Τι έλεγαν για τον τζόγο οι αρχαίοι υμών πρόγονοι

1. Η μάστιγα του τζόγου λοιπόν είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, κατέτασσε τους τζογαδόρους μαζί με τους κλέφτες: «Ο κυβευτής (παίκτης ζαριών), ο λωποδύτης και ο ληστής, των ανελευθέρων εισί» έγραφε. Παθιασμένοι παίκτες ζαριών οι Αθηναίοι μπορεί να έχαναν ακόμη και περιουσίες στα κυβεία ή κυβευτήρια, τα οποία σήμερα ονομάζουμε μπαρμπουτιέρες. Χώροι που και στην αρχαιότητα θεωρούνταν κακόφημοι, και μάλιστα η είσοδος σε αυτούς ήταν ντροπή. Οι αρχαίοι συγγραφείς καταδίκαζαν την είσοδο στα κυβεία και τους ίδιους τους κυβευτές, όπως φαίνεται και στα έργα του Αριστοφάνη.

   «Δημήτριος τυφλός ουδέ βλέπει ουδέν παίζων αστραγάλους έκλεψεν αυτώ Ερμίας αστραγάλους» λέει μια επιγραφή από τη Δήλο, δείχνοντας το πάθος για τον τζόγο, που δεν σέβεται ούτε τις ανθρώπινες ανάγκες. Οι αστράγαλοι, προσφιλές παιχνίδι τύχης και κερδοσκοπίας στην αρχαιότητα, αναφέρονται για πρώτη φορά στον Όμηρο, όταν λέει ότι ο Πάτροκλος είχε σκοτώσει πάνω στο παιχνίδι τον φίλο του Κλεισώνυμο «χολωθείς αμφ' αστραγάλοισιν».

   
   Στα χριστιανικά χρόνια ο τζόγος καταδικάστηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Μέγας Βασίλειος επιτίθεται με οργή εναντίον των κυβευτών, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος κατηγορεί κάποιον λέγοντάς του «πίνεις, κυβεύεις, παίζεις, γελάς» και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι στα σπίτια πολλών δεν βρίσκει κανείς ιερά βιβλία παρά πεσσούς και κύβους. Η πιο ενδεικτική αναφορά όμως είναι στο Ευαγγέλιο, όταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες έπαιξαν στα ζάρια τα ιμάτια Του Χριστού.

   Μετά τα ζάρια ήρθαν τα χαρτιά τα οποία τα έφεραν στην Ελλάδα οι Ενετοί. Η λέξη τράπουλα σημαίνει παγίδα – απάτη (trap). Δεν είναι σωστό να σπρώχνουν τον κόσμο σε παγίδες οι πολιτικοί του χωρίς να το ξέρουν…