Κι όμως, η αναδιάρθρωση χρέους άρχισε!

Όσο οι ακαδημαϊκοί και οι παράγοντες των αγορών συζητούν τα υπέρ και τα κατά μιας αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας, οι πιο πρακτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν, ότι ήδη η κυβέρνηση έχει αρχίσει μια μορφή αναδιάρθρωσης των χρεών της, «κουρεύοντας» πρώτα τους προμηθευτές του Δημοσίου, επισημαίνοντας μάλιστα, ότι η ίδια η κυβέρνηση δέχεται, ότι τα ομόλογα που εκδίδει αξίζουν σχεδόν 20% χαμηλότερα από την ονομαστική τους αξία!

Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύθηκε χθες στους Financial Times, προκαλώντας αίσθηση στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους, ο Τζον Ντίζαρντ έκανε την πρώτη ανάλυση στο διεθνή οικονομικό Τύπο της πρόσφατης ρύθμισης των χρεών του Δημοσίου στις φαρμακευτικές εταιρείες, ζητώντας μάλιστα την άποψη τραπεζιτών του Σίτι του Λονδίνου:

n Όπως τονίζει ο συντάκτης των F.T., δεν χρειάζεται να είσαι κατάσκοπος, όπως αυτοί που συνελήφθησαν πρόσφατα στις ΗΠΑ, για οικονομική κατασκοπία υπέρ της Μόσχας, για να καταλάβεις τις «κρυφές» παραμέτρους της διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Αρκεί να ανατρέξεις στο διαδίκτυο, όπου δημοσιεύθηκε, περνώντας απαρατήρητοι από τους παράγοντες της διεθνούς αγοράς, η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών για τη ρύθμιση των χρεών προς τους προμηθευτές φαρμάκων των ελληνικών νοσοκομείων.

n Από την ανακοίνωση αυτή διαπιστώνει καθένας, ότι το Δημόσιο αδυνατεί να εξοφλήσει μετρητοίς τις υποχρεώσεις του και προτείνει μια ρύθμιση των χρεών, ύψους 5,36 δισ. ευρώ, με εκδόσεις ομολόγων zero coupon (χωρίς κουπόνι), διάρκειας δύο έως τεσσάρων ετών, ανάλογα με την παλαιότητα των οφειλών (τα χρέη του 2007 θα εξοφληθούν με ομόλογα διετούς διάρκειας, του 2008 με τίτλους τριετούς διάρκειας και του 2009 με ομόλογα τετραετούς διάρκειας).

n Με αρκετή έκπληξη, ο συντάκτης των F.T. διαπιστώνει, ότι το ίδιο το Δημόσιο αναγνωρίζει, ότι οι προμηθευτές που θα λάβουν τα ομόλογα θα πρέπει να δεχθούν μια έκπτωση 19%, αν τα ρευστοποιήσουν σε τράπεζες μέχρι τον Ιανουάριο του 2011, παρότι αυτά τα ομόλογα θα γίνονται δεκτά για αναχρηματοδότηση από την ΕΚΤ. Ρωτώντας τραπεζικά στελέχη του Σίτι, ο Ντίζαρντ διαπίστωσε, ότι ήδη μεγάλες πολυεθνικές του φαρμάκου προσέγγισαν τράπεζες στο Λονδίνο, για να πάρουν τιμές για προεξόφληση των ομολόγων. «Δεν μιλάμε για έκπτωση 50%, αλλά σίγουρα δεν θα είναι χαμηλότερη από 30%», ήταν η απάντηση ενός τραπεζικού στελέχους που ρωτήθηκε σχετικά, το οποίο μάλιστα έσπευσε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τις ελάχιστες λεπτομέρειες που έχουν γίνει ως τώρα γνωστές σχετικά με αυτή τη ρύθμιση χρεών, με αποτέλεσμα να «θολώνει» και η αποτίμηση των ομολόγων.

Αν ο συντάκτης των F.T. εντυπωσιάσθηκε από τα «τριτοκοσμικά» χαρακτηριστικά αυτής της ρύθμισης χρεών και οι συνομιλητές του μίλησαν πρακτικές που τους θύμισαν την… Σοβιετική Ένωση, οι παράγοντες των αγορών σύντομα θα διαπιστώσουν, ότι ο χορός των… σιωπηλών «κουρεμάτων» των πιστωτών του Ελληνικού Δημοσίου θα συνεχισθεί πολύ σύντομα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, με ομόλογα zero coupon τριετούς ή τετραετούς διάρκειας προσανατολίζεται να εξοφλήσει το Δημόσιο και τις τρέχουσες υποχρεώσεις του στις κατασκευαστικές εταιρείες, που έχουν ήδη εκτελέσει δημόσια έργα, αλλά όταν φθάνουν στα κρατικά ταμεία διαπιστώνουν την ισχύ του «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», με αποτέλεσμα αρκετές κατασκευαστικές να έχουν ήδη δημιουργήσει ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις σε εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, εξαιτίας της ασυνέπειας του Δημοσίου.

Το υπουργείο Οικονομικών προσανατολίζεται, μάλιστα, να συμψηφίσει προκαταβολικά οφειλές των κατασκευαστικών εταιρειών στις εφορίες, ενδεχομένως και σε ασφαλιστικά ταμεία, πριν καταλήξει στο ποσό που θα δοθεί στις κατασκευαστικές εταιρείες με μορφή ομολόγων. Από το ποσό που θα λάβουν και θα αντιστοιχεί στην ονομαστική αξία της απαίτησής τους, οι κατασκευαστές θα πρέπει να υπολογίσουν μια πρόσθετη έκπτωση της τάξεως του 20-30%, εάν θελήσουν να ρευστοποιήσουν άμεσα στις τράπεζες τα ομόλογα που θα πάρουν.

Αυτά, όμως, είναι μόνο τα εμφανή «κουρέματα» πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου. Ένα λιγότερο ορατό «κούρεμα» έχουν υποστεί οι ελληνικές τράπεζες: σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, χρειάσθηκε να δεσμεύσουν καλύμματα (κρατικά και τραπεζικά ομόλογα) αξίας 122 δις. ευρώ, για να πάρουν ρευστότητα περίπου 90 δις. ευρώ. Δηλαδή, η ίδια η ΕΚΤ έκανε ένα «κούρεμα» της τάξεως του 25% σε όλους τους ελληνικούς τίτλους, για να παραχωρήσει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες!

Πέραν όλων αυτών, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι το Δημόσιο «πάγωσε» τις πληρωμές υποχρεώσεών του μέχρι το τέλος Ιουνίου, κηρύσσοντας μια ιδιότυπη στάση πληρωμών. Αυτά που δεν μπορούσαν να πληρωθούν τον Ιούνιο, όμως, μεταφέρθηκαν με ευκολία στον Ιούλιο, προφανώς επειδή αυτό που ενδιέφερε τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου ήταν να μεταχρονολογηθούν κάποιες δαπάνες, για να εμφανισθούν όσο πιο εξωραϊσμένα γίνεται τα δημοσιονομικά στοιχεία α’ εξαμήνου, βάσει των οποίων θα κριθεί από τους ελεγκτές της «τρόικας» η εκταμίευση της δεύτερης δόσης του διεθνούς δανείου.

Έτσι, οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ και στον ΟΣΕ διαπίστωσαν ότι δεν καταβλήθηκε η μισθοδοσία τους την τελευταία ημέρα του Ιουνίου, αλλά στις αρχές Ιουλίου, ενώ όσοι περίμεναν επιστροφές εξαγωγικού ΦΠΑ προσέκρουαν σε εξονυχιστικούς ελέγχους από το υπουργείο Οικονομικών, οι οποίοι καθυστερούσαν απελπιστικά την καταβολή των επιστροφών. Ως δια μαγείας, όμως, μόλις «έκλεισε ταμείο» το Δημόσιο για το πρώτο εξάμηνο, ανακοινώθηκε ότι στο εξής οι επιστροφές ΦΠΑ μέχρι 30.000 ευρώ θα γίνονται χωρίς έλεγχο.

Σε αυτό το σκηνικό, που παραπέμπει περισσότερο σε χρεοκοπημένο χώρα του Τρίτου Κόσμου, παρά σε κράτος της Ευρωζώνης, όλο και περισσότεροι συναλλασσόμενοι με το Δημόσιο διαπιστώνουν ότι η αναδιάρθρωση χρέους και η στάση πληρωμών δεν είναι έννοιες που συζητούνται μόνο θεωρητικά, αλλά μέρος της καθημερινότητάς τους…