23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ΜΙΑ «ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΗ» ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Toυ Γιάννη Δαραβίγκα

Συμπληρώθηκαν μόλις προχθές, 36 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην χώρα μας την 23^η Ιουλίου 1974.

Οι Έλληνες δεν ξέχασαν την επτάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τους συνταγματάρχες, ούτε πως και γιατί εγκατέλειψαν την εξουσία. Δεν ξέχασαν οι Έλληνες τον ενθουσιασμό και την εμπιστοσύνη που έδειξαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν επέστρεψε από το Παρίσι, στις 24 Ιουλίου 1974, για να αναλάβει την διακυβέρνηση της πατρίδας μας. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 17^ης Νοεμβρίου 1974, στις οποίες ο Καραμανλής και η νεοσύστατη τότε Νέα Δημοκρατία, επικράτησαν στο πολιτικό σκηνικό με ποσοστό 54,2% επί των ψήφων, είναι αδιάψευστος μάρτυς των όσων προηγουμένως ανέφερα.

Οι ελπίδες διαψεύδονται

Όμως με την πάροδο των χρόνων ο ενθουσιασμός των συμπολιτών μας άρχισε να υποχωρεί, τα όνειρα έσβησαν και η ελπίδα παραχώρησε την θέση της στην απογοήτευση. Φυσικό επακόλουθο ήταν, όσο περνούσαν τα χρόνια, η επέτειος της 23^ης Ιουλίου σιγά-σιγά να ξεθωριάζει, τόσο από την μνήμη όσο και από το θυμικό των πολιτών. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης πόσο απασχολούσε τα φώτα της δημοσιότητας η δεξίωση που έδινε ο εκάστοτε πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ανάμνηση της αποκατάστασης της πολιτικής ομαλότητας, με καλεσμένους τους πνευματικούς ταγούς, την εκκλησία, την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου μας. Υπήρχαν βέβαια και οι εκείνοι που ενοχλούνταν από τα ακριβά εδέσματα που απολάμβαναν οι προσκεκλημένοι. Έτσι τα τελευταία χρόνια ο πλούσιος μπουφές, αντικαταστάθηκε από ένα ποτήρι πορτοκαλάδας αφού θεωρήθηκε πρόκληση η δαπάνη για τα ακριβά εδέσματα εν μέσω κρίσεως. Έχει βλέπετε και η Δημοκρατία το κόστος της που πρέπει να συμβαδίζει με τις κρατούσες συνθήκες.

Παράλληλα η αδυναμία και ανικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά κυρίως η μη τήρηση των υποσχέσεων και το κουρέλιασμα των διαφόρων «συμβολαίων με τον λαό», μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο και στην απαξίωση της πολιτικής. Σε ότι αφορά τους κομματικούς σχηματισμούς που από το 1974 εναλλάσσονται στην εξουσία, μόνο αποστροφή προκαλεί η μετάλλαξή τους από κόμματα εξουσίας σε μηχανισμούς πλουτισμού των μελών τους.

Οι θυρωροί

Οι πάλαι ποτέ σύντροφοι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας που έμεναν, μετακόμισαν σε επαύλεις με πισίνες και απέκτησαν πολλά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα. Έτσι αντιστράφηκαν οι όροι και οι σύντροφοι δεν γνωρίζουν τους θυρωρούς των πολυκατοικιών στις οποίες έχουν διαμερίσματα. Και να ήταν μόνον αυτά…. Το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, η κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια, αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπιση των πολιτών από το κράτος, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύγχρονης διακυβέρνησης. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι η ανυπαρξία οράματος και προοπτικής που θα προσφέρει ανακούφιση στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας από τον εφιάλτη της καθημερινότητάς τους.

Οι επιπτώσεις όλων όσων προηγουμένως συνοπτικά ανέφερα, είχαν ως αποτέλεσμα η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αργά αλλά σταθερά, να χάνει χρόνο με τον χρόνο την αίγλη της κυρίως στην συνείδηση των Ελλήνων. Αυτό όμως που με προβληματίζει και ταυτόχρονα με ανησυχεί, είναι η δυσκολία μου να απαντήσω στο ερώτημα αν η 23^η Ιουλίου είναι μια επέτειος που όλοι θέλουν να θυμούνται αλλά αναγκάζονται να ξεχάσουν ἤ μια επέτειος που όλοι θέλουν να ξεχάσουν αλλά αναγκάζονται να θυμούνται.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

http://daravigas.blogspot.com/