Μωραίνει Κύριος... Του Στέφανου Καραμούτσιου

Και ενώ το πολιτικό σύστημα κλονίζεται εκ θεμελίων με τους διαδηλωτές να περνούν έξω από τη βουλή, εκτοξεύοντας ό,τι πιο απαξιωτικό εναντίον των εθνοπατέρων, φαίνεται πως οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων συναγωνίζονται στην προσπάθειά τους-και το κάνουν με αποτελεσματικό τρόπο-να τελειώνουμε μια ώρα γρηγορότερα με αυτά!
Δεν είναι τα προκλητικά προνόμια που έχουν, δεν είναι οι απαράδεκτοι διορισμοί συγγενών και φίλων στη Βουλή, έξω από κάθε δεοντολογία, είναι η πέρα από κάθε όριο αναντιστοιχία τους με το κοινό αίσθημα και με τη λαϊκή απαίτηση για ηθική κάθαρση και κολασμό αυτών που πρόδωσαν τον όρκο τους.
Η είδηση είναι ενδεικτική της πολιτικής «αφασίας» των κομμάτων και του κομματικού αυτισμού τους. Η εξεταστική επιτροπή για το περιβόητο σκάνδαλο του Βατοπεδίου τελειώνει και τα κόμματα αντί να καταλήξουν σε ένα κοινό πόρισμα για την υπόθεση που ερευνούν, θα «κατεβάσουν» πέντε!
Όσα ακριβώς και τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο.
Και μάλιστα όλα αυτά μετά τα όσα μασκαραλίκια είχαν γίνει στην προηγούμενη βουλή από τον πρώην εξαφανισμένο πρωθυπουργό και που οδήγησαν στον καταποντισμό του!
Ο ύψιστος λοιπόν βαθμός υποκρισίας, αμοραλισμού και κακώς εννοουμένου κομματικού συμφέροντος.
Την ώρα που η κατακραυγή εναντίον των κομμάτων είναι γενική και είναι φανερό πως η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού θα τους συμπαρασύρει όλους χωρίς καμία εξαίρεση στον πολιτικό Καιάδα της ιστορίας, αυτοί συμπεριφέρονται ως μωρές παρθένες….
Ποτέ περισσότερο από το 1965 το Κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας δεν περνούσε ανάλογη ηθική και πολιτική κρίση!
Οι παλαιότεροι σ΄ αυτό τον τόπο, που έχουν γνωρίσει εκείνη την περίοδο, γνωρίζουν πως κατέληξε εκείνη η κρίση; Στη δικτατορία των συνταγματαρχών με φοβερές επιπτώσεις για την πολιτική και εθνική ζωή. Μπορεί τώρα να μην υπάρχει τέτοια δυνατότητα εκτροπής από τις ένοπλες δυνάμεις όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το πολιτικό κενό που δημιουργείται δεν θα σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν δυνάμεις που καιροφυλακτούν στο παρασκήνιο.
Είναι γνωστό άλλωστε τι συνέβη στη γειτονική Ιταλία με την πολιτική χρεοκοπία του εκεί πολιτικού συστήματος και την εξαφάνιση ιστορικών πολιτικών σχηματισμών.
Εμφανίστηκε, κυριάρχησε και κυριαρχεί ο Μπερλουσκόνι, αφού οι γείτονες αντί να ψηφίζουν τους εντολοδόχους πολιτικούς των μεγάλων επιχειρηματικών κολοσσών, επέλεξαν τελικά έναν από αυτούς που διεύθυναν με επιτυχία αυτές τις επιχειρήσεις.
Τι το πρακτικότερο άλλωστε;
Και ενώ υπάρχουν φωνές – όπως στη γνωστή ιστορία-«λύκος!»-«λύκος!» και ο λύκος λουφάζει στους θάμνους, ξεγελώντας το βοσκό, είναι βέβαιο ότι ο λύκος θα εμφανιστεί και θα ασχοληθεί… αυτοπροσώπως με το απροστάτευτο κοπάδι…
Ή νομίζει κανείς πως θα φοβηθεί τα γαυγίσματα από το γέρικο μαντρόσκυλο (Παπαρήγα) του Περισσού ή τα κακαρίσματα από το γνωστό κοκοράκι (Τσίπρας) της Κουμουνδούρου;
Αστειότητες!.....

Αναρτήθηκε από epirusgate.blogspot.com