Την αρθρογραφία του κυπρίου δημοσιογράφου Σάββα Ιακωβίδη την έχουμε προβάλει επαρκώς.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Και ο λόγος ήταν ότι διακρίναμε μια νηφαλιότητα στην κριτική – πολιτική του σκέψη, που μόνο εποικοδομητικά και αφυπνιστικά - κόντρα το βάλτωμα και τα πισωγυρίσματα αναφορικά με το κυπριακό - θα μπορούσε να επιδράσει.
Αυτό όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Ωστόσο αυτή η πλευρά, δεν είναι επαρκής για να εξασφαλίσει συγχωροχάρτι στο επικίνδυνο πολιτικά αρθρογράφημά του στην εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της 22/8/2010.
Περίεργη μεθοδολογία σκέψης αλλά και πρακτικής χρησιμοποιεί ο εν λόγω δημοσιογράφος, προκειμένου να καταδείξει εν πολλοίς ως αναγκαιότητα, την Ελληνο-Κυπρο-Ισραηλινή συμπόρευση. Και αυτό το επικίνδυνο ολίσθημα το επειχειρεί…
1. Αποσιωπώντας τις ολέθριες συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης και
2. Λαθροχειρώντας στην απόπειρα ανάδειξης κάποιων υποτιθέμενων ωφελημάτων.
Οφείλουμε να θυμίσουμε στο γνωστό δημοσιογράφο, πως η σαφήνεια στην επίγνωση των γεωπολιτικών επιδιώξεων του Ισραήλ, αλλά και του αδιαμφισβήτητου ρόλου του στην ευρύτερη περιοχή της μέσης Ανατολής, ούτε αντιϊσραηλινό σύνδρομο συνιστά, ούτε ελαφρά τη καρδία μπορεί κανείς εύκολα και αβασάνιστα να την προσπεράσει.
Οφείλουμε επίσης να θυμίσουμε στο γνωστό δημοσιογράφο, πως ελαχιστότατες και ανεπαρκέστατες πολιτικά πένες, τόλμησαν να ισχυριστούν σοβαρά πως «η Αθήνα χρησιμοποιείται από το Ισραήλ για να εξοργίσει την Τουρκία».
Τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ πρωταγωνιστές στον ίδιο θίασο και με ρόλο συμπληρωματικό ο ένας απέναντι στον άλλο, δεν έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους «ναζάκια» ετεροκαθοριζόμενου αυτοπροσδιορισμού.
Έχουν όμως σαφή και ξεκάθαρη στόχευση να επιδιώξουν την πολλαπλή Ελληνοκυπριακή υποταγή, η κάθε μια για τους δικούς της ιδιαίτερους λόγους και στρατηγικές επιδιώξεις.
Μας ρωτά - μάλλον αφελώς - ο γνωστός δημοσιογράφος, για το αν θα πρέπει «Η Ελλάδα και η Κύπρος να παραμείνουν στη σημερινή κατάσταση, αναμένοντες πότε ο σουλτάνος Ερντογάν θα αποφασίσει να τις αποτελειώσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο».
Και το κάνει λαθροχειρώντας, αφού επιχειρεί μέσω ενός φραστικού και πρόχειρου ευφυολογήματος, να εμφανίσει την Ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση ως την πεμπτουσία της διαφαινόμενης κατά την άποψη του σωτηρία τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου.
Φίλτατε Σάββα…
Μπορείς να καταδείξεις και σε μας τους αφελείς, την πραγματική και επί της ουσίας αντιτουρκική πολιτική του Ισραήλ ( ή και των Αμερικανών που εμφανίζονται να τους μαλώνουν) τόσο στα πλαίσια του ΝΑΤΟικού καταμερισμού όσο και ανεξάρτητα από αυτόν, στην οποία μπορεί να στηριχτεί και βάσιμα να ελπίζει πως βρήκε στρατηγικό αποκούμπι τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος???
Φίλτατε Σάββα…
Έχεις πραγματικά την εντύπωση ότι τόσο η Ελλάδα του Jeffrey αλλά και της Ντόρας και των Σιμητοπάγκαλων παλαιότερα, όσο και η κυρίαρχη πολιτική στην Κύπρο, αντιπαρατέθηκαν σοβαρά με την Τουρκική πολιτική και τις επιδιώξεις στην περιοχή, και ότι αυτό που τους έλειπε για να ισχυροποιήσουν την αταλάντευτη εθνική τους θέση είναι το αποκούμπι και η στρατηγική συμμαχία με τους φονιάδες της μέσης Ανατολής???
Φίλτατε Σάββα…
Αγνοείς το γεγονός πως η «αποθηριωμένη Τουρκία» όπως την αποκαλείς, θέριεψε και αποθρασύνθηκε εξ αιτίας της Ελληνικού ραγιαδισμού και της Κυπριακής υποχωρητικότητας, και επιμένεις ότι οι φιλιππινέζες της εξωτερικής πολιτικής αναζήτησαν στρατηγικό αποκούμπι στους φονιάδες, αφού πρώτα φρόντισαν να προσφέρουν γην και ύδωρ στους γεωπολιτικούς επιβήτορες του Ελληνισμού???
Φίλτατε Σάββα…
Είναι δυνατόν να λαθροχειρείς στη χρήση επιχειρημάτων, προβάλλοντας εν ολίγοις πως η ανυπαρξία στρατηγικής συμπόρευσης με το Ισραήλ ισοδυναμεί ντε φάκτο με την αναγκαστική συμπόρευση με τη Τουρκία???
Φίλτατε Σάββα…
Αναρωτιέσαι αν η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ συνιστά έγκλημα…
Αναρωτιέσαι έναντι ποίων συνιστά έγκλημα….
Και φροντίζεις μόνος σου να απαντήσεις ότι συνιστά έγκλημα έναντι του αραβικού μπαμπούλα.
Όχι φίλτατε Σάββα…
Έγκλημα συνιστά. Αλλά δε συνιστά έγκλημα έναντι του Αραβικού μπαμπούλα.
Συνιστά πρωτίστως έγκλημα έναντι του Ελληνικού και του Κυπριακού λαού…
Συνιστά έγκλημα εθνικής αξιοπρέπειας…
Συνιστά έγκλημα σε βάρος των στρατηγικών συμφερόντων της χώρας…
Συνιστά ένα ακόμα βήμα υποταγής στους σχεδιασμούς αυτών που εγκατέστησαν τον Αττίλα στην Κύπρο…
Συνιστά ένα ακόμα βήμα υποταγής σ αυτούς που συνέταξαν το σχέδιο Αναν…
Συνιστά ένα ακόμα βήμα υποταγής στα επικίνδυνα σχέδια στη μέση Ανατολή που τοποθετούν το Ισραήλ στο ρόλο του δημίου…
Συνιστούν μια υποταγή επικίνδυνη και πολυεπίπεδη…
Μια επιλογή που την έκαναν οι υποστηρικτές του σχεδίου Αναν…
Μια επιλογή που την επέβαλε ο ραγιαδισμός και όχι κάποια εθνικά υπερήφανη στάση…
Μια επιλογή που ενώ θα αποδυναμώσει περεταίρω τη διεθνή σχέση της χώρας, με κανέναν τρόπο δε θα συμβάλει στην αποδυνάμωση της τουρκικής επιθετικότητας…
Με κανέναν τρόπο δε θα συνδυαστεί με γενικότερες ανατροπές στην εφαρμοζόμενη υποτακτική απέναντι στους Τούρκους εξωτερική πολιτική…
Με κανέναν τρόπο δε συμβάλει στη δραστική επανεξέταση του συνόλου της εξωτερικής πολιτικής, ούτε καν των στοιχείων της που αφορούν στο Αιγαίο και στην Κύπρο…
Πρόκειται για επιλογή που δεν καθιστά ούτε την εφαρμοζόμενη εξωτερική πολιτική ούτε τους Έλληνες περήφανους…
Για μια επιλογή που συνοδεύει νέα δεινά τόσο απέναντι στην Ελλάδα όσο και απέναντι στην Κύπρο.
Λυπάμαι ειλικρινά αν μια τέτοια επιλογή βρήκε θλιβερούς υποστηρικτές στο πρόσωπο του Σάββα Ιακωβίδη.
Δυστυχώς όμως φίλτατε Σάββα… τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Και για τη στερνή σου αρθρογραφία, δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας πολίτης που να αισθάνεται περήφανος.
Δυστυχώς!!!
Τα σπίτια που καίγονται φίλτατε Σάββα, δεν τα σβήνεις πετώντας τους δυναμίτη από το παράθυρο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.