Ωρα να βγάλουμε τις κουκούλες. Της ΕΛΛΗΣ ΣΤΑΗ

Οταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν άγρια δολοφονημένο νέο άνθρωπο, η αντίδραση είναι μόνο μία για όλους εμάς τους υπόλοιπους, πέρα από την αληθινή οδύνη των δικών του αγαπημένων ανθρώπων.

Ο αποτροπιασμός και η κοινή συστράτευση για την αποκάλυψη των οπλισμένων χεριών και των εντολέων τους. Είτε αυτά είναι χέρια «διαπλεκόμενα» τρομοκρατών και ποινικών είτε είναι απλώς χέρια μοναχικών παρανοϊκών δολοφόνων. Γιατί σε κάθε περίπτωση δολοφονούν την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας που αφορά την καθημερινή ζωή του κάθε πολίτη.

Οταν το θύμα ανήκει στην επαγγελματική κατηγορία των δημοσιογράφων, υπάρχει πάντα πολύ πρόσφορο έδαφος και για μυθοπλασία, που, γιατί να το αρνηθούμε, αποτελεί ένα από τα συστατικά της κακώς εννοούμενης δημοσιογραφίας (ή δημοσιολογίας), είτε ασκείται επώνυμα είτε ανώνυμα, είτε με γνώμονα μόνο την άποψη του φέροντος είτε την άποψη ή τα συμφέροντα του όποιου εντολέως.

Σε κάθε περίπτωση, η άγρια αυτή δολοφονία (ιδιαίτερα επειδή το θύμα υπήρξε ο διαχειριστής ενός blog ευρύτατης χρήσης και παρέμβασης) ανοίγει για μία ακόμη φορά το καίριο ζήτημα της ελεύθερης διακίνησης των απόψεων και πληροφοριών ή «απόψεων» και «πληροφοριών», ιδιαίτερα στον αχανή χώρο του Διαδικτύου, που αποτελεί και τη μεγάλη πύλη της διακίνησης των πληροφοριών του μέλλοντος. Η απάντηση στο πώς προφυλάσσεις την πληροφορία από την «πληροφορία» (την αλήθεια δηλαδή από το ψέμα) και την προσωπική άποψη (άρα, το ατομικό σου ελεύθερο δικαίωμα, το οποίο βεβαίως κρίνεται επίσης ελεύθερα) από την κατ’ εντολήν άποψη (άρα, την κατά τεκμήριο συκοφαντία) δεν είναι ούτε εύκολη ούτε μονοσήμαντη.

Οι δύο σχολές που έχουν μέχρι στιγμής διαμορφωθεί και συγκρούονται, των εικονοκλαστών και των εικονολατρών, αυτών που αρνούνται απόλυτα την ανωνυμία στο Διαδίκτυο και αυτών που υπεραμύνονται της ανωνυμίας χωρίς κανέναν φραγμό, είναι βέβαιο ότι μπορούν κάπου να συναντηθούν. Γιατί πολύ απλά και στις δύο πλευρές υπάρχουν δημοκρατικά αγαθά που πρέπει να προστατευθούν. Οποιος ισχυρίζεται ότι πίσω από την ανωνυμία ανθεί μόνο το αγαθό της ελεύθερη διακίνησης των ιδεών και των πληροφοριών είναι ή υποκριτής ή βαθιά νυχτωμένος. Οπως επίσης όποιος υποστηρίζει ότι η επωνυμία και η κάποια υπογραφή μπορεί να μας σώσουν από τις κατ’ εντολήν συκοφαντίες και τα κάθε είδους deals είναι το ίδιο υποκριτής ή βαθιά νυχτωμένος.

Η εμπειρία της ανθρωπότητας πολύ απλά αυτό μας το διδάσκει. Καιρός να συζητήσουμε με ανοιχτά χαρτιά. Προϋπόθεση μιας τέτοιας συζήτησης είναι να βγουν όλες οι κουκούλες. Οποιοι κι αν τις φορούν. Δύσκολο, αδύνατο, πολλά τα συμφέροντα; Μα δεν υπάρχει μεγαλύτερο συμφέρον από το συμφέρον των πολλών. Και οι πολλοί (για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη Λαός που έχουμε καταφέρει να τη φθείρουμε με τη συνεχή και συνήθως υποκριτική επίκλησή του) πρέπει να καταφέρουν να κλείσουν τα αφτιά τους στις σειρήνες για να περάσουν αλώβητοι από τους κύκλωπες. Θα βοηθήσει σε αυτό η εξαντλητική έρευνα και η αμφισβήτηση σε ό,τι δελεαστικά τους σερβίρεται αλλά και το ανθρώπινο ένστικτο περί του καλού και του κακού… Αλλωστε, στη μεγάλη πύλη του Διαδικτύου (και αυτή είναι μία από τις προσφορές του) είμαστε όλοι «δημοσιογράφοι»…

(Το άρθρο της Ελλης Στάη δημοσιεύτηκε με αφορμή τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια στον ιστότοπο www.ellispoint.gr).


ΕΛΛΗ ΣΤΑΗ