Οφείλει ακόμα πολλές απαντήσεις η κυρία Μπακογιάννη…

Από τη δήλωση που έκανε μετά τη διαγραφή της, αλλά και από το μπαράζ των συνεντεύξεων που παραχώρησε, προκύπτουν συγκεκριμένα ερωτήματα για την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Ερωτήματα που παραδόξως δεν της έχουν τεθεί, αλλά κι αν της τέθηκαν (πχ. από το Νίκο Χατζηνικολάου στη ραδιοφωνική τους συνομιλία στον Real fm και μερικώς από την Όλγα Τρέμη στο MEGA) εκείνη δεν απάντησε.

Πρώτα, ας θυμηθούμε τη δήλωσή της: “Στη ζωή του κάθε ανθρώπου έρχονται στιγμές που πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον βολικό δρόμο της σιωπής, του συμβιβασμού και των σκοπιμοτήτων ή να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της ευθύνης.

Η πατρίδα μας, βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας και συνταράσσεται από πρωτόγνωρη κοινωνική αναταραχή. Τριάντα χρόνια διαφθοράς, σπατάλης, ανευθυνότητας και κρατισμού, μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε. Τα σοβαρά λάθη, η αδράνεια και οι παραλείψεις της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά και η εγκληματική καθυστέρηση και οι επιπολαιότητες της παρούσας κυβέρνησης, επιδείνωσαν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.

Τη στιγμή αυτή ο ελληνικός λαός καλείται να κάνει θυσίες που είναι εν πολλοίς άδικες και που ίσως δεν θα ήταν σ’ αυτόν τον ακραίο βαθμό αναγκαίες, αν όλοι είχαμε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Αλλά, στο σημείο που βρισκόμαστε, δεν υπάρχουν πλέον επιλογές. Σε αντάλλαγμα αυτών των θυσιών, μας προσφέρεται χρηματοδότηση 110 δις ευρώ προκειμένου η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεωκοπία. Και μας προσφέρεται τη στιγμή που κανείς πλέον άλλος δεν μας δανείζει.

Έτσι έχουν τα πράγματα και κανείς από τον πολιτικό κόσμο δεν δικαιούται να μην καταλαβαίνει και κυρίως να κάνει πως δεν καταλαβαίνει.

Με δεδομένη την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, χωρίς την καθαρή στάση της μείζονος αντιπολίτευσης, είναι πολύ πιθανότερο τα μέτρα να μην εφαρμοστούν αποτελεσματικά. Ο λαός θα επωμιστεί τελικά και τις θυσίες και το τεράστιο κόστος της χρεωκοπίας. Γι΄ αυτό πρότεινα στον πρόεδρο του κόμματος, κατά την πρόσφατη συνάντηση μας, μια επιλογή που θα διαφοροποιούσε τη ΝΔ από τη στάση του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων του κρατισμού και του λαϊκισμού χωρίς ταυτόχρονα να ταυτίζουν τη ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ και τις επιλογές του

Θέση μου ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση να ψηφίσει επί της αρχής υπέρ του νομοσχεδίου, διότι η αποδοχή του είναι προϋπόθεση για να πάρουμε το «πακέτο σωτηρίας» και να καταψηφίσει κάποια άδικα, και αναποτελεσματικά άρθρα. Άρθρα όπως είναι αυτά της μείωσης του εισοδήματος των φτωχών συνταξιούχων και της αύξησης του ΦΠΑ, τα οποία μπορούν να υποκατασταθούν από άλλα ισοδυνάμου δημοσιονομικού αποτελέσματος.

Με προσωπική του απόφαση, ο πρόεδρος του κόμματος, την οποία δεν έφερε προς συζήτηση στα συλλογικά όργανα της Νέας Δημοκρατίας, ζητά την καταψήφιση του νομοσχεδίου «μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της Ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ».

Πήρε την απόφαση αυτή χωρίς να έχει να προτείνει μια σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική λύση για το πώς θα βρούμε χρήματα και θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία.

Την πήρε επενδύοντας ίσως στο ρεύμα που δημιουργεί η δικαιολογημένη λαϊκή αγανάκτηση για τις θυσίες που καλούνται να κάνουν οι πολίτες. Οι υπεύθυνες ηγεσίες όμως, πρέπει να βρίσκουν το θάρρος να πηγαίνουν κάποιες φορές κόντρα στο ρεύμα. Τι θα γινόταν για παράδειγμα έαν οι κυβερνήσεις των κρατών- μελών της ζώνης του Ευρώ ή τα κοινοβούλια τους πήγαιναν με το ρεύμα που υποστήριζε ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να βοηθηθεί;

Στη Νέα Δημοκρατία δεν δείχνουμε να έχουμε μάθει από τα λάθη μας. Η λογική του λαϊκισμού και των μικροπολιτικών υπολογισμών που κατέστρεψε την κυβέρνηση μας και μας έφερε σήμερα εδώ καθοδηγεί και τώρα τις επιλογές μας. Λυπάμαι αλλά αυτόν τον κατήφορο δεν μπορώ να τον ακολουθήσω.

Η αγανάκτηση των πολιτών για τις θυσίες που τους επιβάλλονται είναι δικαιολογημένη. Όμως σήμερα, την ώρα που η Ελλάδα χάνεται, δεν μπορώ να αποφασίσω με βάση τον φόβο του πολιτικού κόστους, ή την προσδοκία της άντλησης ψήφων, που κάποιοι νομίζουν ότι θα αποκομίσουν αν η Ελλάδα χάσει και την τελευταία της ευκαιρία και οδηγηθεί στην καταστροφή.

Την ώρα που το δίλημμα είναι χρεοκοπία ή θυσίες, δεν μπορώ να πω στους Έλληνες ότι πατριωτισμός σημαίνει κορώνες, ανευθυνότητα και άρνηση της πραγματικότητας.

Την ώρα που τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα εδώ, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν καταλαβαίνω.

Σ΄ αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πράξω το χρέος μου. Ψήφισα επί της αρχής υπέρ του νομοσχεδίου « μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της Ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ» και θα καταψηφίσω άρθρα όπως είναι αυτά της μείωσης του εισοδήματος των συνταξιούχων και της αύξησης του ΦΠΑ.

Μοναδικός γνώμονας των πράξεών μου είναι το συμφέρον της πατρίδας και η συνείδησή μου. Και αναλαμβάνω πλήρως το βάρος της ευθύνης των επιλογών μου.

Λυπούμαι για την απόφαση του κου Σαμαρά, η οποία δείχνει ότι η ηγεσία του κόμματος βάζει, δυστυχώς, το στενό μικροκομματικό της συμφέρον υπεράνω της υποχρέωσης όλων μας να υπηρετούμε τον λαό και την χώρα.

Τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τα εκατομμύρια ψηφοφόρους, που τίμησαν όλα αυτά τα χρόνια τη Νέα Δημοκρατία, για την αγωνιστικότητα, το φιλότιμο και την αίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος που τους διακρίνει. Η πλειοψηφία τους, αλλά και η πλειοψηφία των υπολοίπων πολιτών, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, μας αντιμετωπίζουν όλους με καχυποψία, αγανάκτηση, ακόμα και οργή για τις ευθύνες μας για όλα όσα έγιναν για να φτάσουμε εδώ. Γι’ αυτό και ελάχιστη υποχρέωσή μας σήμερα είναι να πράττουμε κατά συνείδηση ό,τι θεωρούμε ότι μπορεί να βοηθήσει για να φτάσουμε με όσο γίνεται μικρότερες απώλειες στην Ελλάδα της επόμενης μέρας.”

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Το πρώτο ερώτημα που εκ των πραγμάτων τίθετσι στην κυρία Μπακογιάννη είναι το εξής: Εάν η Κοινοβουλευτική Ομάδα, τη σύγκληση της οποίας εκείνη ζήτησε, αποφάσιζε υπέρ του ΟΧΙ, η ίδια η κυρία Μπακογιάννη τι θα έπραττε; Τότε θα υπέτασσε τους λόγους συνείδησης, το “δύσκολο δρόμο της ευθύνης” κλπ στην αρχή της πλειοψηφίας; Τότε η συνείδηση κι η ευθύνη της θα ήταν πιο ελαστική; Ή μήπως θα εψήφιζε ΝΑΙ, ανεξαρτήτως της αποφάσεως που θα ελάμβανε η ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας; Αν συμβαίνει το πρώτο, η συνείδηση της κυρίας Μπακογιάννη παρουσιάζει αξιοσημείωτη ελαστικότητα. Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε τι νόημα είχε το αίτημα για σύγκληση της ΚΟ; Κι ακόμα τι νόημα έχει για τη στάση της κας Μπακογιάννη η αρχή της πλειοψηφίας, που αποτελεί θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας; Απάντηση θα πάρουμε σε αυτά τα ερωτήματα;

Υπάρχει και μια δεύτερη ομάδα ερωτημάτων προς την κυρία Μπακογιάννη, η οποία θέλει να πείσει εαυτούς και αλλήλους ότι η διαφοροποίηση που προκάλεσε τη διαγραφή της αποδίδεται σε λόγους συνειδήσεως και πολιτικής ευθύνης, ενώ πραγματικά δεν έβλεπε καμία άλλη επιλογή από αυτή που εκείνη ακολούθησε: Παραδέχτηκε ρητώς στη συνέντευξή της στον Νίκο Χατζηνικολάου (Real fm) και στην Όλγα Τρέμη (Mega) ότι ζήτησε από βουλευτές που επηρεάζει να ψηφίσουν ΟΧΙ, για να μην δοθεί η εντύπωση ότι η δική της διαφοροποίηση δημιουργεί εσωκομματικό θέμα στη Νέα Δημοκρατία. Κατάλαβα καλά; Η κυρία Μπακογιάννη ζήτησε -και πέτυχε- από πολιτικούς μικρότερου βεληνεκούς από το δικό της, να κάνουν ό,τι εκείνη θεωρεί ΑΔΥΝΑΤΟ να κάνει, δηλαδή να ψηφίσουν ΟΧΙ; Κι όλα αυτά στο όνομα της (μη) δημιουργίας εντυπώσεων; Και ποιοι είναι αυτοί οι παλικαράδες, που βάζουν πάνω από το εθνικό συμφέρον και τη συνείδησή τους, τις παροτρύνσεις -ή να πώ εντολές;- της κυρίας Μπακογιάννη; Σήμερα, την επισκέφθηκαν στο γραφείο της οι βουλευτές κ.κ. Κοντογιάννης, Αυγενάκης και Σκυλακάκης, γνωστοί για τη στενή συνεργασία που κατά καιρούς είχαν μαζί της. Ανήκουν σε αυτή την ομάδα; Τους πίεσε προ της ψηφοφορίας η κυρία Μπακογιάννη; Κι εκείνοι έστειλαν στο διάβολο τη συνείδησή τους -πράγμα που ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΕ να κάνει η ίδια- και ψήφισαν ό,τι τους ζήτησε εκείνη, για να μην δημιουργηθούν εντυπώσεις εσωκομματικού θέματος στη ΝΔ; Σε ποιους τα πουλάνε αυτά;

Τρίτη ομάδα ερωτημάτων: Η κυρία Μπακογιάννη αποφάσισε μετά τη διαγραφή της, να διατηρήσει την έδρα της στη Βουλή. Ωστόσο, τόσο στην περίπτωση της σύγκρουσης του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον κ. Σαμαρά το 1992, όσο και πολύ πρόσφατα, πέρυσι, με αφορμή την κριτική που άσκησε ο τότε βουλευτής Γιάννης Μανώλης στην κυβέρνηση Καραμανλή, η κυρία Μπακογιάννη είχε ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της άποψης ότι απομάκρυνση βουλευτή από το κόμμα του σημαίνει και παράδοση της έδρας του. Τώρα, τι αλλάζει; Υπάρχουν έδρες βουλευτικές, διαφορετικών… κυβικών;

Τέταρτη, και τελευταία -προς το παρόν…- ομάδα ερωτημάτων: η κυρία Μπακογιάννη αναφέρεται σε μια ολόκληρη τριακονταετία, κατά την οποία η χώρα βαδίζει λάθος. Σε πόσο μεγάλο μέρος αυτής της τριακονταετίας η ίδια αποτελεί ενεργό μέλος της πολιτικής κάστας που κυβέρνησε τον τόπο; Σε όλη, φυσικά. Με βάση ποιο σκεπτικό, λοιπόν, ένας ενεργός παράγων αυτής της “μαύρης” τριακονταετίας μπορεί να αποτελεί ελπίδα για το μέλλον; Επειδή τώρα κάνει την αυτοκριτική του; Σε ποιους τα πουλάτε, βρε παιδιά, όλα αυτά; Για ποιους μας περνάτε; Έλεος!

http://tapragmata.gr/?p=2730