Προτάσεις πέρα από το μνημόνιο. Toυ Γιάννη Παπαϊωάννου

Θα πρέπει να ειπωθεί ότι αυτό που έχει αρχίσει να συμβαίνει στην κοινωνία και στην οικονομία δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια.

Συνοπτικά αναφέρω ότι η αύξηση της φορολογίας, η μείωση εισοδημάτων και η ανασφάλεια οδηγούν σε καθίζηση της Αγοράς και καταναλωτική αποχή που με την σειρά τους οδηγούν σε υστέρηση εσόδων και μάλλον σε νέα μέτρα για περιστολή Δαπανών. Δηλαδή νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις δημοσιές επενδύσεις και κρατικές ή κοινωνικές παροχές και δημόσιες επενδύσεις.

Την ίδια στιγμή σε μια οικονομία που στενάζει από έλλειψη ανταγωνιστικότητας και κινητικότητα εξελίσσεται ένα παράλληλο εφιαλτικό σενάριο το οποίο αποκαλείται Πληθωρισμός. Μια παράλογη άνοδος των τιμών που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε κανένα επίπεδο καθώς η οικονομία μας είναι σε ύφεση και λογικά οι τιμές -καθώς περιορίζεται η ζήτηση- θα έπρεπε να καταρρέουν.

Όλο αυτό είναι ένας πρωτόγνωρος εφιαλτικός συνδυασμός που έχει βάλει την οικονομία και την Ελλάδα σε ένα καθοδικό σπιράλ στο οποίο καμιά πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει για το βάθος του.

Ας δούμε γιατί συμβαίνει αυτό.

1. Η Ελληνική οικονομία και άλλες οικονομίες όσο κατεβαίνουμε προς τον νότο, έχει ένα χαρακτηριστικό το οποίο δύσκολα εμπίπτει στις οικονομικές θεωρίες του LSE και των οικονομικών πανεπιστήμιων και αναλυτών. Αυτό το στοιχείο είναι η σχέση εμπόρου με τον καταναλωτή. Από την μια πλευρά μια μικρή η μεσαία επιχείρηση σε κάποια γωνιά της επικράτειας και από την άλλη ένας μικρομεσαίος κοινωνικά και οικονομικά καταναλωτής. Οι δυο τους βρίσκονται σε πολλαπλά επίπεδα διασύνδεσης μεταξύ τους σε μια εξωστρεφή κοινωνία του ευρωπαϊκού Νότου.

Στην Ελλάδα η σχέση καταναλωτή εμπόρου έχει διαβαθμίσεις. Από μια σχέση που κυριαρχείται από αδυσώπητο ανταγωνισμό και εχθρότητα ενός καταναλωτή και του πχ MEDIA MARKΤ γίνεται σταδιακά μια «άλλη» σχέση μεταξύ Καταναλωτή και μικρών τοπικών εμπορικών αλυσίδων, και μια “φιλική” κοινωνική σχέση μεταξύ μικροέμπορων και καταναλωτών.

Δεν είναι τυχαίο ότι όσο πιο νότια κατεβαίνουμε και όσο μικρότερη επιχείρηση έχουμε ως μέτρο σύγκρισης και τόσο περισσότερο ο έμπορος σχετίζεται με τον καταναλωτή. Δεν είναι τυχαίο ότι στην νότια Ευρώπη στην μεσόγειο άλλα και πιο νότια το «Παζάρι» είναι μέρος του εμπορίου, και οι τιμές τις περισσότερες φορές καθορίζονται στο ταμείο και πέραν κάθε λογικής ή νόμου της αγοράς και του κράτους. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μοντέρνες και αναπτυγμένες οικονομίες δεν εμπεριέχουν καμιά σχέση καταναλωτή- έμπορου παρά μόνο τον ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Ίσως να είναι σύμπτωμα υπανάπτυξης του εμπορίου ή ίσως αποτέλεσμα κλιματολογικών συνθηκών ή ίσως «αναπτυγμένων αλλιώς» και σφιχτών κοινωνιών ίσως σύμπτωμα και των τριών αυτών παραμέτρων… Όπως και να έχει είναι γεγονός που παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα που δεν προβλέπονται από τις σπουδές του LSE και ούτε το Μνημόνιο.

Όλα αυτά που αναφέρθηκαν παράγουν πρωτοφανή αποτελέσματα για μια οικονομία που δασώθηκε από το ΔΝΤ γεγονός που όπως ξέρουμε θα έπρεπε να οξύνει τις διαφορές μεταξύ των κοινωνικών ομάδων.

Αντίθετα το ΔΝΤ στην χώρα μας παράγει αισθήματα αλληλεγγύης μεταξύ καταναλωτών και έμπορων. Δημιουργούν κοινωνικό αλληλοπροστατευτισμό έναντι του κράτους και του ΔΝΤ. Δημιουργούν παραοικονομία. Σε τέτοια σημεία στήνονται αδιανόητα πράγματα που παράγουν συνδιαλλαγή με στόχο την αμοιβαία απόκρυψη φορολογητέας ύλης. ώς μέσο επιβίωσης. Παράγουν κοινές δράσεις, παράγουν αυτοσυγκράτηση σε απολύσεις ,παράγουν όμως και ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών σε όποια σημεία υπάρχουν μονοπώλια και σε όποια σημεία μπορεί να γίνει αυτό όπως καύσιμα υγεία.

Πριν οδηγηθούμε σε προτάσεις θα πρέπει ακόμη να ειπωθούν κάποια πράγματα:

2. Όσο πορευόμαστε προς τον νότο τόσο το εμπόριο ως κύριο μέσο παραγωγής πλούτου δίνει την θέση του στο τουρισμό. Όμως πάλι ως αποτέλεσμα των τριών παραμέτρων που αναφέρθηκαν παραπάνω δηλαδή: σύμπτωμα υπανάπτυξης του εμπορίου ή ίσως αποτέλεσμα κλιματολογικών συνθηκών ή ίσως «αναπτυγμένων αλλιώς» και σφιχτών κοινωνιών, ο τουρισμός γίνεται απρόσωπος και ο καταναλωτής μετακινείται και μεταλλάσσεται σε έναν σφοδρό ανταγωνιστή του τουριστικού πράκτορα, του ξενοδόχου, του εστιάτορα. Απόδειξη αυτού είναι το πλήθος τον καταγγελίων για τα τουριστικά θέρετρα και επιχειρήσεις κάθε χρόνο προερχόμενες κατά πλειοψηφίας από έλληνες τουρίστες Αριθμός που βρίσκεται σε αντίστροφος ανάλογη σχέση με τις αντίστοιχες καταγγελίες εναντίων έμπορων και ενώ οι σχέσεις μεταξύ καταναλωτών και έμπορων είναι συχνότατες .

Με τις ίδιες παραμέτρους λοιπόν οδηγούμαστε σε ένα άλλο αποτέλεσμα. Οδηγούμαστε σε μια εχθρότητα μεταξύ καταναλωτή και εμπόρου υπηρεσιών που φτιάχνει έναν φοβερό ανταγωνισμό μεταξύ τους ακριβώς στον αντίποδα με ότι συμβαίνει το εμπόριο. Όμως και εδώ τα όσα λείπουν από ένα αναπτυγμένο βορειοευρωπαϊκό εμπορικό πεδίο λείπουν και από το τουριστικό πεδίο όπου κυριαρχεί και πάλι η μικρή επιχείρηση περιορισμένων δυνατοτήτων που φοροδιαφεύγει και ψάχνει τον μήνα που θρεφεί τους 11 χωρίς σχεδιασμό.

3. Η πράσινη ανάπτυξη δεν μπορεί να αποτελέσει άμεσο πυλώνα παραγωγής πλούτου. Αντίθετα με τις διαδεδομένες απόψεις η Ελληνική πράσινη ανάπτυξη δεν γίνεται χωρίς ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το τραίνο της διεθνούς πράσινης ανάπτυξης χάθηκε για την ώρα στην διάσκεψη της Κοπεγχάγης, όμως μάλλον στο μέλλον το θέμα να ξαναζητηθεί.

4.Η μεσογειακή διατροφή παράγεται ήδη στην χώρα μας και παρόλο που φορέθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα μπορεί να την σπονσονάρει διεθνώς μέσω εκθέσεων εμπορικών αντιπροσωπεύω και πρεσβευτών. Αντί αυτών η παρούσα κυβέρνηση κλείνει πρεσβείες λόγο περιστολής δαπανών.

5. Η ανάπτυξη και η έξοδος από την κρίση για την Ελλάδα θα μπορούσε μα έρθει μόνο από την αύξηση των σχέσεων εμπορίου – κατανάλωση, τουρισμός- κατανάλωση, οικοδομή –κατανάλωση. Δηλαδή κατανάλωση κατανάλωση καταναλωση. Το εθνικό εισόδημα θα έπρεπε να παράγεται απο αυτά και από τον τουρισμό από το μικρό εμπόριο από τις εξαγωγές. Θα πρέπει ακόμη να υπολογιστεί στο ΑΕΠ και η παραοικονομία και την κατανάλωση που αυτή παράγει, άλλα και από τις δημόσιες επενδύσεις στα δίκτυα και όπου αλλού.

Η Κυβέρνηση όμως άλλα από αυτά τα έχει στοχοποιήσει άλλα τα αγνοεί πλήρως και όλα αυτά τα έχει ξεθεμελιώσει έχει τρομάξει τον κόσμο και τώρα ψάχνει να βρει διεξόδους. H κυβέρνηση θα έπρεπε να παρεμβαίνει για να στηρίξει το κάθε ελληνικό προϊών σε κάθε ξένη αγορά άλλα και ελληνική. Θα επρεπε να βοηθά με επιδοτήσεις στο να αποκτά κ΄λαθε προϊόν προστιθέμενη αξία μέσω της μεταποιήσης και τις συσκευασίας στην χώρα μας. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να διοργανώνει διεθνής εκθέσεις κάθε μήνα σε διαφορετική χώρα αντί να περιφέρεται άσκοπως κυνηγώντας κερδοσκόπους και κάνοντας PR με τον Καντάφι

6. .Ένα μάτσο άσχετοι έκτος ελληνικής πραγματικότητας και έρμαια ξένων συμβούλων και καθηγητών έχει προχωρήσει σε μέτρα ξεθεμελιώματος τόσο του τουρισμού όσο και της κάθε είδους κατανάλωσης. Την ίδια στιγμή επιχειρεί να χτυπήσει την παραοικονομία σε μια αγορά που είναι θεμελιώδες μέγεθος και ένας από τους κινητήρες της.

Η κυβέρνηση αγνοεί ότι η μείωση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας στις ανεπτυγμένες αγορές οφείλεται στο υπερμοντέρνο και μονοπωλιακό χαρακτήρα τους. Οφείλεται στις λίγες και τεράστιες επιχειρήσεις όπου τα έσοδα και τα έξοδα είναι μετρημένα κουκιά και ο έλεγχος ευκολότερος. Οι λίγες μεγάλες επιχειρήσεις δεν φοροδιαφεύγουν ούτε στην χώρα μας. Η πάταξη της φοροδιαφυγής γίνεται μόνο εάν υπάρξουν λίγες και μεγάλες επιχειρήσεις στην αγορά. Στην δική μας αγορά η αύξηση των συντελεστών οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα καθώς μειώνει την κατανάλωση και κάνει τους υπευθύνους να κοιτούν σαστισμένοι και ανήμποροι να καταλάβουν τι συμβαίνει διότι δεν έχουν διδαχτεί τίποτε πραγματικό στο LSE.

Προτάσεις:

Αναδιαπραγμάτευση όλης τις εσωτερικής θεωρίας που έχει στηθεί γύρω από το μνημόνιο και χρήση των χρημάτων που προέρχονται από αυτό για αύξηση των Δημοσιών επενδύσεων και για δημιουργία νέας παραγωγικής βάσης στου τομείς που αναφέρθηκαν. Πράσινη ανάπτυξη μεσογειακή διατροφή μεταποίηση αυτής και διεθνή προώθηση.

Αναδιαπραγμάτευση με την τρόικα και αναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο να περισσέψουν χρήματα για να υπάρξει ανάπτυξη και νεες επενδύσεις επιδοτήσεις στους τομείς που αναφερθήκαν. Αποπληρωμή του χρέους αργότερα.

Μείωση των φόρων για άμεση αύξηση της κατανάλωσης του τουρισμού της οικοδομικής δραστηριότητας. Αφορολόγητο για ποσά που προέρχονται από ελληνικά προϊόντα που εξήχθησαν. Αφορολόγητο για Χ διάστημα σε εταιρείες που συγχωνεύονται. Αφορολόγητο για νεες επιχειρήησεις στην μεταποίηση και εξαγωγές.

Μελέτες ανά περιοχή για ανεύρεση του συγκριτικού πλεονεκτήματος της με στόχο την δημιουργία όλων των σχετικών υποδομών και της φιλολογίας. Στην Πελοπόννησο το Λάδι τα πορτοκάλια και ο τουρισμός. Δρόμοι του λαδιού. Στην Θεσσαλία το Μπαμπάκι το σταρι το καλαμπόκι και ο τουρισμός, στα νησιά ο τουρισμός και η κουζίνα οι αμπελώνες στην Μακεδονία τα χιονοδρομικά-τουρισμός η κουζίνα τα κρασιά και οι γεύσεις. Στην Χαλκιδική στην Θάσο στην Εύβοια το μέλι και ο δρόμοι του σε συνδυασμό με τον τουρισμό. Στα Επτάνησα η Ιστορία και το δυτικότροπο και εγώ δεν ξέρω τι . Μια εμπορική εικόνα Στην Θράκη η μειονότητα ο παρθένος τόπος και τα δέλτα του Νέστου το πόρτο λάγος και του Έβρου. Η φύση τους τα πούλια τους.

Μια εικόνα μια στόχευση ένα ταργκετ γκρουπ ανά περιοχή . Το ιίδιο προιόν Ελλάδα δοσμένο απο άλλη οπτικη γωνία. Μια εικόνα προς τα έξω γι ακάθ επεριοχή και κάθε χρονιά η ίδια. Μέχρι αυτή η περιοχη να αποκτήσει πάγκοσμια αναγνώρισιμότητα Ο κάθε καταναλωτής τουρίστας έχει τα ενδιαφέροντα του και θέλω αν δω την Ελλάδα να γίνεται η Μέκκα του. Το μέρος όπου πρέπει να περάσει έστω και μια εβδομάδα στην ζωή του σαν προσκύνημα.

Απαιτείται προαφανος εκπαίδευση στους ντοπιους επιχειρηματίες του τουρισμου και ευταξία στον χώρο.

Άμεσο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και των εισαγωγών καύσιμων φαρμάκων και περιστολή δαπανών σε υγεία.

Διοργάνωση εκθέσεων περιπτέρων μεσογειακής διατροφής και τουριστικού προϊόντος σε κάθε σημείο του πλανήτη.

Εφόσον κινηθούν αυτά και παράξουν δουλειές τότε θα μπορεί να γίνει περιστολή Δαπανών σε δημόσιο.

Θέσπιση στόχων και επανατοποθέτηση αυτών ανά εξάμηνο. Ξυπνάτε!!

===

Είναι σαφές ότι αυτές οι προτάσεις είναι καπιταλιστικές προτάσεις. Αριστερή θα ήταν η κοπή ενός νομίσματος που θα κυκλοφορούσε παράλληλα με το ευρώ και η τόνωση μέσω αυτού της Ζήτησης. Αυτή η προοπτική θα απομάκρυνε την Ελλάδα από το ευρώ και θα οδηγούσε σε σταδιακή έξοδο από αυτό.

Διαλέγεται και παίρνεται.

Γιάννης Παπαϊωάννου,