Επιλογές στα Δυτικά Βαλκάνια – επιτακτική ανάγκη αλλαγής πλεύσης... Του Νίκου Κοτζιά

Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική προτιμά της ουσίας, το θεαθήναι ταξιδιών χωρίς ουσία και αντίκρισμα. Άνευρη, χωρίς ιδέες, οδηγεί τη χώρα σε συνεχείς υποχωρήσεις. Καταγράφει τη σύσφιξη των σχέσεων της Σερβίας με την Τουρκία, καθώς και την ανάθεση σημαντικών δημόσιων έργων της πρώτης σε εταιρίες της δεύτερης και σφυρίζει κλέφτικα. Της Σερβίας που από καιρό έχει αναγνωρίσει την ΦΥΡΟΜ με το όνομα που επιθυμούν τα Σκόπια! Ταυτόχρονα, η συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας για την υφαλοκρηπίδα στο Ιόνια ακυρώνεται. Ακυρώνεται μετά από αίτηση του αδελφού σοσιαλιστικού κόμματος που επιδοτείται από το ΠΑΣΟΚ. Αίτηση που υποβλήθηκε στο...

ανώτατο δικαστήριο της γείτονας με επίκληση των επιχειρημάτων της Τουρκίας για το Αιγαίο. Στη συνέχεια, τα Τίρανα παραχώρησαν στην Τουρκία δύο ναυτικές βάσεις, αφετηρία, πλέον, των τουρκικών ναυτικών γυμνασίων μεταξύ Κέρκυρας και Κεφαλληνιάς. Στο ίδιο διάστημα, η Τουρκία ανέλαβε την εκπαίδευση του βοσνιακού στρατού.
Από δικής της πλευρά, η Ελλάδα δραστηριοποιείται υπέρ των δύο βαλκανικών κρατών χωρίς ανταλλάγματα. Εμφανίζεται ως υποστηρικτής της ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας χωρίς να της ζητά την επικύρωση της συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα. Προβάλει την ανοησία για άνοιγμα διαπραγματεύσεων της ΕΕ μαζί της μέχρι το 2014, που δεν υποστηρίζεται από κανέναν άλλο στην ΕΕ. Καταργεί ουσιαστικά την Βίζα. Συμπεριφέρεται έναντι της Σερβίας σύμφωνα με τις επιθυμίες της τελευταίας και μόνο.
Οι δύο πρωτεύουσες των γειτόνων μας, με τον καιρό, θα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι από την Ελλάδα μπορούν να έχουν ότι επιθυμούν, χωρία να δίνουν ανταλλάγματα. Ότι, ό,τι και να παραχωρούν στην Τουρκία δεν θα έχει οποιαδήποτε συνέπεια στις σχέσεις τους με την Ελλάδα.Μια ελληνική ενεργητική εξωτερική πολιτική θα έπρεπε να είχε καταστήσει σαφές, ότι δεν μπορεί να αποκλείονται οι επιχειρήσεις της από τα μεγάλα έργα της Σερβίας. Αυτά δε, να δίνονται εξολοκλήρου στην Τουρκία παρόλο που η τελευταία έχει αναγνωρίσει πρώτη σε όλο τον κόσμο το Κόσσοβο. Ταυτόχρονα δε, να υφίσταται η Ελλάδα το παράπονο της αλβανικής πλευράς γιατί δεν αναγνωρίζει την Πρίστινα. Εν τέλει, δεν είναι δυνατό η Τουρκία να κερδίζει σε Αλβανία και Σερβία, ενώ η Ελλάδα να χάνει και στις δύο πλευρές και να μην τρέχει τίποτα.
Αν η Σερβία δεν αναιρέσει την αναγνώριση της ΦΥΡΟΜ και δεν αυξήσει τις δυνατότητες επενδύσεων και έργων για τις ελληνικές επιχειρήσεις, όπως έκανε για τις τουρκικές, τότε πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει στην αναγνώριση του Κόσσοβο. Να διασφαλίσει δε, ως αντάλλαγμα από την Αλβανία για αυτή την αναγνώριση, την επικύρωση της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα στο Ιόνια. Να στηρίξει, επιπλέον, τις θέσεις του αλβανικού στοιχείου εντός της ΦΥΡΟΜ. Τέλος, να ανταλλάξει τη στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Αλβανίας με το κλείσιμο των λιμανιών της γείτονας χώρας για το Τουρκικό ναυτικό.
Η Εξωτερική πολιτική δεν είναι φιλανθρωπία, ούτε απλά καλοί τρόποι. Αυτά είναι για το θεαθήναι. Η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ενεργητική και αποτελεσματική. Απόλυτα προσανατολισμένη στα συμφέροντα της χώρας, της καλής γειτονίας στα Βαλκάνια και σε μια ευρωπαϊκή τους προοπτική. Να αυξάνει δε, την ασφάλεια της χώρας, από το πεδίο της γεωστρατηγικής μέχρι και εκείνον της οικονομίας. 

http://epirusgate.blogspot.com/