«ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ» ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ Ν.Ι.

Η λειτουργία των σύγχρονων «Δημοκρατιών» πραγματοποιείται με την χρίση της τεχνολογίας που ονομάζεται «ο βασιλιάς των ποντικών». Οι στόχοι αυτής της τεχνολογίας είναι να καταστραφούν οι συνδετικοί κρίκοι και τα αόρατα θεμέλια των εθνικών κοινωνιών και να κατασκευαστεί μια ατμόσφαιρα ατομικισμού και αποσύνθεσης. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει πρωτίστως να σπάσουν και να χαθούν η ηθική και η συνείδηση. Δήγμα καταστραμμένης ηθικής είναι όταν κάποιος προδίδει τον κοντινό του.

Το καταστρεπτικό έργο αυτής της τεχνολογίας φαίνεται καθαρά αν παρατηρήσουμε μια κοινωνία ποντικών. Αυτά τα ζώα είναι γνωστά για την αντοχή τους σε δυσμενείς συνθήκες. Η αντοχή αυτή έχει βάσεις στους κοινωνικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της κοινωνίας τους. Πάνε μαζί για αναζήτηση τροφής ή άλλο κοινωνικό έργο, βοηθάει ο ένας τον άλλον, προστατεύει αν μπορεί, παίρνουν μαζί τους τους πληγωμένους την ώρα της οπισθοχώρησης κλπ. Η κοινωνία των ποντικών λειτουργεί σαν ένας οργανισμός. Γρήγορα ανταλλάσσονται με πληροφορίες, γρήγορα προειδοποιούν για τυχών κίνδυνο, μεταφέρουν στις επόμενες γενεές τις γνώσεις για τους μεθόδους προστασίας και πρόληψης. Οι προστατευτικοί μηχανισμοί του είδους είναι για το καλό του είδους. Επομένως ο πόλεμος των ποντικών για επιβίωση είναι απόλυτα δίκαιος και αυτό επηρεάζει θετικά την ηθική των μελών του είδους.

Αποδεδειγμένα, ο πιο αποτελεσματικός πόλεμος των ανθρώπων με τους ποντικούς δεν είναι με τα ποντικοφάρμακα, αλλά βασίζεται στην καταστροφή των πιο πάνω μηχανισμών. Επειδή αυτός ο προστατευτικός μηχανισμός έχει ως βάση την ηθική και κοινωνική συνοχή, επιλέχθηκε από μελετητές/ζωολόγους να καταπολεμηθούν αυτοί οι παράμετροι. Σε όλα τα μέλη δεν μπορεί να σπάσει ηθική ταυτόχρονα. Μπορεί να σπάσει ώμος στον καθένα ξεχωριστά και με το πέρας του χρόνου. Φτιάχτηκε ευνοϊκό περιβάλλων, όταν σε όλα επικρατεί η εγωιστική λογική και όχι η ηθική.

Το κυριότερο – να γίνει το πρώτο βήμα, να γίνει η πρώτη πράξη, πράξη που μέχρι τότε βρισκόταν σε «θέματα ταμπού» στην κοινωνία των ποντικών.

Ένας μεγάλος και δυνατός ποντικός φυλακίσθηκε σε κλουβί, τον άφησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα πεινασμένο. Πέταξαν ύστερα στο κλουβί του έναν ψόφιο ποντικό. Μετά από κάποιες «σκέψης» ηθικής ο πεινασμένος ποντικός έφαγε τον ψόφιο αδελφό του. Η λογική έκανε την δουλεία τις. «Αυτός δεν είναι πλέον ο αδελφός μου, είναι η τροφή μου. Ο ψόφιος πλέον δεν ζει, εγώ ώμος πρέπει να επιβιώσω. Δηλ. πρέπει να φαω!»

Την άλλη φορά ο πήχης τις ηθικής ανέβηκε πιο ψηλά. Πέταξαν στο κλουβί ετοιμοθάνατο ποντικό. Η νέα τροφή είναι σχεδόν νεκρή, αλλά ζωντανή. Η λογική κάνει πάλι την δουλεία τις. «Θα πεθάνει έτσι και αλλιώς, εγώ πρέπει να επιβιώσω». Και ο ποντικός τρέφετε πάλη με την σάρκα του ζωντανού αδελφού του. Τρίτη φορά στο κλουβί υπάρχει υγιές αλλά πιο αδύναμος ποντικός. Στον δυνατό ποντικό ενεργοποιείται πάλι η εγωιστική λογική. «Δεν υπάρχει τροφή. Θα είναι καλύτερα να πεθάνουμε και οι δύο; Ας ζήσει ο καλλίτερος και ο δυνατότερος». Και επιβιώνει ένας...

Ο ποντικός για να πάρει απόφαση κάθε φορά σπαταλάει λιγότερο χρόνο. Το επίπεδο τις ηθικής μετά από κάθε «τράπεζα» είναι χαμηλότερο. Μετά από μερικές «ζωντανές τράπεζες» ο ποντικός δεν σκεφτόταν καθόλου. Συμπεριφερόταν σαν να έβλεπε μόνο διατροφή. Μόλις αντίκριζε έναν ποντικό – τον έτρωγε άμεσος. Από την στιγμή που έπαψε να σκέφτεται – να φαει η όχι – η ηθική του είχε καταστραφεί τελείως.

Στη συνέχεια τον άφησαν στην κοινωνία απ’ όπου τον έχουν πάρει. Τώρα όμως αυτός ο ποντικός δεν είναι όπως ήταν παλαιά. Τώρα είναι ένα ων χωρίς ηθική. Στης πράξεις του αυτός ο ποντικός βασίζεται μόνο στην εγωιστική λογική του. Ναι, αλλά οι γύρω δεν το ξέρουν αυτό!!! Νομίζουν ότι είναι ένας από αυτούς και τον εμπιστεύονται. Πολύ νωρίς ώμος το νέο ων το οποίο εξωτερικά μοιάζει με όλους, «σκέφτεται»: γιατί να ψάχνω τροφή, γιατί να πάω για κυνήγι, αφού τους έχω δίπλα μου; Η εγωιστική λογική του καθοδηγεί τις πράξεις του. Ο ποντικοφάγος ποντικός επιλέγει ένα θύμα και το τρωει. Πολύ γρήγορα βγάζει το συμπέρασμα – όχι επίθεση ανοικτή, αλλά μυστική για να μην υποψιαστεί η κοινωνία.

Όταν η κοινωνία των ποντικών δεν έχει πλέον αμφιβολίες, ότι μεταξύ τους υπάρχει πολύ επικίνδυνο ων, εμφάνισηακά όμοιο με όλους, επιλέγει να φύγει απ αυτό το μέρος, να δημιουργήσει νέες αποικίες. Όταν έχουν που να πάνε – φεύγουν σε 100 περιπτώσεις από 100. Ολόκληρη η κοινωνία διαλύεται σε οικογένειες, όπου η κάθε οικογένεια δημιουργεί εκ νέου μια νέα κοινωνία, αποτρέποντας την είσοδο ξένων. Ενεργούν έτσι για να σωθούν. Θα πεθάνει μόνο η μία οικογένεια, δηλ μόνο εκείνο το μέρος τις κοινωνίας τους, που έχει εντάξει των «βασιλιά των ποντικών». Οι ποντικοί δεν διαθέτουν άλλους μηχανισμούς προστασίας, και αυτός ο μέθοδος απομόνωσης του ποντικοφάγου σε κλειστό κλοιό – είναι ο πιο αποτελεσματικός. Η μέθοδος φυγής είναι η μοίρα των ποντικών.

Γιατί ώμος οι ποντικοί προτιμούν την φυγή και όχι την ενεργή αντίσταση; Γιατί η κοινωνία τους δεν εντοπίζει και σκοτώνει των «βασιλιά»;

Η απάντηση που δόθηκε από επιστήμονες είναι μόνο μία και κατηγορηματική. Φοβούνται να γίνουν σαν τον «βασιλιά». Εκ φύσεως νιώθουν: αν ο εγκέφαλος τους και το αίμα τους συγχρονισθεί και ποτιστεί με νέες ρυθμίσεις, θα δημιουργηθεί νέα κοινωνία χωρίς φρένα, κοινωνία προδοτών, κοινωνία εγωιστών και καταναλωτών. Η ατμόσφαιρα μη ηθικής θα καταστρέψει τους μηχανισμούς άμυνας κοινωνίας και θα πεθάνουν όλοι.

«Καταλαβαίνουν» ότι αν χρειαστεί να πολεμήσουν κατά του «βασιλιά», θα πάρουν μέρος τα πιο δυνατά ποντίκια, η ελίτ, η βάση της κοινωνίας. Ποίος ξέρει όμως τι θα απογίνουν οι «πολεμιστές» όταν θα δαγκώσουν και σκοτώσουν έναν «βασιλιά». Δεν θα γίνουν όπως αυτός; Δεν θα δηλητηριαστούν από την μετάλλαξη του;

Φαίνεται ότι ούτε οι ποντικοί δεν θέλουν να ζήσουν σε κοινωνία, που είναι δομημένη με συνεχείς πολέμους μεταξύ των μελών τις κοινωνίας, σε κοινωνία που διαιρεί τους ενιαίους και δυνατούς κοινωνικούς δεσμούς σε πολυάριθμους καταναλωτές-εγωιστές.

ΑΝΑΛΟΓΙΑ

Έχετε φαντασία;

Σκεφθείτε μια κοινωνία. Σε αυτήν εντάχθηκε ένα μέλος , ο οποίος έχει ξένη παιδεία, κουβαλάει ξένο πολιτισμό και το κυριότερο – δεν έχει ανθρώπινη ηθική, μπορεί εύκολα να λεει ψέματα (ποίοι πολιτικοί ήρθαν στο νου σας;). Πολύ εύκολα μπορεί να φαντασθείτε, ότι αυτός μπορεί να δηλητηριάσει την ελίτ της κοινωνίας με την εγωιστική λογική του. Με την λέξη «ελίτ» εννοούμε τους ανθρώπους που μαζεύουν φόρους, πραγματοποιούν την αστυνόμευση, μοιράζουν των κοινωνικό πλούτο, δικάζουν και ενημερώνουν την κοινωνία. Δεν παράγουν κοινωνικό πλούτο. Είναι μέλη τις κοινωνίας, που έχοντας μια θέση σε αυτήν, καταναλώνουν αγαθά που δεν παράγουν ο ίδιοι. Ο κυριότερος ρόλος που ανατέθηκε σε αυτούς δεν είναι η παραγωγή. Σε καιρούς ειρηνικούς, όταν η κοινωνία δεν απειλείται, μέρος αυτής τις «κάστας» μεταμορφώνεται σε κοινωνικά παράσιτα, που δεν προσφέρει τίποτα στην κοινωνία. Αυτές οι συνθήκες είναι η ιδανικές για ενσωμάτωση του «βασιλιά των ποντικών» στις κοινωνίες. Αυτή η τεμπελάζουσα από παρασιτισμό κάστα (η μέρος της), είναι η πιο έτοιμη για να εντάξει στους αριθμούς της έναν δυνατό και πολύ υποσχόμενο (υπόσχεται πολλά) ξένο.

Η εγωιστική λογική του «βασιλιά των ποντικών», όταν η ηθική είναι απών, ξεκινά την καταστροφική εργασία. Με τον χρόνο εμφανίζονται πιο πολλά μεταλλαγμένα όντα. Μη έχοντας κάποιους κανόνες συμπεριφοράς και ηθικής γρήγορα κερδίζουν και σκοτώνουν την παραδοσιακή ελίτ της κοινωνίας. Ύστερα προσπαθούν να αλλάξουν τους κανόνες και να δώσουν νομική κάλυψη στις πράξεις τους.

Οι ποντικοί σώζονται από τέτοια μετάλλαξη επειδή δεν έχουν την αίσθηση τις ελευθερίας, όπως την έχει ο σύγχρονος άνθρωπος. Δεν έχουν επίσης και τόσο δυνατό εγκέφαλο. Αυτοί δρουν μόνο με βάση τα αίσθηνκτα. Αυτά τα αίσθηνκτα, μέχρι να παραμορφωθούν, καθορίζουν τις αξίες της κοινωνίας τους και την κοινωνική ηθική. Για να τα κρατήσουν όλα αυτά οι ποντικοί φεύγουν από το αρρωστημένο συγγενή τους. Με αυτόν τον τρόπο, φυλάσοντας την δομή της κοινωνίας τους, φυλάγονται σαν είδος με παραδοσιακές αξίες, με αποτέλεσμα να διατηρούνται στην φύση σαν είδος.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φύγουν πουθενά. Σήμερα ο Πλανήτης είναι εξερευνημένος όλος και μια κοινωνία δεν μπορεί πρακτικά να κλειστεί στον εαυτό της. Αν καταστραφεί το θεμέλιο της κοινωνίας – η κοινωνική ηθική – όλα τα οικοδομήματα του Ανθρώπου γίνονται σκόνη. Σκόνη – δηλ καταστροφή της Ρίζας, της Μνήμης, των Εθίμων και το κυριότερο – η καταστροφή των Πανανθρώπινων Αξιών. Πιο λεπτό από σκόνη – δεν γίνετε. Η σκόνη είναι το ιδανικό υλικό για να δημιουργηθεί ένα νέο είδος, μια Νέα Εποχή.

Θέλετε να δείτε το μοντέλο των εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο; Δείτε το γραφείο το οποίο έχετε μπροστά σας. Υπάρχουν διάφορα πράγματα πάνω του. Τα κάθε πράγμα είναι κάτι ξεχωριστό και δεν μπορεί να αναμιχθεί με άλλο (σκεφθείτε ότι το κάθε πράγμα εκπροσωπεί ένα Έθνος). Όσον αυτά είναι συμπαγές και αποτελούν κάτι ξεχωριστό – δεν μπορεί να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο από αυτά. Αλλά αν όλα αυτά (η σταχτοθήκη, το χαρτί, το στυλό, το τρυπητήρι) πάνε στο αλευρόμυλο και γίνουν σκόνη, τότε θα έχουμε ένα ομοιογενείς μίγμα. Ύστερα θα μπορέσουμε να πλάσουμε απ αυτό κάτι καινούριο. Αυτό το δημιούργημα θα είναι εκ βάσεως κάτι νέο και το αποτέλεσμα – απρόβλεπτο.

Η καταστροφή της ανθρώπινων κοινωνιών πραγματοποιείται σταδιακά, με την τεχνολογία «βασιλιάς των ποντικών». Όλη η πίεση εξασκείται στην καταστροφή της ηθικής του κάθε έθνους ξεχωριστά. Με όλους τους τρόπους οι εθνικοί πολιτισμοί δέχονται χτυπήματα για να πάψουν να θεωρούνται εθνικά αλλά «πανανθρώπινα». Δημιουργείται κοινωνία εγωιστών/καταναλωτών, όπου δεν υπάρχει το «εμείς» και το «δικό μας». Όλοι οι συνάνθρωποι είναι μόνο «τροφή» για εγωιστικό «άνοδο». Η καταλληλότερη και η πιο εύκολη τροφή είναι οι άνθρωποι που θεωρούν εσένα κοντινό τους και σε εμπιστεύονται. Αυτοί σε πιστεύουν αλλά εσύ τους καταβροχθίζεις.

Τέτοιοι «βασιλιάδες» στην κοινωνία μας γίνονται όλο και περισσότεροι. Οι πολιτικοί στις μέρες μας είναι οι πιο τρομακτικοί λυκάνθρωποι της κοινωνίας. Ενώνονται σε διάφορα οργανωμένα σύνολα και βλέπουν τον συνάνθρωπο τους σαν τροφή. Ξέρουν ταυτόχρονα ότι πριν από την «τράπεζα» η ζωντανή αυτή τροφή πρέπει να μεταμορφωθεί σε ανήξερο και ανυποψίαστο πράγμα. Από ένστικτο ζώου, για προστασία, καλύπτονται με όμορφες λέξεις. Αν σας ενδιαφέρει έστω και λίγο οι κοινωνία και το Έθνος σας – να είστε προσεκτική ποιους ακούτε και ποιους εμπιστεύεστε.

Ο κίνδυνος είναι αόρατος, οι «βασιλείς» δεν ξεχωρίζονται από υγιές μέλους τις κοινωνίας. Μάθανε μα μασκαρεύονται τόσο καλά, που φαίνονται πιο υγιές από άλλους. Αν δεν ακούς τις λέξεις που λένε, αλλά κρίνεις τις πράξεις και τις επιλογές τους, μόνο τότε θα δεις την καταστροφική φύση αυτών των όντων. Αυτοί δεν μπορούν να σκεφτούν με γνώμονα τις εξής έννοιες: Κοινωνία, Έθνος, Πατρίδα, Κράτος. Έχουν χωριστεί σε μεγάλους και μικρούς, πράσινους και κόκκινους, κίτρινους και γαλάζιους, έχουν μοιράσει το Έθνος και την Πατρίδα σε σφαίρες επιρροής και σε κυνηγότοπους για αναζήτηση τροφής.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΊ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

Μικροί ποντικοί. Είναι οι ποντικοί που έχουν δημιουργηθεί σε σχέση με το έγκλημα. «Να ένας μεθύστακας, έχει λεφτά ή κάτι πολύτιμο. Θα τα φαει ή θα του τα πάρει κάποιος άλλος. Ας είμαι εγώ». Και του το έκλεβε. Ύστερα, παρακολουθώντας το επόμενο θύμα, κτυπούσε και βίαζε. Λήστευε μαζί με φίλους. Σκότωνε ύστερα και τον φίλο του.

Ποντικοί του μπίζνες. Στο μπίζνες η λογική είναι γνωστή: «Αν δεν απολύσω των μη αρεστό, θα καταστραφώ οικονομικά, με αποτέλεσμα να βρεθούμε και οι δύο έξω. Προτιμώ να βρεθεί μόνος του εκεί». Το δεύτερο βήμα τις ηθικής: «Ας δουλέψει, αλλά δεν θα πληρώνετε όσα αξίζει». Τρίτο βήμα: «Να κάνω το πάν για να αυξήσω τα κέρδη μου. (π.χ. μη επαρκής έλεγχος στα φάρμακα και τροφές, επικίνδυνες φρούτα και λαχανικά). Όταν θα σκέφτομαι τους συνανθρώπους, θα κινδυνέψω, ας σκέφτονται οι ίδιοι των εαυτό τους για να μην γίνουν ζωντανή λεία για μένα».

Ποντικοί της πολιτικής. Πρώτο βήμα: «Να δείξω πόσο καλός χριστιανός είμαι, ας φιλήσω και καμιά εικόνα σε κανένα εκκλησάκι». Δεύτερο βήμα: «Να υπόσχομαι, να υπόσχομαι πολλά, αυτά που δεν πρόκειται να υλοποιήσω ή να υλοποιήσω αυτά που μόνο εικονικά είναι προς όφελος του συνόλου. Αν δεν υποσχεθώ – δεν θα εκλεγώ, θα εκλεγεί άλλος, χειρότερος από μένα. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία θα είναι κορόιδο. Ας είμαι εγώ λιπών αυτός του υπόσχεται και ας είμαι στην ομάδα που κοροϊδεύει». Τρίτο βήμα: «Λεφτά για εκλογές. Πρέπει να πουλάμε τις θέσεις στο κόμμα, να παίρνουμε μαύρα, να βγάζουμε νόμους (π.χ. χρηματοδότηση κομμάτων από κράτος, νόμοι περί πολυπολιτισμών) που ζημιώνουν την κοινωνία. Αλλιώς δεν θα εκλεγούμε. Αν δεν είμαστε εμείς – θα ληστεύουν την κοινωνία άλλοι, ας γίνει μέσον μου».

Σήμερα τα πολιτικά κόμματα/εταιρίες είναι μεγάλες ομάδες ποντικών. Δεν έχουν τίποτα άγιο, τίποτα κοινωνικό, μόνο μπίζνες. Αυτό δεν μπορεί να σταματήσει ή να αλλάξει από μόνο του.

Ποντικοί των Υπουργείων και του Δημοσίου. Πρώτο βήμα: δίνανε μαύρα για νόμιμη αλλά π.χ. πιο γρήγορη εργασία. Δεύτερο βήμα: εργασία εν μέρη παράνομη, π.χ. να περάσει ή όχι μια προσφορά κάποιου έργου, άδεια μιας «ανάπτυξης». «Αν πω όχι – θα δεχθεί άλλος». Τρίτο βήμα: κλεψιά από ταμεία, προϋπολογισμούς κλπ.

Έλληνες!

Αυτά τα όντα μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο αν χάσουν την εμπιστοσύνη μας: ότι εμπιστευόμαστε – το έχουμε (ή μας έχουν). Όταν χάσουν την εμπιστοσύνη μας, δεν θα έχουν δύναμη τα ψέματά τους. Βγάζοντας τα ροζ γυαλιά μας θα δούμε τους λυκάνθρωπους όπως είναι πραγματικά. Μόνο τότε η κοινωνία μας θα γίνει υγιής. Μόνο τότε αυτά τα όντα θα εξαφανιστούν, όπως εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

Έλληνες!

Γιατί στην κοινωνία μας υπάρχουν τέτοιοι; Πως γεννήθηκαν; Το Έθνος μας έχει χάσει τα αντανακλαστικά του;

Έλληνες!

Υπάρχουν συνάνθρωποι σας απαλλαγμένη από πνευματικό ζυγό και θυμούνται τους ένδοξους προγόνους που τους γέννησε. Εμπιστευθείτε και υποστηρίξτε τούς.