Τιμούν στο Σύνταγμα την γενοκτονία των Ποντίων

Πραγματοποιείται αυτή την ώρα στην Αθήνα η καθιερωμένη εκδήλωση Μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Περισσότερα από 1000 άτομα παρακολουθούν τις ομιλίες στην πλατεία Συντάγματος ενώ στην συνέχεια θα ακολουθήσει το αρχιερατικό μνημόσυνο και πορεία προς την τουρκική πρεσβεία. Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή του κόσμου που ξεπερνά αυτές των προηγούμενων ετών. Νωρίτερα προεκλήθη ένταση όταν κάποιοι επιτέθηκαν φραστικά σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με αφορμή το σημερινό ατόπημα του υπουργείου της κυρίας Διαμαντοπούλου (τέως υπουργείο Εθνικής Παιδείας) να θέσει θέμα για το σπίτι του Κεμάλ στις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις.
Από το ΛΑΟΣ παρευρίσκονται οι βουλευτές Θάνος Πλεύρης και Ηλίας Πολατίδης, ο οποίος με αφορμή την σημερινή ημέρα δήλωσε:
Σήμερα είναι μία μεγάλη ημέρα για τον απανταχού Ελληνισμό. Είναι η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η Ημέρα Τιμής για τα αθώα θύματά της.
Οι πρόγονοι μας εσφάγησαν από τους βάρβαρους τουρκομογγόλους υπό την καθοδήγηση του αρχισφαγέα Κεμάλ από το 1915 έως το 1922. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να σώσουν την ζωή τους αποδεχόμενοι τον εκτουρκισμό τους αλλά δεν το έκαναν. Παρέμειναν μέχρι τέλους Έλληνες και Ορθόδοξοι κάνοντας πράξη την προαιώνια ελληνική ιδέα ότι η ζωή αξίζει μόνο όταν είσαι διατεθειμένος να την θυσιάσεις για ανώτερα ιδανικά.
Πολιτικές σκοπιμότητες και φαντασιώσεις περί ελληνοτουρκικής φιλίας οδήγησαν το ελληνικό κράτος στην αποσιώπηση των τραγικών γεγονότων. Ενώ το αίμα των Ελλήνων του Πόντου αλλά και της Ιωνίας και της Θράκης όπως επίσης των Αρμενίων και Ασσυρίων ήταν ακόμη νωπό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον αρχισφαγέα Κεμάλ για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης! Οι Τούρκοι έδειξαν διαχρονικά την βαρβαρότητα τους το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, το 1964 και 1974 στην Κύπρο αλλά δυστυχώς από την Ελλάδα διατηρήθηκε η πολιτική της «αψόγου στάσεως». Ύστερα από πολλούς αγώνες, τελικά το 1994 αναγκάστηκε η Βουλή να αναγνωρίσει την Γενοκτονία, πάλι όμως λόγω των σκοπιμοτήτων η αναγνώριση αυτή έμεινε κενό γράμμα διότι εν τω μεταξύ ενέσκηψε στην Ελλάδα η λαίλαπα του εκσυγχρονισμού υπό τις διάφορες εκδοχές της.
Το ελληνικό κράτος παρά την τυπική αναγνώριση, αρνείται μέχρι σήμερα να προβεί στην ουσιαστική διότι δεν θέλει να ενοχλήσει την Τουρκία και τους διαφόρους προστάτες της. Ξένα κοινοβούλια, με πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Σουηδίας, αναγνώρισαν την Γενοκτονία ενώ υπάρχουν στην Ελλάδα πολιτικές δυνάμεις που αρνούνται ακόμη και τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος ως Γενοκτονία. Ενώ πρωθυπουργοί, υπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι συνωστίζονται στις εκδηλώσεις για την επέτειο του ολοκαυτώματος των Εβραίων, αντιθέτως στις εκδηλώσεις για την Γενοκτονία η αντιπροσώπευση του κράτους είναι υποβαθμισμένη.
Ο τέως και ο νυν πρωθυπουργός έφθασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσουν στεφάνι στον τάφο του αρχισφαγέα Κεμάλ ενώ στην πρόσφατη του επίσκεψη ο Ερντογάν αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι ακόμη και στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Απύθμενος ραγιαδισμός από την μία, σουλτανική έπαρση από την άλλη.
Η ελληνοτουρκική φιλία είναι και θα παραμείνει χίμαιρα αφού οι Τούρκοι δεν θέλουν φίλους και συνεργάτες, αλλά ραγιάδες και γιουσουφάκια. Κάποιοι οσφυοκάμπτες πολιτικοί έκαναν την επιλογή τους. Εγώ εν αντιθέσει προς αυτούς συντάσσομαι με την συντριπτική πλειοψηφία των Ποντίων αλλά και ολόκληρου του ελληνικού λαού που θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ την εθνική αξιοπρέπεια. Μια Ελλάδα με αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία. Μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τα τραγικά θύματα της Γενοκτονίας.