ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Σε μια εποχή όπου ήρωες αποτελούν τα ξένα πρότυπα που μας προωθούν κατά κύριο λόγο εβραίοι αμερικανοί ως ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ στρεφόμαστε στην αναζήτηση δικών μας πραγματικών ηρώων- ημίθεων. Ίσως ότι σπουδαιότερο έχει να αναδείξει η ιστορία μας είναι ο θρυλικός Μέγας Αλέξανδρος, μια μορφή η οποία μελετάται παγκοσμίως - πολλοί προσπάθησαν να σφετεριστούν την ιθαγένεια του ως δικού του ήρωα και που δυστυχώς δεν χαίρει τέτοιας αντιμετώπισης στην ίδια του την χώρα - σημερινή ΕΛΛΑΔΑ το ξακουστό μαντείο της Εφεσού έδωσε το χρησμό: κάπου στον κόσμο άναψε μια φωτιά που μια μέρα θα κάψει την Ανατολή. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε Ιούλιο του 356π.χ. στην Πέλλα πρωτεύουσα τότε του Μακεδονικού κράτους. Γιος του Φίλιππου ΄Β και Ολυμπιάδας και απόγονος του ημίθεου Ηρακλή και ήρωα του Τρωικού πολέμου Αχιλλέα. Την παιδεία και τις σπουδές του τις ανέλαβε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Το 340 π.χ. ολοκληρώνει σε ηλικία 16 ετών τις σπουδές του και επιστρέφει στην Πέλλα όπου συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή της Μακεδονίας. Λίγους μήνες, μάλιστα, αφότου ανέλαβε πολιτική δράση και ενώ ο πατέρας του έλειπε σε εκστρατεία στο Βυζάντιο κατέστειλε εξέγερση Θρακών. Δύο χρόνια αργότερα αναλαμβάνει στρατιωτικά καθήκοντα και τίθεται επικεφαλής του ιππικού και με αυτά τα καθήκοντα συντρίβει στη μάχη Χαιρώνειας το 338 π.χ. Αθηναίους και Θηβαίους. Το 337 π.Χ. αναστατώνετε η σχέση με τον πατέρα του. Ο Φίλιππος χώρισε την Ολυμπιάδα και μνηστεύτηκε την Κλεοπάτρα κάτι που αναγκάζει τον Αλέξανδρο να αυτοεξόριστη στην Ήπειρο με τη μητέρα του. Έπειτα από ένα χρόνο πατέρας και γιος συμφιλιώνονται αλλά ο Φίλιππος δολοφονείται την ημέρα του γάμου του. Ο δολοφόνος συλλαμβάνεται από δύο αξιωματικούς και ομολογεί πως η δολοφονία ήταν έργο Περσών για να μην προλάβει ο Φίλιππος να ολοκληρώσει την εκστρατεία του. Στην συνέχεια εκτελείται από τον Αλέξανδρο. Η ανάληψη της εξουσίας δεν ήταν και τόσο εύκολη αφού ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε πρώτα να εξουδετερώσει όλους τους επίδοξους σφετεριστές των Θρακών. Το 336 π.χ. ως επικεφαλής του Μακεδονικού κράτους ξεκινά εκστρατείες προς βορρά και νότο για να διαφυλάξει τα σύνορα του. Μέσα σε δέκα μέρες καταφέρνει να υποτάξει Ιλύριους και Τριβάλλους στο βορρά και Αγριάνες και Παιάνες στα νότο εξασφαλίζοντας πλήρη κυριαρχία στην περιοχή. Εντωμεταξύ οι Θηβαίοι η πιο αντιμακεδονική πόλη ξεσηκώθηκαν και πολιόρκησαν την μακεδονική φρουρά. Τότε ο Αλέξανδρος με μια αστραπιαία πορεία έφτασε σε επτά μέρες στη Θεσσαλία όπου μετά από ολόκληρη μάχη κατόρθωσε να τους υποτάξει τιμωρώντας τους με την εκτέλεση έξι χιλιάδων Θηβαίων και ισοπεδώνοντας την πόλη εκτός των ναών. Το 335 π.χ. αφού εξασφάλισε κυριαρχία στην Ελλάδα στράφηκε κατά των αιωνίων εχθρών - των Περσών. Αφήνοντας πίσω ως τοποτηρητή της Μακεδονίας τον Αντίπατρο περνά στον Ελλήσποντο με 30 000 πεζούς, 5 000 ιππείς, προμήθειες για 30 μέρες και οικονομικούς πόρους 70 τάλαντα χρυσού με σκοπό να ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΩΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ, να διαλύσει την Περσική αυτοκρατορία που για χρόνια ενοχλούσε τους Έλληνες και να ανορθώσει την φτωχή οικονομία της Μακεδονίας. Ο στρατός αποτελείτο από Μακεδόνες και ένα τάγμα άλλων Ελλήνων συμμάχων. Το 334 π.χ. ξεκινούν οι μάχες. Στο Γρανικό ποταμό ο Αλέξανδρος νικά κατά κράτος τον Μέμνονα και με απώλειες μόνο 110 ανδρών προχωρά προς την Μ. Ασία. Έφεσος και Σάρδεις παραδόθηκαν ενώ οι άλλες πόλεις πρόβαλαν κάποια μικρή αντίσταση αλλά κατακτήθηκαν φτάνοντας το Γόρδιο όπου σύμφωνα με την παράδοση έλυσε το Γόρδιο δεσμό και πέρασε το χειμώνα παρακολουθώντας τις κινήσεις των Περσών και ετοιμάζοντας τις δυνάμεις του. Στις Ιωνικές πόλεις που απελευθέρωσε κατάργησε τα τυραννικά πολιτεύματα που είχαν επιβάλει οι Πέρσες. Εγκατέστησε δημοκρατίες καταργώντας παράλληλα τη βαριά φορολογία. 333 π.χ. καταλαμβάνει την Καππαδοκία και στρέφεται προς τη Φοινίκη για να καταστρέψει τον Περσικό στόλο. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το Δαρείο στη μάχη της Ισσού. Με επικεφαλής του ιππικού τον ίδιο, με μια πλευρική επίθεση, η οποία μελετάται μέχρι σήμερα σε στρατιωτικές σχολές παγκοσμίως, ανάγκασε το Δαρείο σε φυγή αφήνοντας σε σκηνή τη μητέρα του, σύζυγο του και λάφυρα. Τον ίδιο χρόνο παίρνει υπό τον έλεγχο του τα φοινικικά και κυπριακά πλοία. 332 π.χ. καταλαμβάνει Τύρρο, Παλαιστίνη, Γάζα. Συνεχίζει προς Αίγυπτο όπου έγινε δεκτός ως απελευθερωτής. Λόγο σεβασμού στους ναούς τους τον ονομάζουν γιο του Δία. Εκεί ιδρύει την Αλεξάνδρεια που γίνεται σπουδαίο πολιτιστικό κέντρο. 330 π.χ. απολύει τους πιο καταπονημένους στρατιώτες και ανανεώνει το στρατό του. Στο Τίγρη ποταμό συνέτριψε κυριολεκτικά στη μάχη των Γαυγαμήλων τα υπολείμματα των Περσικών Δυνάμεων πυρπολώντας την Περσέπολη και παίρνοντας ως λάφυρα 180 000 χρυσά και ασημένια τάλαντα για να δείξει πως η αυτοκρατορία του Δαρείου είχε λήξει. Αναζητώντας το Δαρείο μαθαίνει πως όντως συνελήφθηκε και εκτελέστηκε από τον σατράπη Βήσσο. Έτσι γίνεται ο νόμιμος διάδοχος της Περσικής δυναστείας. Για να υποστηρίξει το νέο του τίτλο ξεκινά εκστρατείες στις ανατολικές σατραπείες τις οποίες καταλαμβάνει και εκτελεί το Βήσσο. Στο μεταξύ ένας από τους ανώτερους αξιωματικούς του είχε εμπλακεί σε συνομωσία με σκοπό τη δολοφονία του Αλεξάνδρου για κατάκτηση του θρόνου. Ο Αλέξανδρος τον ανακαλύπτει και διατάζει την εκτέλεση του. Φτάνοντας στην κεντρική Ασία παντρεύεται την Ρωξάνη, κόρη του βασιλιά της Παραιτακηνής (σημερινού Τατζικιστάν), για να ηρεμήσει τα πράγματα στις σατραπείες. Η τελευταία μάχη του δόθηκε εναντίων του στρατού του Ινδού βασιλιά Πύρου στην οποία οι Μακεδόνες κέρδισαν στην μάχη εναντίων των ελεφάντων. Ο Αλέξανδρος τραυματίζεται. Εκεί ιδρύει την Νίκαια και την Βουκεφάλα προς τιμή του αλόγου του που πέθανε. Τραυματισμένος και τυφλός σχεδόν από το ένα μάτι αποφασίζει να επιστέψει. Χώρισε τα στρατεύματα του σε τρία μέρη: το στόλο του Κρατερού, του Νεάρχου και το δικό του. Οργανώνει μικτούς γάμους Μακεδόνων με Πέρσιδες και ο ίδιος παντρεύεται τη δεύτερη γυναίκα του Στάτειρα κόρη του Δαρείου. 3 Ιουνίου 323 π.χ. επιστρέφει στη Βαβυλώνα για να ξεκινήσει εξερεύνηση των ακτών της Αφρικής. Λίγο πριν την αναχώρηση για την Αραβία, στις 2 προς 3 Ιουνίου 323 π.Χ. συμμετείχε σε συμπόσιο έπειτα από το οποίο εκδήλωσε πυρετό, που διάρκεσε και τις επόμενες ημέρες αναγκάζοντας τον να μεταθέσει την ημερομηνία αναχώρησης. Μετά από μια σύντομη βελτίωση της υγείας του κατέρρευσε ξανά, χωρίς να μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει. Η φήμη ότι είχε ήδη πεθάνει ανάγκασε τους στρατηγούς του να επιτρέψουν σε όλους τους στρατιώτες του να περάσουν από τον κρεβάτι του για να τον χαιρετίσουν. Μετά από δύο ημέρες πέθανε, στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ.. http://ethnikolaikometwpo.blogspot.com/2010/06/blog-post_4021.html