Το ψαροντούφεκο. Γράφει η Ιδεοπηγή

Όταν τα προσωπικά βιώματα, επανέρχονται απ’ τα βάθη του μυαλού και γεννιέται η ανάγκη, να τα μοιραστείς.

Μικρός στη γενέτειρα, πήρα ένα ψαροντούφεκο και πήγα στη θάλασσα. Όταν καμάκωσα το πρώτο μου ψάρι, ένοιωσα έντονα ένα συναίσθημα ευχαρίστησης, ηδονής μπορώ να πω, πιστεύω ίδιο που νιώθουν, τα σαρκοβόρα όταν δαγκώνουν στο λαιμό τα θύματά τους. Ήταν πολύ έντονο και μετατράπηκε γρήγορα σε αγωνία, να προλάβω να αρπάξω, το καμακωμένο ψάρι πριν ξεφύγει απ’ το καμάκι.

Μετά από λίγο τρόμαξα, με την ιδέα της ταύτισης μου, με άγριο σαρκοβόρο. Γρήγορα κατάλαβα ότι τα πρωτόγονα ένστικτα υπήρχαν μέσα μου και η εκδήλωσή τους, το μόνο που απαιτούσε, ήταν οι κατάλληλες συνθήκες. Έθαψα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το γεγονός και συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι βαθιά μέσα μου υπήρχαν αρχέγονες συμπεριφορές στις οποίες δεν έπρεπε να επιτρέψω να εκδηλωθούν ποτέ ξανά.

Πιστεύω στο γενετικό μας κώδικα έχουν μεταφερθεί πληροφορίες για τρόπους αντίδρασης που έχουν να κάνουν με την επιβίωση. Οι αρχέγονες εντολές είναι «γίνε θύτης αλλά μη γίνεσαι θύμα».

Η οργάνωση των ομάδων σε κοινωνίες, άργησε αλλά κατάφερε, τα μέλη τους να αδρανοποιήσουν τα πρωτόγονα ένστικτα και ο βαθμός αδρανοποίησης, όσο μεγαλύτερος είναι, τόσο πιο προοδευμένη θεωρείται μια κοινωνία. Όμως υπάρχουν και εκδηλώνονται μεταλλαγμένες ( οι αρχέγονες εντολές) στους εγκληματίες και στους πολέμους.

Η συνύπαρξη πολλών ανθρώπων σε ένταση πχ πορείες, ποδοσφαιρικούς αγώνες, θεομηνίες, λιμούς, φτώχια και περιόδους δυστυχίας χωρίς ελπίδα, πυροδοτεί την εκδήλωση ζωωδών συμπεριφορών, με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.

Σήμερα οι εγκληματολόγοι, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, για το τι μπορεί να συμβεί κάτω απ’ το ισχυρό σοκ, που δέχτηκε η Ελληνική κοινωνία και όταν μάλιστα δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα. Η ύπαρξη επίσης πολλών αλλοδαπών αποτελεί πυριτιδαποθήκη στα σπλάχνα της κοινωνίας. Μην εκπλαγούμε αν δούμε συμπλοκές απελπισμένων Ελλήνων και αλλοδαπών ακόμη και με θύματα. Ήδη συγκρούσεις αλλοδαπών μεταξύ τους έχουν σημειωθεί και μέσα στην Αθήνα. Η υποταγή του σημερινού συστήματος στις εντολές των τεχνοκρατών, που υπολογίζουν αριθμούς και όχι ανθρώπους, πρέπει με κάθε τρόπο να καταγγελθεί. Οι λύσεις που θα δοθούν, στο οικονομικό αδιέξοδο, πρέπει να είναι πολιτικές και όχι τεχνοκρατικές. Η αναδιάρθρωση του χρέους, που οι πολιτικοί δημιούργησαν είναι μια εφικτή λύση ενώ ταυτόχρονα, μας δίνει μια οικονομική ανάσα και διάθεση να ξεκινήσουμε πάλι απ’ την αρχή για την ανάπτυξη και την ευημερία μας.

Φυσικά αυτό προϋποθέτει την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, κάτι που δεν θέλουν οι πολιτικοί γιατί λίγο ως πολύ, όλοι τους είναι μπλεγμένοι.

Αν επικρατήσει η πολιτικάντικη αντίληψη, δεν μας νοιάζει ας καταστραφεί η Ελλάδα, αρκεί εμείς να διασωθούμε καήκαμε.

Τ’ ακούσατε Γιωργάκη, Αντωνάκη και λοιποί;
ideopigi.blogspot.com