23 Αυγούστου. Ευρωπαικη ημερα μνημης για τα θυματα του Σταλινισμου και του Ναζισμου.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 2008, ο Hans-Gert Pöttering, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ανακοίνωσε την έγκριση γραπτής δήλωσης, με την οποία το ευρωπαικο κοινοβουλιο προτεινε την ανακυρηξι την 23η Αυγούστου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού. Η πρώτη τέτοια Ημέρα εορταθηκε  το 2009.
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+IM-PRESS+20080929STO38339+0+DOC+XML+V0//EL
Για την μνημη αμετρητων βασανισμενων ψυχων που δεν λυτρωθησαν ποτε θυμιζουμε το εξης:
                                                                                                                   ****************
Στα τέσσερα χρόνια που παρέμειναν στην εξουσία οι Κόκκινοι Χμερ «κατήργησαν» μεταξύ άλλων: τα βιβλία, τα σχολεία, τα χρήματα, τις τράπεζες, τα νοσοκομεία, τη θρησκεία. Εκτέλεσαν σχεδόν σύσσωμη την πνευματική ελίτ. Ακόμη και μια απλή κίνηση όπως το κόψιμο άγριων φρούτων από κάποιον που λιμοκτονούσε το θεωρούσαν «ιδιωτική πρωτοβουλία» και το τιμωρούσαν με θάνατο. Τους ανέτρεψε ο βιετναμέζικος στρατός που εισέβαλε στη χώρα το 1979, επέζησαν όμως ως αντάρτικο στη Δυτική Καμπότζη ως τα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Ο Πολ Ποτ πέθανε το 1998 χωρίς να λογοδοτήσει ποτέ.

Ο σύντροφος Ντόικ, κατά κόσμον Κάινγκ Γκουέκ Ιαβ, είναι ο πρώτος που δικάζεται για τη γενοκτονία. Διοικούσε τη διαβόητη φυλακή Τουόλ Σλενγκ στην πρωτεύουσα όπου βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν τουλάχιστον 17.000 άνθρωποι- μόνο 14 βγήκαν ζωντανοί.Για την τυχαια συλληψι του γινεται εκτενης αναφορα στο χθεσινο βημα.  ( ιδε αρθρο της κας ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ )

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=349746&dt=22/08/2010


. O Ντόικ κρίθηκε ένοχος αλλά η ποινή του, «μόλις» 19 χρόνια κάθειρξη,θεωρήθηκε απαράδεκτα μικρή.Προ ημερών ο εισαγγελέας άσκησε έφεση ζητώντας ισόβια. Αλλοι τέσσερις κορυφαίοι των Κόκκινων Χμερ αναμένεται να δικαστούν τους ερχόμενους μήνες ανασυνθέτοντας το αποτρόπαιο παζλ με τις πιο ζοφερές μνήμες από το «βασίλειο του τρόμου» στην Ινδοκίνα.
Περισοτερο από 1,7 εκατομμυρια ανθρωπους εξοντωσε  το κομμουνιστικο καθεστως των ερυθρων χμερ . Φιλοδοξούσαν να στρίψουν το τιμόνι της Ιστορίας από τη μια στιγμή στην άλλη. Εφεραν τη βαρβαρότητα. Οι Κόκκινοι Χμερ και ο ηγέτης τους Πολ Ποτ επέβαλαν στην Καμπότζη μια ακραία μορφή κοινωνικής μεταρρύθμισης: πήγαν να μετατρέψουν με τη βία τον πληθυσμό ολόκληρης της χώρας σε αγροτικό- τη μοναδική κοινωνική ομάδα που παραδέχονταν ως «ιδανικούς κομμουνιστές» και την αποκαλούσαν «παλαιούς ανθρώπους». Τους κατοίκους των πόλεων τους έλεγαν υποτιμητικά «νέους ανθρώπους», μολυσμένους μαζικά από τον καπιταλισμό.


\345 «Πράκτoρας της CΙΑ» ύστερα από ηλεκτροσόκ

Οταν οι Κόκκινοι Χμερ μπήκαν στην Πνομ Πενχ,τον Απρίλιο του 1975,οΤσουμ Μέι, μηχανικός και πατέρας τριών παιδιών,τους υποδέχθηκε με μια λευκή σημαία.Λίγο μετά διέταξαν τους κατοίκους της πρωτεύουσας να πάνε στην επαρχία.«Οσους δεν υπάκουαν τους σκότωναν επί τόπου». Ο δίχρονος γιος του αρρώστησε και πέθανε στη διαδρομή.Τον έθαψε σε έναν ρηχό τάφο και συνέχισε.

Αργότερα βρέθηκε στη φυλακή Τουόλ Σλενγκ και επί 12 μερόνυχτα τον βασάνιζαν για να «ομολογήσει»- ούτε ο ίδιος ήξερε τι ακριβώς.

Τον μαστίγωναν με ραβδιά από μπαμπού,του έσπασαν τα δάχτυλα του χεριού και του έβγαλαν τα νύχια των ποδιών με τανάλια.Του έκαναν ηλεκτροσόκ ώσπου στο τέλος «ομολόγησε» ότι εργαζόταν για τη CΙΑ και είχε στρατολογήσει δεκάδες πράκτορες.Εδωσε τα ονόματα δεκάδων αθώων γνωστών του.«Ανθρωποι που είχαν συλληφθεί νωρίτερα έμπλεξαν εμένα,εγώ με τη σειρά μου έμπλεξα άλλους.Ετσι γινόταν»κατέθεσε στη δίκη του συντρόφου Ντόικ.

Τον άφησαν να ζήσει επειδή ήταν χρήσιμος στην επισκευή των ραπτομηχανών που έραβαν τη νέα στολή της επανάστασης: μαύρες πιτζάμες.Τα βράδια τον αλυσόδεναν σε ένα σίδερο μαζί με 40 συγκρατουμένους του.Ηταν αναγκασμένοι να ζουν στην απόλυτη σιωπή.
 
Ιασων


 
Δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,
– έχοντας υπόψη τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το απαράγραφο των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου,
– έχοντας υπόψη τα ακόλουθα άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών: Άρθρο 1: την υποχρέωση σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου, Άρθρο 2: το δικαίωμα στη ζωή, Άρθρο 3: την απαγόρευση των βασανιστηρίων και Άρθρο 4: την απαγόρευση της δουλείας και της αναγκαστικής εργασίας,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμα 1481 (2006) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την καταδίκη των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 116 του Κανονισμού του,
A. εκτιμώντας ότι το Σύμφωνο Molotov-Ribbentrop της 23ης Αυγούστου 1939 μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας χώρισε την Ευρώπη σε δύο σφαίρες επιρροής με μυστικά πρόσθετα πρωτόκολλα,
Β. εκτιμώντας ότι οι μαζικές εκτοπίσεις, οι δολοφονίες και οι υποδουλώσεις που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο των επιθέσεων του σταλινισμού και του ναζισμού εμπίπτουν στην κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας,
Γ. εκτιμώντας ότι, βάσει του διεθνούς δικαίου, οι νόμιμες παραγραφές δεν ισχύουν για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας,
Δ. εκτιμώντας ότι η επιρροή και η σημασία του σοβιετικού καθεστώτος και της σοβιετικής κατοχής για τους πολίτες των μετακομμουνιστικών κρατών παραμένουν ελάχιστα γνωστά στην Ευρώπη,
Ε. εκτιμώντας ότι το άρθρο 3 της απόφασης αριθ. 1904/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση του προγράμματος "Ευρώπη για τους Πολίτες" για την περίοδο 2007-2013 με σκοπό την προώθηση της ενεργού συμμετοχής του ευρωπαίου πολίτη στα κοινά(1) , καθιέρωσε τη δράση "Ενεργός Ευρωπαϊκή Μνήμη", που στοχεύει να εμποδίσει οποιαδήποτε επανάληψη των εγκλημάτων του ναζισμού και του σταλινισμού,
1. Προτείνει να ανακηρυχθεί η 23η Αυγούστου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού, με σκοπό τη διατήρηση της μνήμης των θυμάτων των μαζικών εκτοπίσεων και εξοντώσεων, και ταυτόχρονα, την εδραίωση της δημοκρατίας καθώς και την ενίσχυση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ήπειρο μας·
2. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει την παρούσα δήλωση, συνοδευόμενη από τα ονόματα των υπογραφόντων, στα κοινοβούλια των κρατών μελών.