Το άλλοθι της κεντροαριστεράς το ΠΑΣΟΚ και η δήλωση Καστανίδη

Η κεντροαριστερά είναι όρος αμφίσημος ως εκ της ετυμολογίας του , αλλά και ιδιαίτερα ρευστή περιοχή ( με διαφορετικής αφετηρίας ιδεολογία αλλά και στοχεύσεις αυτών που την συγκροτούν ). Η αριστερά δεν μπορεί να περιλαμβάνει στις τάξεις της εκφραστές του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνία, και πολύ περισσότερο αυτούς, που με βάση την συγκεκριμένη οργάνωση, επιδιώκουν στην συσσώρευση πλούτου αδιαφορώντας για το κοινωνικό πρόσωπο της, ή και που εκμεταλλευόμενοι την οικονομική και πολιτική τους ισχύ οδηγούν συνειδητά τα χαμηλά οικονομικά στρώματα και τάξεις σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Η αριστερά προσδιορίζεται (ή έτσι θα έπρεπε...)από .... την εργατική τάξη, τα χαμηλότερα στρώματα της εναπομείνασας αγροτικής, και τμήματα της μικροαστικής που καταφέρνουν να απεμπλακούν από τον προσεταιρισμό της από το μεγάλο κεφάλαιο. Το δε κέντρο ήταν μια ζωή η "παλάντζα" του τόπου. Με αναφορά και προμετωπίδα το κέντρο πλήθος πολιτικών μακέλεψε τις λαϊκές μάζες και τις ελπίδες τους, που μάλιστα η πρόσφατη διαστρεβλωμένη ιστορική αναφορά τους κατατάσσει στη δημοκρατική παράταξη. Μια τεράστια πολιτική αυθαιρεσία σύμφωνα με την οποία - δια την εις άτοπον απαγωγή - όσοι ήταν δεξιοί δεν ήταν δημοκράτες. Στη βάση αυτής της αντίθεσης - αυθαιρεσίας κινήθηκε (και κινείται) η χώρα από την απελευθέρωση έως και σήμερα. Και αυτή είναι που ευθύνεται για την εδραίωση του δικομματικού πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για την οικονομική κατάντια της πατρίδας αλλά και για την εθνική καταρράκωση. Σ' αυτό το μόρφωμα του κέντρου μπορεί να χωρέσει ότι πιο προοδευτικό και ότι πιο αντιδραστικό της κοινωνίας μας. Και φρόντισαν οι αστοί πολιτικοί να του προσδώσουν τέτοια χαρακτηριστικά που να συμβαίνει αυτό. Αλλά συνετέλεσε και η ερμαφρόδιτη ή ανεκτική ιδεολογική συγκρότηση μιας κοινωνίας που βγήκε λαβωμένη από ένα σκληρό εμφύλιο, υπέστη την αγριότητα ενός παρακράτους της δεξιάς και ανέχτηκε μια εφτάχρονη δικτατορία. Έτσι η ριζοσπαστικοποίηση των μαζών που εκδηλώθηκε με την μεταπολίτευση, ουσιαστικά εκτροχιάστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου που επαγγέλθηκε σοσιαλισμό αλλά ουσιαστικά έπαιξε με το δικομματικό σύστημα εδραιώνοντάς το και οδηγώντας την αριστερά (βοηθούμενος από τα λάθη της) σε μια διαχρονική περιθωριοποίησή της, προσποριζόμενος μέρους των δυνάμεών της είτε ιδεολογικά είτε εκμαυλίζοντάς το με την φαυλότητα που δεν μπόρεσε να αποφύγει (κομματικοποίηση του κράτους, κλαδικές, πρασινοφρουροί κλπ) αλλά και προσαρτίζοντας μεγάλο μέρος της δεξιάς που είχε χαρακτηριστικά του "κεντρώου" χώρου. Αποτελέσματα της πολιτικής αυτής ήταν και η άνδρωση μηχανισμών εξουσίας μέσα από τα ανώτερα κλιμάκια, και με δικτύωση σε όλο τον κομματικό ιστό, που οδήγησαν στην ανάπτυξη στην κυρίαρχη πρακτική της ρεμούλας, διαπλοκής, διαφθοράς. Τα επίχειρα της ενδοτικότητας αν όχι της επιβράβευσης της πολιτικής αυτής βιώνουμε σήμερα, αφού υπήρξε πλήρης ανάπτυξη της φαυλότητας και του πελατειακού κομματικού κράτους από όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις (Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή). Αν αποδεχτούμε τις παραπάνω διαπιστώσεις - εκτιμήσεις, τότε θα πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα στον κ. Καστανίδη που δήλωσε ότι «ή μια γενναία κυβέρνηση όπως αυτή θα σώσει τη χώρα αλλά η κεντροαριστερά θα εξαφανιστεί για 30 χρόνια ή θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες νέας δημοκρατικής νομιμοποίησής της κυβέρνησης» και να του πούμε να ξεκαθαρίσει ότι ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει κεντροαριστερά, και ειδικά όπως το έχουν καταντήσει οι εντολοδόχοι του ΔΝΤ. Ας αφήσει έξω την αριστερά και να πάψει να οικειοποιείται τον όρο και πολύ περισσότερο τις δυνάμεις της. Ας φροντίσει να δώσει χαρακτηρισμούς στο κόμμα του και ας πει τα πράγματα με το όνομά τους: Ότι " ή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα σώσει τη χώρα αλλά το ίδιο θα εξαφανιστεί για 30 χρόνια ή θα πρέπει να πάμε σε εκλογές για να διώξουμε τις πολιτικές αμαρτίες με το δέσιμο στο άρμα του καπιταλισμού από πάνω μας(ως ΠΑΣΟΚ)". Η αριστερά, παρ' όλες τις αδυναμίες της (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην καθεστωτική αριστερά - κυρίως αναφερόμαστε στις ανεξάντλητες ανένταχτες και αυτόνομες δυνάμεις και προσωπικότητές της ) θα βρει τον βηματισμό της και την ενότητά της και θα ορθώσει απέναντι στους νεοφιλελεύθερους προσανατολισμούς της κυβέρνησης ένα αντικαθεστωτικό αριστερό σχήμα που θα δώσει επιτέλους μια προοπτική απελευθέρωσης από τον αστικό διπολισμό και θα συντελέσει ώστε να εκφραστεί η χαμένη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών.