Ευκαιρίες και κίνδυνοι για τον Αντώνη Σαμαρά

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε χθες ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση. Με αυτό μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, δεν μπορεί πάντως να το αγνοήσει. Από χθες υπάρχει συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση κι επί αυτής της συγκεκριμένης κατάθεσης εναλλακτικής λύσης πρέπει κανείς να τοποθετηθεί.

Γενικότερα ο Αντώνης Σαμαράς στους περίπου οκτώ μήνες που βρίσκεται στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει αποδείξει ότι μπορεί να χαράξει στρατηγική και να την ακολουθήσει επιτυχώς. Είπε “όχι” στο Μνημόνιο παίρνοντας ένα υψηλό ρίσκο, αλλά απέδειξε μετη χθεσινή του παρουσίαση ότι αυτό το “όχι” εντασσόταν σε μια γενικότερη στρατηγική, την οποία οι πολίτες ανακαλύπτουμε σταδιακά.

Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει και ο Κώστας Καραμανλής. Λίγο- λίγο, μετά την εκλογή του τελευταίου, έκλειναν τα εσωτερικά ρήγματα της παράταξης που γιγαντώθηκαν την ανερμάτιστη περίοδο Έβερτ, κι έτσι σιγά- σιγά η ΝΔ είχε φτάσει ήδη από το 2000 προ τψν πυλών της εξουσίας.

Σήμερα,ο Σαμαράς κλείνει τα μέτωπα που άνοιξε η συντριβή του Οκτωβρίου, δείχνει ότι έχει στρατηγική, διαμορφώνει μια αξιόμαχη πολιτική ομάδα -δεν μπορούσε αλλιώς να έχει τόση τεκμηρίωση στα στοιχεία που παρουσίασε χθες- και, με δυο λόγια, οικοδομεί τις προϋποθέσεις της ανάρρησής του στην πρωθυπουργία. Περίπου, δηλαδή, ό,τι έκανε και ο Κώστας Καραμανλής κάνει και ο Αντώνης Σαμαράς, ο καθένας -όπως θα έλεγε ο Σινάτρα, αν ζούσε- his way…

Ωστόσο υπάρχουν δυο παράμετροι, στις οποίες ούτε ο Καραμανλής, ούτε -ως τώρα- ο Σαμαράς έχουν κάνει ουσιαστικές κινήσεις. Οι δυο αυτές παράμετροι ήταν οι σημαντικότερες που συνετέλεσαν στην πτώση Καραμανλή και στη συντριβή της ΝΔ. Η ικανοποίηση των παραμέτρων αυτών θα σημάνει πραγματική και μακροχρόνια πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας ενώ η παράβλεψή τους θα έζει για την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την κατάληξη που είχε και για την προηγούμενη.

Η πρώτη παράμετρος είναι η πρόσβαση της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στον Τύπο, η οποία ήταν και παραμένει προβληματική. Ακόμα η ελληνική κοινωνία αγοράζει και διαβάζει κατά πλειοψηφία τον Τύπο της κεντροαριστεράς, με τα πρότυπα που αυτός παράγει, με τα επιχειρήματα που αυτός αναπαράγει επί χρόνια, με τα στερεότυπα που αυτός διαχέει στην ελληνική κοινωνία. Αλλά και στον Τύπο της κεντροδεξιάς, κυριαρχούν οι αριστερές προκαταλήψεις, η ανοικτή κοινωνία είναι ενοχοποιημένη, ενώ η ανάλυση και η μεταφορά στρατηγικών επιλογών από τα κομματικά γραφεία στα σπίτια της πολιτικής βάσης του κόμματος παραμένει ζητούμενο εσαεί. Σε αυτό το ζοφερό τοπίο συμπληρώνω την οικονομική διάσταση, καθώς φαίνεται ότι συγκεκριμένα συμφέροντα ίσως ωθήσουν ένα μέρος του προς το υπό σύσταση κόμμα της κας Μπακογιάννη, εντείνοντας την κακοφωνία στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς. Μέχρι τώρα σε αυτό το μέτωπο δεν έχουμε διε κινήσεις από τη Ρηγίλλης.

Η δεύτερη παράμετρος είναι η συνολική πολιτική παιδεία του πολιτικού προσωπικού της ελληνικής κεντροδεξιάς. Η έλλειψή της οδήγησε σε διαχειριστικά λάθη κατά την περίοδο 2004- 2009, σε αδυναμία κατανόησης των βαθύτερων αιτημάτων της κοινωνίας, σε αδιαφορία για την υλοποίηση του πολιτικού προγράμματος της ΝΔ αλλά και στην άνθηση της διαφθοράς και της κενής οίησης, που αποτυπωνόταν είτε στις επιφανειακές αναλύσεις για “την πολιτική κυριαρχία σε ορίζοντα δωδεκαετίας” του Κώστα Καραμανλή ή για επιλογές όπως εκείνη του πρώην προέδρου της Βουλής Δ. Σιούφα να απεικονίσει τον εαυτό του και μέλος της οικογενείας του σε τοίχο του ελληνικού Κοινοβουλίου!

Αυτά είναι σημαντικότερ,α κατά τη γνώμη μας, από την πρωτοφανή στα κεντροδεξιά χρονικά της Ελλάδας χθεσινή ολοκληρωμένη παρουσίαση εναλλακτικής λύσης για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Προγράμματα εμπνευσμένα έχουμε δει από τη Νέα Δημοκρατία, αν και όχι με τα χθεσινά χαρακτηριστικά. Αλλά το τραγικό είναι η αναστολή τους μετά τις πρώτες συγκρουσεις με το βαθύ, σοσιαλιστικό κράτος, που έχει πια λάβει μορφή Λερναίας Ύδρας.

Σε αυτά πρέπει να επενδύσει χρόνο και ενέργεια ο Αντώνης Σαμαράς. Κανείς από τους προκατόχους του δεν το έκανε και κανείς δεν μακροημέρευσε στην εξουσία. Εκείνοςέχειτώρα την επιλογή ενώπιόν του.-

TA PRAGMATA