"Όταν βρέθηκα πρόσφατα σε μία συγκέντρωση, ένοιωσα πολλά συναισθήματα μέσα μου.
Κυρίως, στεναχωρήθηκα όταν σκέφτηκα το μέτρο της φιλοδοξίας και ματαιοδοξίας κάποιων ανθρώπων.
Πάνω από όλα, η φιλοδοξία γι’ αυτούς και σε πόσα συμβούλια θα μπουν να είναι πρώτοι.
Nα μπορούσανε να προσφέρουν και κάτι, εκτός από το θεαθήναι και το «κοίτα εγώ τι κατάφερα και όχι εσύ» τι καλά που θα ήταν…
Kαι κάποιοι άλλοι, που προσπαθούν, κουράζονται, ταλαιπωρούνται, δεν μιλάνε γιατί δεν θέλουν να πάρουν το λόγο και κάθονται στην άκρη. Περιμένουν από κάποιους να το δουν, να το καταλάβουν και να τους πουν «ναι, κάτι έκανες!» αλλά δυστυχώς …
Βλέπεις, φαίνονται, αυτοί που κάνουν τον θόρυβο και που επιδεικνύονται παντού. Ενώ οι άλλοι, αυτοί που προσφέρουν πραγματικά, δεν μιλούν, δεν ακούγονται, όμως προσπαθούν ομαδικά να κάνουν πράγματα.
Φαίνεται όμως ότι δεν ξέρουμε ποιος πραγματικά αγαπάει την Ευρυτανία για να το εκτιμήσουμε αυτό.
Υπάρχουν Ευρυτάνες που έχουν προσφέρει πραγματικά τόσα χρόνια και έχουν προβάλλει την Ευρυτανία με γνώσεις και δεν τους έχουν δώσει την ικανοποίηση της αναγνώρισης.
Ίσως επειδή δεν ήταν θορυβώδης στα συμβούλια που παρευρίσκονταν, αλλά απλοί πατριώτες, που ήταν στα τελευταία καθίσματα πάντα διακριτικοί, που τώρα πια δεν μπορούν να βρίσκονται ούτε σ’ αυτά.
Οι απλοί άνθρωποι, όμως, που δεν έχουν κάποιους μεγάλους τίτλους και είναι πραγματικά πατριώτες, τους αναζητούν και ρωτούν για αυτούς, γιατί αναγνωρίζουν ότι κάτι προσέφεραν σ’ αυτό τον τόπο που λέγεται Ευρυτανία.
Πίστευα με τα χρόνια, ότι κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά, θα αλλάξουν, θα είναι απλοί, προσιτοί, ευγενικοί και πάνω από όλα άνθρωποι.
Αλλά μάλλον κάποιοι είμαστε αρκετά ρομαντικοί. Την εξουσία τελικά δεν την σπουδάζεις, και σε όποιο πόστο και να είσαι πρέπει να το έχεις μέσα σου, να το κουβαλάς και το αποδεικνύεις συνεχώς, χωρίς ειδικούς συμβούλους δίπλα σου.
Η Ευρυτανία όσο πάει και συρρικνώνεται και μας θέλει όλους.
Και αυτούς που πρόσφεραν απλόχερα κάποτε, αλλά τώρα, δυστυχώς, δεν μπορούν.
Ας αφήσουν, λοιπόν, κάποιοι τις φανφάρες, που εμφανίστηκαν ξαφνικά και από το πουθενά και να σταματήσουν να επιδεικνύονται, αλλά ας προσφέρουν πραγματικά έργο και αγάπη για την Ευρυτανία και ας μην ξεχνούν και αυτούς που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φαίνονται πια."
Κυρίως, στεναχωρήθηκα όταν σκέφτηκα το μέτρο της φιλοδοξίας και ματαιοδοξίας κάποιων ανθρώπων.
Πάνω από όλα, η φιλοδοξία γι’ αυτούς και σε πόσα συμβούλια θα μπουν να είναι πρώτοι.
Nα μπορούσανε να προσφέρουν και κάτι, εκτός από το θεαθήναι και το «κοίτα εγώ τι κατάφερα και όχι εσύ» τι καλά που θα ήταν…
Kαι κάποιοι άλλοι, που προσπαθούν, κουράζονται, ταλαιπωρούνται, δεν μιλάνε γιατί δεν θέλουν να πάρουν το λόγο και κάθονται στην άκρη. Περιμένουν από κάποιους να το δουν, να το καταλάβουν και να τους πουν «ναι, κάτι έκανες!» αλλά δυστυχώς …
Βλέπεις, φαίνονται, αυτοί που κάνουν τον θόρυβο και που επιδεικνύονται παντού. Ενώ οι άλλοι, αυτοί που προσφέρουν πραγματικά, δεν μιλούν, δεν ακούγονται, όμως προσπαθούν ομαδικά να κάνουν πράγματα.
Φαίνεται όμως ότι δεν ξέρουμε ποιος πραγματικά αγαπάει την Ευρυτανία για να το εκτιμήσουμε αυτό.
Υπάρχουν Ευρυτάνες που έχουν προσφέρει πραγματικά τόσα χρόνια και έχουν προβάλλει την Ευρυτανία με γνώσεις και δεν τους έχουν δώσει την ικανοποίηση της αναγνώρισης.
Ίσως επειδή δεν ήταν θορυβώδης στα συμβούλια που παρευρίσκονταν, αλλά απλοί πατριώτες, που ήταν στα τελευταία καθίσματα πάντα διακριτικοί, που τώρα πια δεν μπορούν να βρίσκονται ούτε σ’ αυτά.
Οι απλοί άνθρωποι, όμως, που δεν έχουν κάποιους μεγάλους τίτλους και είναι πραγματικά πατριώτες, τους αναζητούν και ρωτούν για αυτούς, γιατί αναγνωρίζουν ότι κάτι προσέφεραν σ’ αυτό τον τόπο που λέγεται Ευρυτανία.
Πίστευα με τα χρόνια, ότι κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά, θα αλλάξουν, θα είναι απλοί, προσιτοί, ευγενικοί και πάνω από όλα άνθρωποι.
Αλλά μάλλον κάποιοι είμαστε αρκετά ρομαντικοί. Την εξουσία τελικά δεν την σπουδάζεις, και σε όποιο πόστο και να είσαι πρέπει να το έχεις μέσα σου, να το κουβαλάς και το αποδεικνύεις συνεχώς, χωρίς ειδικούς συμβούλους δίπλα σου.
Η Ευρυτανία όσο πάει και συρρικνώνεται και μας θέλει όλους.
Και αυτούς που πρόσφεραν απλόχερα κάποτε, αλλά τώρα, δυστυχώς, δεν μπορούν.
Ας αφήσουν, λοιπόν, κάποιοι τις φανφάρες, που εμφανίστηκαν ξαφνικά και από το πουθενά και να σταματήσουν να επιδεικνύονται, αλλά ας προσφέρουν πραγματικά έργο και αγάπη για την Ευρυτανία και ας μην ξεχνούν και αυτούς που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φαίνονται πια."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.