ο Βουλευτής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Ηλίας Πολατίδης και τα Δομημένα Ομόλογα.

Στην συζήτηση πού διεξήχθη στην Βουλή στις 22/6/2010 για τα Δομημένα Ομόλογα ο Βουλευτής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Ηλίας Πολατίδης, στην αγόρευσή του είπε τα εξής:

Καταρχήν να δούμε το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συνέβη αυτό το πραγματικό ή κατ’ άλλους υποτιθέμενο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Ήδη τα προηγούμενα χρόνια είχαν δημιουργηθεί προϋποθέσεις για δημιουργική λογιστική. Πάρα πολλοί από αυτούς που την ασκούσαν τότε, όταν τώρα τίθεται το θέμα λένε ότι δεν έγινε ποτέ. Όμως, το βασικό εργαλείο της δημιουργικής λογιστικής και του ομολόγου της GoldManSachs μέσω του οποίου διορθώθηκαν τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας καταλλήλως έτσι ώστε να πληρούνται τα όρια για τη εισδοχή στην Ένωση του ευρώ, οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή την πρακτική.

Ένα άλλο θέμα που ετίθετο τότε, και μάλιστα την εποχή του χρηματιστηρίου ετίθετο επιτακτικώς, ήταν ότι τα αποθεματικά των ταμείων δεν διεχειρίζοντο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ότι μέσω της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα, μέσω της επενδύσεως στο χρηματιστήριο ή με άλλους τρόπους θα υπάρξει όφελος για τα ταμεία. Ποια είναι η πραγματικότητα; Είχαμε το υπαρκτό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Δεν νομίζω κανείς σ’ αυτή την Αίθουσα να διαφωνεί ότι τότε έγινε η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από την μεσαία ελληνική τάξη προς ένα μεγάλο αριθμό αεριτζήδων. Λέω αεριτζήδων γιατί ελάχιστο ποσοστό από τα κεφάλαια που αντλήθηκαν από την ελληνική μεσαία τάξη οδηγήθηκαν προς παραγωγικές επενδύσεις Ελλήνων ή ξένων. Φυσικά οι ξένοι δεν ήταν παραγωγικές επιχειρήσεις αλλά εταιρείες τύπου J.P. Morgan και GoldManSachs και διάφορα Hedge Funds τα οποία πλούτισαν από την ελληνική μεσαία τάξη. Επίσης ετίθετο το θέμα της περίφημης κοινωνίας των δύο τρίτων η οποία φυσικά λόγω των δεδομένων οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων έχει πλέον σταματήσει να υφίσταται ως έννοια. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία τα δύο τρίτα της κοινωνίας θα ευημερούσαν εις βάρος τους ενός τρίτου που θα έμενε στο περιθώριο της κοινωνίας.

Δυστυχώς όμως είδαμε να ευημερεί το εν εικοστό της κοινωνίας και τα δεκαεννιά εικοστά να είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου η Ν.Δ. δεν το άγγιξε. Ενθυμούμαστε τον τέως Πρόεδρο της Ν.Δ. τον κ. Έβερτ ο οποίος είχε γίνει και ολίγον γραφικός διότι μόνος του επιθυμούσε και έβαζε συνεχώς αυτό το θέμα όταν κυβερνούσε η Ν.Δ. Και η οριστική παραγραφή όλων γι’ αυτό το σκάνδαλο έγινε επί κυβερνήσεως Ν.Δ. Η κλοπή μέσω του χρηματιστηρίου ήταν το πρώτο μέρος της κλοπής των χρημάτων της μεσαίας τάξης.

Το δεύτερο μέρος της κλοπής είναι αυτό που έχουμε στο συγκεκριμένο θέμα. Εδώ τα αποθεματικά των ταμείων πήγαν προς ορισμένα δομημένα ομόλογα όπου ήρθαν ορισμένα Golden Boys τα οποία έφαγαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων ή δεν μπόρεσαν επειδή το θέμα πήρε κάποιες διαστάσεις να τα φάνε στο βαθμό που αυτοί θα επιθυμούσαν.

Εδώ έχουμε ένα μεγάλο θέμα εκτός απ’ αυτό που προωθεί η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή όχι τη δημιουργία της κοινωνίας των δύο τρίτων αλλά της κοινωνίας που έχει πολωθεί ανάμεσα σε πάμπλουτους και σε πάμπτωχους. Αυτοί οι οποίοι έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές τους εισφορές δεν μπορούν να εισπράξουν συντάξεις. Το βλέπουμε να συμβαίνει μέρα με την ημέρα λόγω αυτών των πρακτικών που δεν υπήρξαν μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Εδώ τίθενται ερωτηματικά. Το πρώτο, γιατί το Υπουργείο Οικονομικών χρειαζόταν την εμπλοκή της J.P. Morgan για να πάρει χρήματα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν κάποια αποθεματικά που ήθελε να τα χρησιμοποιήσει το Υπουργείο Οικονομικών. Μερικές εκατοντάδες μέτρα απέχουν οι διοικήσεις των ταμείων τις οποίες είχε διορίσει η Κυβέρνηση από το Υπουργείο Οικονομικών. Δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν το Υπουργείο Οικονομικών που είχε την ανάγκη δανεισμού με τις διοικήσεις των ταμείων που είχαν τα διαθέσιμα ούτως ώστε να δανειστεί με τους καλύτερους όρους; Και θεωρείται ως δικαιολογία, από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, το ότι χρέωνε με 0,40% η J.P. Morgan τα ασφαλιστικά ταμεία ενώ το euribor ήταν 4% και εισέπραττε απ’ αυτά το δημόσιο. Κέρδιζε υποτίθεται το δημόσιο 0,16% και έχαναν τα ταμεία 3,6%. Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερος συντονισμός;

Αν έγινε για λόγους δημιουργικής λογιστικής ποιος ήταν ο λόγος που χρησιμοποιήθηκε η δημιουργική λογιστική σε εκείνη την χρονική στιγμή, αφού τότε δεν ήταν αυξημένη η διαφορά των επιτοκίων (spread). Άρα, μπορούσε να εισπράξει από την αγορά οποιοδήποτε ποσό ήθελε το Υπουργείο Οικονομικών. Η φιλολογία η οποία αναπτύχθηκε και οι δηλώσεις περί ασχέτων διοικήσεων που η ίδια η τότε Κυβέρνηση διόρισε και άπληστων χρηματιστών σε τι ακριβώς αποσκοπούσε; Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν άσχετες διοικήσεις και άπληστοι χρηματιστές; Διότι σύμφωνα με αυτά που ακούσαμε προ ολίγου από την Ν.Δ. δεν υπάρχει κανένα θέμα.

Γιατί ο ίδιος ο τότε Υπουργός μίλησε για άσχετες διοικήσεις και για άπληστους χρηματιστές; Πώς υπήρξε ο συγχρονισμός τόσων διοικήσεων τόσων ταμείων έτσι ώστε να δράσουν ακριβώς την ίδια μέρα; Όταν βλέπουμε υπερβολικό συντονισμό και υπερβολική ταχύτητα στην δημόσια διοίκηση όλοι εμείς που γνωρίζουμε πώς δουλεύει η δημόσια διοίκηση έχουμε κάποια ερωτηματικά. Στις 22 Φεβρουαρίου 2007 εκδίδεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ομόλογο 280 εκατομμυρίων ευρώ. Το αγοράζει η J.P. Morgan στο 100% της ονομαστικής του αξίας. Το μεταβιβάζει στην North Asset Management, συμφερόντων ενός εφοπλιστή, στο 92,95% της αξίας του. Την ίδια στιγμή η North Asset Management μεταπωλεί το ομόλογο HypoVereinsbank στο 99,9% της ονομαστικής αξίας. Η HypoVereinsbank το μεταβιβάζει στην Ακρόπολις και η Ακρόπολις το μεταπουλά σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία. Πώς ακριβώς συνέβησαν όλα αυτά σε μια ημέρα εγώ δεν μπορώ να καταλάβω. Πώς μπόρεσαν και συντονίστηκαν; Να πω ότι οι υπόλοιποι είναι ιδιωτικές εταιρείες… μίλησαν στο τηλέφωνο…

Άρα, πρέπει να ήταν έτοιμες πριν εκδώσει το ομόλογο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Οι δημόσιοι φορείς είναι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και τα τέσσερα ταμεία. Πώς ακριβώς κατόρθωσαν και πήραν την απόφαση την ίδια ακριβώς μέρα που το εξέδωσε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους;

Υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα. Λέγεται ότι 6 εκατομμύρια ευρώ ελήφθησαν σε μετρητά σε μια βαλίτσα, τα οποία πήγε ένα στέλεχος της «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» και τα πήρε από την Τράπεζα της Ελλάδος. Είναι μια συνήθης πρακτική να δίνει η Τράπεζα της Ελλάδος 6 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά; Γιατί δεν πήρε μια επιταγή αυτός ο άνθρωπος; Δεν φοβόταν να κυκλοφορεί με μια βαλίτσα στο κέντρο των Αθηνών με 6 εκατομμύρια ευρώ μετρητά; Δεν φοβόταν τίποτα; Μήπως ο λόγος ήταν να μπορούν να χαθούν τα ίχνη; Μήπως, διότι με επιταγή ή με τραπεζική μεταβίβαση θα υπήρχαν κάποια ίχνη, ενώ τα μετρητά μπορεί να αρνηθεί να πεί σε ποιους τα έδωσε;

Υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Γιατί δεν αξιοποιήθηκε το πόρισμα Ζορμπά; Ανέφερε η τότε κυβέρνηση ότι δεν υπήρξε η υπογραφή από τα υπόλοιπα μέλη της Ανεξάρτητης Αρχής. Αυτό είναι ένα τεχνικό θέμα. Επί της ουσίας του πορίσματος Ζορμπά, αμφισβητείτε τίποτα;

Πρώτον, θα έπρεπε να καλέσει τα υπόλοιπα μέλη της Ανεξάρτητης Αρχής και να πει: «Γιατί δεν έχετε υπογράψει το πόρισμα; Θεωρείτε ότι δεν ισχύουν αυτά; Λέει ψέματα το πόρισμα; Για ποιο λόγο;» Ή «Γιατί δεν σας το έδωσε, επειδή δεν σας είχε εμπιστοσύνη;». Τέλος πάντων, τι συνέβη;

Είναι δυνατόν να κρύβεται η δικαιοσύνη, η τότε κυβέρνηση και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σήμερα, πίσω από μία νομικίστικη λεπτομέρεια; Αυτό είναι το θέμα; Το ποιος το έχει υπογράψει; Όταν ένας τέως δικαστής, στον οποίο η τότε κυβέρνηση έχει εμπιστευθεί αυτή την θέση του Προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής για το «μαύρο χρήμα», κάνει ένα πόρισμα στο οποίο κατηγορεί συγκεκριμένα πρόσωπα με συγκεκριμένους λογαριασμούς και λέει ότι έχουν εισπραχθεί μίζες, αυτό το πράγμα το πετάμε στην άκρη, διότι δεν έχει και άλλες υπογραφές; Γιατί δεν εξετάζουμε το τι λέει ακριβώς και το τι συμπεριλαμβάνει;

Να πω και ένα άλλο θέμα. Εάν υπήρχε ένα αντίστοιχο πόρισμα από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων του κυρίου Δαφέρμου, ή από τον Συνήγορο του Λαθρομετανάστη (Πολίτη), θα υπήρχε πάλι αυτή η αντιμετώπιση; Θα ψάχναμε πάλι νομικά κόλπα και λεπτομέρειες να κρυφθούμε πίσω από το δάκτυλό μας, για να αγνοήσουμε αυτά που λέει, ή εκεί θα τα εφαρμόζαμε αμελητί;

Ποια είναι, λοιπόν, η οικονομική ζημία; Λέει σήμερα η Νέα Δημοκρατία –και ορθώς– δια του εισηγητή της, ότι οι νόμοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν αυτοί οι οποίοι επέτρεψαν όλη αυτή τη διαδικασία. Μία απλή ερώτηση θέλω να κάνω. Γιατί δεν τους κατήργησε η Ν.Δ. εφόσον τους θεωρούσε λάθος, αλλά έβαλε τα δικά της Golden Boys με τις διάφορες εκδοχές, να εκμεταλλευτούν αυτό το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο δημιούργησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τα δικά του Golden Boys;

Δεύτερο που θα πρέπει να εξεταστεί, είναι το ύψος αυτής της οικονομικής ζημίας, γιατί ακούμε διαφορετικές εκτιμήσεις, από 42 εκατομμύρια ευρώ μέχρι και πάρα πολλά άλλα. Αυτό ζητάνε από εμάς οι πολίτες.

Σε μία οικονομική κατάσταση, όπως είναι η σημερινή, όπου το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, οι συντάξεις κόβονται, τα ασφαλιστικά δικαιώματα περικόπτονται, τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων είναι –νομίζω– ένας δημόσιος πόρος, ο οποίος πρέπει να φυλάττεται και να διαχειρίζεται ως κόρη οφθαλμού.

Από την άλλη μεριά, όμως, σε μία οικονομία η οποία έχει απωλέσει τον παραγωγικό της χαρακτήρα, και στον πρωτογενή και στο δευτερογενή τομέα, έχουν περισσέψει οι αεριτζήδες, οι οποίοι ακριβώς πάνε, όπως οι μέλισσες στο μέλι, γύρω από τα ταμεία, διότι είναι ο μόνος χώρος στον οποίο υπάρχει συνεχής ροή ρευστού.

Έτσι, λοιπόν, έχουμε κυκλώματα προμηθευτών νοσοκομείων, επίορκων ιατρών κ.λπ. στο δημόσιο τομέα της υγείας, οι οποίοι μέσω της φαρμακευτικής δαπάνης και μέσω της δαπάνης ιατρικών υλικών προσπαθούν να καταληστεύσουν αυτά τα ταμεία.

Το δεύτερο είναι αυτές οι διαδικασίες των ομολόγων: Η οικονομική διαχείριση η οποία γίνεται –υποτίθεται– γιατί τα σταθερά επιτόκια δεν είναι αποδοτικά και άρα, πάμε με κάποιες πιο επιθετικές μεθόδους για να αυξήσουμε τα οφέλη των ταμείων και τελικά καταλήγουμε να μην μπορούμε να εισπράξουμε ούτε αυτά τα επιτόκια, τα οποία θα έδινε μια απλή κατάθεση ταμιευτηρίου.

Δεν είναι λαϊκισμός – πιστεύω- να ζητάνε πίσω τα κλεμμένα οι πολίτες. Είναι εξευτελισμός του κοινοβουλευτισμού να κρύβονται κάποιοι πίσω από απίθανες νομικίστικες λεπτομέρειες, προκειμένου να μην καταδικάσουν τον πλουτισμό των αεριτζήδων εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων.

Επίσης θα αναφέρω το τι έχει πει η ίδια η JP MORGAN μέσω της κατάθεσης του εκπροσώπου της στη Βουλή. Λέει, λοιπόν: «Όσο εργάζομαι στην JP MORGAN ήταν πάντα ξεκάθαρο ότι η αρχή λειτουργίας του Οργανισμού είναι να κάνουμε πρώτης τάξεως δουλειά με πρώτης τάξεως τρόπο». Έγινε αυτό; Αυτό νομίζω πρέπει να απαντήσει η Επιτροπή.

Δεύτερον, προς άρση πάσης αμφιβολίας η JP MORGAN διευκρινίζει ότι δεν κατέβαλε καμία προμήθεια. Τρίτον, ο Σαββίδης, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής όλης αυτής της διαδρομής, δεν φαίνεται να είχε μοιραστεί την πληροφορία με τους ανωτέρους συναδέλφους του, δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να κρατηθεί δια μακρόν το ομόλογο από την πρώτη αγοράστρια εταιρεία, την North Asset Management.

Και τέταρτον και βασικό το Υπουργείο Οικονομίας ουδέποτε ζήτησε από την JP MORGAN να γνωστοποιήσει την ταυτότητα του επενδυτή στον οποίο επρόκειτο να γίνει η ιδιωτική τοποθέτηση.

Κλείνοντας θα πω ότι το πρόβλημα που δημιουργείται στην Ελλάδα, είναι κυρίως αξιακό. Είναι το θέμα ότι όσοι βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις, είτε ως διοικητές ταμείων είτε ως κάποιοι Έλληνες οι οποίοι έχουν προσβάσεις εδώ –ελληνόφωνοι μάλλον, δεν θα τους πω Έλληνες– και οι οποίοι έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, έχουν γίνει οπαδοί της θρησκείας του Μαμωνά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους και την οποιαδήποτε εταιρεία, δεν διστάζουν να κλέψουν τα χρήματα του μεροκαματιάρη, να κλέψουν την σύνταξη αυτού, ο οποίος αγωνίστηκε σκληρά μία ζωή, ούτως ώστε να μπορέσει να διάγει το τέλος του βίου του με κάποια αξιοπρέπεια.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και αυτό θα πρέπει να αναδείξει η Επιτροπή, εάν συσταθεί: αυτό το μεγάλο αξιακό πρόβλημα της χώρας, το οποίο το βλέπουμε κάθε μέρα να χειροτερεύει.

Αθήναι, 23 Ιουνίου 2010