Ευάγγελος Βενιζέλος: Ένας συνταγματολόγος στο στρατό
Πηγή: Ναυτεμπορική
Υπάρχει μια κατηγορία συμπολιτών μας -οι καραβανάδες*- τους οποίους ειλικρινά λυπάμαι γι’ αυτό που τους έτυχε μετά την πρόσφατη αλλαγή του administration στη χώρα μας. [administration, αφού έτσι το αναφέρει συχνά πυκνά και ο Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής της καλύτερης** κυριακάτικης εφημερίδας στη χώρα.]
Και συμπαρίσταμαι ολόψυχα στο δράμα τους. Διότι περί δράματος, και κάτι παραπάνω, πρόκειται όταν έχεις ως πολιτικό προϊστάμενο έναν Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι γνωστός [;] ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόταν ο κ. υπουργός στους υφισταμένους του [μόνιμους υπαλλήλους / υπηρεσιακούς παράγοντες] των υπουργείων στα οποία θήτευσε.
Το γνωστό παράγγελμα “τρέχουμε τώρα!” της στρατοπεδικής ιδιολέκτου νομίζω ότι δεν αρκεί να περιγράψει το τι περιμένει το συμπαθές κοινωνικό στρώμα των καραβανάδων.
Αλλά αυτά θα τα δούμε – ή μάλλον θα τα βιώσουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι στο πετσί τους.
Απλά με την ευκαιρία της ανάληψης του υπουργείου Εθνικής Άμυνας από τον κ. Βενιζέλο, θα ήθελα να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία για τη στρατιωτική θητεία του υπουργού.
Χρόνος: καλοκαίρι του 1988.!!!
Τόπος: ένα στρατόπεδο της Ρόδου.
Συμβάν: ένας νεαρός συνταγματολόγος που υπηρετεί κι αυτός τη θητεία του θα μιλήσει στο στρατόπεδο για τα συνταγματικά δικαιώματα των στρατιωτών.
Το όνομα του νεαρού συνταγματολόγου από τη Θεσσαλονίκη δεν ήταν και τόσο γνωστό εκείνο το καλοκαίρι. Ο Ευ. Βενιζέλος θα γινόταν ευρύτερα γνωστός μετά το “βρώμικο ’89″, όταν και θα συνδεόταν στενά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ως πολιτικός και νομικός συμπαραστάτης του διωκόμενου πολιτικού ηγέτη. Ωστόσο, κάτι μου έλεγε το όνομά του: κάποιες σκόρπιες αναφορές στις εφημερίδες για τον φέρελπι νεαρό καθηγητή, ίσως και κάποια άρθρα ή δηλώσεις του.
Κάποιο καλοκαιριάτικο πρωινό, λοιπόν, βρισκόμαστε όλοι μας στον σκιερό χώρο πίσω από το διοικητήριο, να ακούμε, χαλαρά, μια μίνι διάλεξη για τα συνταγματικά μας δικαιώματα. Οι αξιωματικοί του τάγματος παρόντες, κάπως παράμερα, ενώ τον νεαρό συνταγματολόγο μάς τον σύστησε και καθόταν δίπλα του ο διοικητής της μεραρχίας στρατηγός Δημήτρης Μουστάκης.
[Συμπαθής περίπτωση αξιωματικού, "έτρεχε" ατέλειωτα τους καραβανάδες, κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν για να διευκολύνει τη ζωή των κληρωτών. (Έχω και προσωπική μαρτυρία. Υπήρξε το καλύτερο "μέσον" που είχα ποτέ στη ζωή μου, όταν κάτι χρειάστηκα.) Μετά την αποστράτευσή του, δημιούργησε μαζί με τον δικαστή Βασίλειο Κόκκινο (πρόεδρο του Αρείου Πάγου αλλά και του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση του "βρώμικου '89") έναν όμιλο συζητήσεων, προβληματισμού, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, του οποίου η τύχη αγνοείται. Συμπαθής περίπτωση ο Δ. Μουστάκης, αν σκεφτεί κανείς ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου στη Ρόδο συνάντησα κάπου μια ντουζίνα αντισυνταγματάρχες (διοικητές μονάδων ή επιτελικών γραφείων), οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν παραπεμφθεί όλοι τους σε στρατοδικεία, αφού το καλοκαίρι του 1974, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο, και όντες διοικητές μονάδων (ως ανθυπολοχαγοί, τότε) είχαν "κόψει λάσπη". Ήταν μακράν οι χειρότεροι αξιωματικοί. Πιθανώς λόγω της μόνιμης ανασφάλειάς τους. Εκείνη την περίοδο είχε ανοίξει στη Βουλή και ο "Φάκελλος της Κύπρου", για να κλείσει όπως έκλεισε. Πικρές ιστορίες...]
Μια χαρά μάς τα είχε πει τότε ο νυν υπουργός. Όταν έχεις τον κάθε κομπλεξικό αξιωματικό πάνω από το κεφάλι σου να φωνάζει ότι “όπου τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός”, το να ξέρεις πως κάποιοι στη διοίκηση της μεραρχίας εγγυώνται τα συνταγματικά σου δικαιώματα, αυτό είναι κάτι παραπάνω από λίγο.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπηρετούσε τότε κι αυτός τη θητεία του ως απλός στρατιώτης. Ανήκε στην κατηγορία των “εξαμηνίτικων” – αφού εκείνη την περίοδο είχε γίνει μια ρύθμιση για τους ανυπότακτους ή τους άνω των 30 νέους επιστήμονες, γονείς κ.λπ., οι οποίοι υπηρέτησαν 3, 6 ή 9 μήνες στον στρατό, σε αντίθεση με μας τους υπόλοιπους που -τελικά- υπηρετήσαμε 19 μήνες. Και αν δεν κάνω λάθος πέρασε μεγάλο μέρος της θητείας του “περιοδεύοντας” σε στρατόπεδα και μιλώντας για τα συνταγματικά δικαιώματα των οπλιτών/πολιτών.
Τελειώνω, εκφράζοντας για μια ακόμη φορά τη συμπάθειά μου για τον συμπαθή κλάδο των αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων. Καλό κουράγιο, αδέλφια! Και μην ξεχνάτε πως δεν είναι μόνον τα administrations αυτά που έρχονται και παρέρχονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τους secretaries…
_ _ _ _ _ _ _
* Δεν χρησιμοποιώ υποτιμητικά τον όρο “καραβανάδες”. Αλλά, διάολε, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για τους μόνιμους στρατιωτικούς.
* * Λέγοντας “καλύτερη” εφημερίδα εννοώ ότι βρίσκεις πολλά και διάφορα και ενδιαφέροντα να διαβάσεις. Όπως, για παράδειγμα, για το ποια έκθεση φιλοξενείται αυτή την περίοδο στο Σιρν της Φρανκφούρτης…
http://theamapati.wordpress.com/2009/10/12/benny/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.