του Ιράν. Πρόσφατα, ήρθε στο φως της δημοσιότητας άσκηση απενεργοποίησης των σαουδαραβικών συστημάτων αεράμυνας, ώστε την κατάλληλη στιγμή να μπορέσουν τα ισραηλινά μαχητικά να πραγματοποιήσουν ανεμπόδιστα διέλευση προς το Ιράν (βλ. Συμφωνία Σαουδικής Αραβίας-Ισραήλ για επίθεση στο Ιράν;)
Γ. μέσω της Τουρκίας, κάτι που αποκλείει όμως η σημερινή στάση της ΄Aγκυρας.
Δ. μέσω της Γεωργίας, μιας χώρας που ελέγχεται απολύτως από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το βόρειο Ιράν. Η ΙΑF πρέπει να μπορεί να φτάσει στη Γεωργία κι αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσω της Τουρκίας, είτε μέσω της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.
Πράγματι η εβραϊκή και αμερικανική διείσδυση στη Γεωργία είναι τεράστια μέσω συμβούλων και υπηρεσιών, και όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν ήδη εγκατασταθεί επιχειρησιακές βάσεις υποστήριξης της IAF όπως επίσης έχουν σταλεί και στο Αζερμπαϊτζάν ομάδες συλλογής πληροφοριών. Σημειώνεται ότι η ανάδειξη του Mikheil Shaakasvilli στη ηγεσία της χώρας έγινε μετά την ανατροπή του Eduard Shevardnadze από την εξέγερση που ονομάστηκε “Επανάσταση των Ρόδων” στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η φοιτητική οργάνωση Kmara (“Aρκετά!”), χρηματοδοτούμενη από το ίδρυμα Liberty Institute, θυγατρικό της γνωστής USAID. H oργάνωση ιδρύθηκε την άνοιξη του 2003, λίγες μόνον ημέρες μετά την επιστροφή ομάδας Γεωργιανών ακτιβιστών από το Βελιγράδι, όπου είχαν «ανταλλάξει εμπειρίες» με τα μέλη της οργάνωσης Otpor, η οποία είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του Slobodan Milosevic. Το ταξίδι των ακτιβιστών στην πρώην Γιουγκοσλαβία είχε χρηματοδοτηθεί επίσης από το Ίδρυμα Οpen Society. Μικρή λεπτομέρεια: επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ στο Βελιγράδι, την περίοδο 1996-1999, και πρεσβευτής στην Τιφλίδα, την περίοδο 2002-2005, ήταν o Richard Miles, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον συντονισμό και στην καθοδήγηση των διαφόρων ΜΚΟ και στις δύο χώρες. Και ο Richard Miles βέβαια δε θα μπορούσε να μη γνωρίζει τον Alex Rondos, άλλωστε συμμετείχαν αμφότεροι στο Project on Ethnic Relations:

Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος γράφει σχετικά:

Πριν από δύο χρόνια και αφού έκαναν τη Γεωργία προτεκτοράτο τους, οι Ισραηλινοί έσπρωξαν τον Σαακασβίλι σε μια αυτοκτονική επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Το αποτέλεσμα ήταν η απολύτως προβλέψιμη από όλους, πλην του ίδιου του Γεωργιανού ηγέτη, καταστροφή της Γεωργίας, οι ίδιοι πέτυχαν όμως δύο σημαντικά πράγματα:
- έδωσαν ένα απτό παράδειγμα στη Μόσχα για τις δυνατότητες που έχουν να αποσταθεροποιήσουν ενόπλως την πρώην ΕΣΣΔ, αν όχι να προκαλέσουν νέο ψυχρό πόλεμο και επομένως ένα εξ αντιδιαστολής κίνητρο στη ρωσική διπλωματία να είναι πιο προσεκτική στις συναλλαγές και την υποστήριξή της προς την Τεχεράνη
- έσπρωξαν τη Ρωσία στην αναγνώριση Οσσετίας και Αμπχαζίας, αναγνώριση που παγίωσε την ισραηλινή επιρροή στην υπόλοιπη Γεωργία και αφαίρεσε από τη Μόσχα το μόνο μοχλό πίεσης επί της Τιφλίδας, την απειλή δηλαδή ότι θα αναγνωρίσει τις δύο αυτόνομες περιοχές.
Σε αυτό το σατανικό, παγκόσμιας σημασίας και εμβέλειας σχέδιο, φαίνεται ότι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο ο κ. ‘Αλεξ Ρόντος, εξ απορρήτων του … Γιώργου Παπανδρέου, που δείχνει να τον περιβάλλει με την απεριόριστη εμπιστοσύνη του, κατά τρόπο που εμείς τουλάχιστο δυσκολευόμαστε να ερμηνεύσουμε. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Ρόντος πρωταγωνίστησε σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις αμερικανικών και ισραηλινών συμφερόντων στα Βαλκάνια, εναντίον της Ρωσίας, στον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή την τελευταία δεκαετία, χρησιμοποιώντας ευρέως το όνομα Παπανδρέου. Τρεις μήνες πριν από τον πόλεμο στη Γεωργία, τον … προέβλεψε (!!!), από τις στήλες της Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν. Τέτοια οξυδέρκεια!

Ενισχυτικό των παραπάνω είναι και η επίσκεψη του Iσραηλινού προέδρου Shimon Peres στη Σόφια στις 11 Αυγούστου, δύο εβδομάδες δηλαδή μετά την αντίστοιχη επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου και τις συναντήσεις που είχε με το Βούλγαρο ομόλογό του ενώ η πρόσφατη ανάπτυξη των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς S-300 στην Αμπχαζία ίσως δεν είναι και τόσο άσχετη με τις προθέσεις του Ισραήλ.
Κυβερνητικοί παράγοντες διαψεύδουν αυτά τα σενάρια χωρίς όμως να υπεισέρχονται σε περισσότερες λεπτομέρειες οπότε μένουν να αποδειχθούν στη πράξη.
Πηγή