Το πράγμα είναι “στημένο” από καιρό στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ. Kαι του λαού ΒΕΒΑΙΩΣ , ΒΕΒΑΙΩΣ !!

Δημοσιεύθηκε από Γιάννης Παπαϊωάννου

Το πράγμα αυτό που ζούμε είναι στημένο από καιρό και εκτελείται στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ από Γενιτσάρους και πολιτικούς μαριονέτες. Αυτοί μπροστά στην φιλοδοξία τους εξωμότησαν και τεθήκαν στην υπηρεσία Αρίστων κάθε είδους, οι οποίοι τους κρατούν πλέον στην θέση τους και τους απειλούν ανοικτά με πολιτική εξαφάνιση και την ταμπέλα του εθνικού μειοδότη, εάν δεν εκτελέσουν τις εντολές τους.

Το τελευταίο χρονικά χτύπημα του σχεδιασμού είναι μέτρα στο εργασιακό . Μέτρα που αφορούν αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και αποτελούν την πέμπουσα των διαχρονικών αιτημάτων της εργοδοσίας παγκοσμίως. Μέτρα χωρίς δημοσιονομικό αντίκρυσμα και άρα χωρίς όφελος για τον προυπολογισμό. Μόνο όφελος για την κυβέρνηση είναι ότι με αυτά εξαγοράζει την στήριξη της εργοδοσίας.

Η Εργοδοσία που νοσταλγεί ως χρυσό αιώνα την εποχή αμέσως μετά την Βιομηχανική επανάσταση τότε που οι εργαζόμενοι πέθαναν πάνω στις μηχανές από αρρώστιες, εξάντληση ή στην καλύτερη περίπτωση γεράματα. Τότε που αμείβονταν με ένα κομμάτι πολυκαιρισμένο ψωμί και δούλευαν ανασφάλιστα και υπαμειβόμενα ακόμη και τα παιδιά. Τότε που δεν υπήρχε ωράριο δικαιώματα ούτε καν φωνή. Αυτή την εποχή ξαναζούμε αυτές τις ημέρες. Αυτά πέτυχαν ξανά σήμερα επιστρέφοντας την αγορά εργασίας δυο αιώνες πίσω.

Το επέτυχαν βγάζοντας και συντηρώντας στην εξουσία τον Γ. Παπανδρέου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου (για συντομία από τούδε και στο έξεις «Γιωργάκης») πανέξυπνα καθυστέρησε επι τετράμηνο να πάρει μέτρα όταν το 2009 ανακοινώσε το έλλειμμα και τα ψευδή στατιστικά στοιχεία της χώρας. Δημιούργησε έτσι οριακή κατάσταση χρεοκοπίας έσπειρε εσωτερικό και εξωτερικό πανικό και διαμόρφωσε την εσωτερική κοινή γνώμη για συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Το ΔΝΤ κατέστει μονόδρομος τόσο εντός όσο και για την προστασία του ευρώ. Όλοι θυμόμαστε τα όσα έγιναν τότε και όλοι παρατηρούμε το πως αντιμετωπίζουν σήμερα αυτόν την ηγέτη στο εξωτερικό τα διάφορα επιχειρηματικά και τραπεζικά φόρα και έντυπα. Σαν να πρόκειται για μια μεγαλοφυΐα που κατάφερε το αδιανόητο στο πολιτισμένο κόσμο. Την επιστροφή στο χρυσό αιώνα τις εργοδοσίας, το ξήλωμα του ελληνικού κοινωνικού κράτους και ταυτόχρονα την κατάρρευση του ευρώ.

Θυμίζω ακόμη την σκανδαλώδη υποστήριξη πολλών ελληνικών και ξένων Αγγλοσαξονικών ΜΜΕ στον ΓΑΠ και στο πείραμα του με την Ελλάδα . Το δεδομένο αυτό βάζει στην εικόνα τον M OBAMA και την εμμονή των Δημοκρατικών των ΗΠΑ με την Ευρώπη γενικότερα. Πολιτική που οδήγησε ξανά σε πρόβλημα την ήπειρο μας με τον Μπιλ Κλιντον και όσα έγιναν τότε με τους διαδοχικούς πόλεμους σε ευρωπαϊκό έδαφος .

Η Έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη ήταν ένα αμερικανικό σχέδιο που θα μπορούσε να εκτελεστεί μόνο από τον Γιωργάκη ο όποιος είναι έρμαιο ξένων βραβευμένων συμβούλων εδώ και χρόνια. Συμβούλων βραβευμένων με νόμπελ που όμως δεν απέτρεψαν την χρεοκοπία για την χώρα μας. Την ίδια στιγμή με πανομοιότυπη φρασεολογία μεθοδολογία και βηματισμό το ίδιο σχέδιο εκτελείται αναλογικά σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.

Η Έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη -και μετά την Ελλάδα- η υιοθέτηση μέτρων λιτότητας σχεδόν παντού, είναι σοβαρό χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο της ένωσης και της ιστορικής πολιτισμικής φυσιογνωμίας της. Η κρίση της Ελλάδας έδωσε ευκαιρία για όξυνση των εθνικών διαφορών της ευρωζώνης ενώ ο όρoς PIGS με εμφανέστατη εθνική ρατσιστική διάθεση διαχωρισμού, διχάζει βαθιά την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Η Ευρώπη κλυδωνίζεται και βρίσκεται μπροστά στις δύσκολες επιλογές τις βιαστικής πολιτικής ενοποίησης ή εύκολης διάλυσης. Αποδυναμώνεται καθώς το σχέδιο προχωρά και οι αμερικανοκινούμενοι οίκοι χτυπούν ανελέητα βάσει του σχεδίου.

Τα μέτρα για το εργασιακό γίνονται ξανά ελέω Γιωργάκη πείραμα κοινωνικής συνοχής και σταθερότητας. Εάν περάσουν χωρίς αντιδράσεις θα δημιουργήσουν σε όλη την Ευρώπη αντίστοιχο αίτημα από την εργοδοσία ιστάμενο στο αίτημα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκων οικονομιών.

Την ίδια στιγμή οι πρόεδροι των ισχυρότερων συνδικαλιστικών οργανώσεως στην χώρα μας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απέχουν σήμερα από κάθε κουβέντα για τα εργασιακά, απείχαν από την σύνταξη του μνημονίου και δεν έχουν κατεβάσει τον κόσμο σε απεργία διαρκείας. Οι ίδιοι δεν αποτελούν πρότυπο αγωνιστή και φυσιλογικά δεν μπορούν να μαζέψουν 10.000 κόσμο σε μια πορεία.

Ας θυμηθούμε όμως (ως ελαφρυντικό για την απαξίωση τους τους) ότι είναι άνθρωποι που έδωσαν αγώνα και όργωσαν την επικράτεια για να επανεκλέγει ο Γιωργάκης στο ΠΑΣΟΚ το 2007.

Και αναρωτιέμαι…

Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Και εάν δεν είναι τυχαίο είναι ένα σχέδιο που οργανώθηκε και στήθηκε στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ από καιρό.

Και δεν υπάρχει καμία εμπάθεια κύριοι όταν μιλάμε για το εθνικό συμφέρον της πατρίδος του καθενός. Της πατρίδος που πάντα έχεις μια ιδιαίτερη σχέση. Το θέμα είναι αν υπάρχει και δεύτερη πατρίδα προ την οποία έχεις δώσει εξίσου όρκους πίστης. Τότε είναι προφανές ότι εκτίθεσαι καθώς είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι κανένας άνδρας δεν μπορεί να είναι υπηρέτης δυο αφεντάδων.