Να φύγουνε, να πάνε σπίτι τους

Γράφει ο Άρης Δαβαράκης

Θέλω να ομολογήσω εξ΄αρχής ότι καθόλου δεν παρακολούθησα τι (δεν) είπαν τελικά οι Πρωθυπουργοί Τουρκίας και Ελλάδας στις πολύ φαντασμαγορικές εμφανίσεις τους και τις τάχα μου «ιστορικής σημασίας» δηλώσεις τους. Τους άκουσα δηλαδή στα δελτία αλλά μπενάκης-βγενάκης. Τα ακούω αυτά σαράντα πέντε χρόνια τώρα εδώ στην Ελλάδα συν άλλα 11 στην Αίγυπτο και έχω μάθει να μην μασάω. Οι Τούρκοι μού τους θυμίζουνε πολύ τους Αιγυπτίους. Όλο καλή καρδιά και χαμόγελα είναι, μόλις γυρίσεις όμως την πλάτη σου, σου κλέβουνε το πορτοφόλι μέχρι να πεις κύμινο. Σας το λέω εγώ η Λεμονιά που ’κανα χίλια προξενιά στην απέναντι μεριά της Μεσογείου μέχρι να γίνω έντεκα και να μπαρκάρω για την πατρίδα. Δεν τούς εμπιστεύομαι καθόλου και για τίποτα. Είναι (και κυριολεκτικά βέβαια) άλλου παπά βαγγέλιο.
Ο facebook-friend μου Πάρης Αλεξάνδρου που σπουδάζει στο Άμστερνταμ μου έστειλε το εξής λιτό μήνυμα : «Η "νέα" νεοθωμανική στρατηγική,θεωρητικός της οποίας είναι ο υπουργός εξωτερικών Ahmet Davutoğlu, επιδιώκει τη δορυφοροιοποίηση της Ελλάδας στον ευρύτερο μεταοθωμανικό χώρο στο πλαίσιο ανάδειξης της Τουρκίας ως ηγεμονικής δύναμης». Το συζήτησα και μ' έναν δικό μου εδώ και μου είπε «ναι, αλλά μια τέτοια στόχευση προϋποθέτει την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ γιατί δεν μπορεί να δορυφοριοποιηθεί ενόσω είναι μέλος της μεγάλης Ευρώπης».
Από την άλλη μεριά αρχίζει να γίνεται φανερό πια ότι ο πόλεμος κρατών- «οίκων αξιολόγησης» («ανοχής» πήγα να πω, γιατί μπουρδέλα είναι κι΄αυτά), παίρνει διαστάσεις οικουμενικές. Ή θα στηριζόμαστε πάνω στα κωλόπαιδα και τούς αλητάμπουρες της Morgan-Stanley και της Fitch, ή θα επαναδιοργανώσουμε κράτη ικανά να στηρίζουν τις γεωγραφικές περιοχές που διαφεντεύουν με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί κανένας κερατάς «νεοφιλελεύθερος» οίκος αξιολόγησης να μπορεί να οδηγήσει σε πτώχευση ολόκληρη Ελλάδα, η Ισπανία, η και Γαλλία ακόμα – για να κάνει παιχνίδι. Μέχρι τώρα τα κράτη, σαν το ελληνικό π.χ., είχανε συμμαχήσει με το χρήμα και μόνο με αυτό, αγνοώντας πλήρως τούς πολίτες τους, τον «λαό», τούς ανθρώπους δηλαδή. Τώρα όμως, με τον Ομπάμα πρώτο-πρώτο, άρχισαν να συνέρχονται σιγά-σιγά και να καταλαβαίνουν ότι χωρίς ανθρώπους κοινωνία δεν γίνεται. Τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν έχεις φράγκα, δηλαδή πολύ απλά.
Ο νεόπλουτος κωλότουρκος όμως, ως είκοσι χρόνια πίσω (και ας μοιάζει να πηγαίνει «καλά οικονομικά» και να υπογράφει συμφωνίες 20 δις ευρώ με την Ρωσία και νάρχεται εδω με εκατό επιχειρηματίες), δεν έχει ακόμα τη δυνατότητα να κοιτάξει λίγο πιο μπροστά απ΄τη μύτη του – όπως δεν είχε και ο νεόπλουτος κωλοέλληνας τού 80-90. Νομίζει κυριολεκτικά ότι έχει πιάσει τον Πάπα απ’ τα παπάρια, ξεχνώντας πως σέρνει πίσω του εκατομμύρια βαθειά αμόρφωτους τεμπέληδες ταλαίπωρους φανατικούς μέσα εκεί, στα «βαθιά» του κράτους του. Και μας κάνει και παρατήρηση γιατί πετάμε πάνω από τη Χίο – ποιός, αυτός σε τα μάς. Δεν είμαστε καλά. Για να συνέλθουμε λιγάκι. Δεν πα να πει ότι επειδή για είκοσι-τριάντα χρόνια ξαμολυθήκαμε κι΄εμείς οι στερημένοι στα Todd’s και τα Polo, ξεχάσαμε και ποιοί είμαστε. Έρχεται ο αναιδέστατος επίσημη επίσκεψη και δεν ξέρει να ελέγξει τους στρατοκράτορές του να μην μας παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας τουλάχιστον την μέρα της κωλοεπίσκεψής του; «Τους ελέγχει, τους ελέγχει», λένε οι αναλυτές στην τηλεόραση, αλλά, δόξα τω Θεώ, ο Πρωθυπουργός του την είπε κανονικότατα: «Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι σε αφοπλισμό. Ποιός μας λέει ότι αύριο δεν θα θελήσει η Τουρκία να επεκταθεί σε ένα από τα νησιά μας;». Πολύ τον χάρηκα. Μπράβο Γιώργαρε είπα από μέσα μου και θυμήθηκα και το «Βυθίσατε το Χόρα» και επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά πως το DNA, ό,τι και να να λένε, ότι και να κάνουνε τα φλωράκια εκεί στους «Οίκους», βαστάει γερά. Και προχώρησε και παραπάνω – πάρα πολύ ευγενικά βέβαια. «Αλλά και η Τουρκία», είπε, «δεν μπορεί να ξέρει. Αύριο εμείς μπορεί να θέλουμε να επεκταθούμε στα παράλια, αφοπλισμένη θα είναι;».
Εγώ αδέρφια πολεμοχαρής δεν είμαι και δεν μ΄αρέσουνε καθόλου και αυτού του είδους οι διενέξεις οι παγκόσμιες, όπου κι΄αν γίνονται κι΄όποιος κι αν φταίει, στην Κύπρο, στο Ιράκ, στο Βελιγράδι, στη Χιλή ή στο Βιετνάμ. Αλλά όσο είμαι παιδί του Ομήρου και του Διονυσίου Σολωμού, άλλο τόσο είμαι και παιδί του Ηράκλειτου: Πόλεμος πάντων πατήρ. Αυτό δεν θα αλλάξει παρά μόνον όταν μεταμορφωθούμε οι άνθρωποι σε αγγέλους (πράγμα που θα συμβεί, αλλά πάρα πολλούς «συμβατικούς» αιώνες αργότερα). Γι’ αυτό και τον Τούρκο δεν τον πιστεύω όχι μόνο «δώρα» αν μου φέρει – ακόμα και αν μου σκάσει 500 δις ευρώ cash λέγοντάς μου πάρτα αδερφέ να τούς ξεπληρώσεις όλους και να τούς γράψεις εκεί που ξέρεις – και προχωράμε μαζί από δω και πέρα, Ελλάς-Τουρκία-Ρωσία μαζί με τη Ασία.
Άντε να τα μαζεύουνε τώρα να πάνε στην Άγκυρα γιατί εμείς εδώ έχουμε άλλους χαβάδες, όχι τους δικούς τους. Να σταθεροποιήσουμε τη σχέση μας με τα εθνικά μας κράτη (όλη η Ευρώπη εννοώ), να επαναπροσδιορίσουμε τις κατευθύνσεις μας, να ξεχωρίσουμε τις θέσεις μας από τους μαυραγορίτες και τους κερδοσκόπους και να βάλουμε στόχους. Να βάλουμε στόχους, ακούτε αδέρφια; Στόχους. Όχι να γκρεμίζουμε την, χρόνια τώρα, γκρεμισμένη «Φαντασία», ο Γ.Α.Π με σηκωμένα τα μανίκια, παρέα με τη Τίνα, δίπλα στην μπουλντόζα. Αυτά (διαφιμησταράδες μου) εμείς οι παλιοί τα έχουμε ξαναδεί εφτά φορές με τον Λαλιώτη και τούς δικούς του από το ογδοντακάτι ακόμα. Θέλουμε στόχους σοβαρούς, πάρτε το είδηση, όχι ανοησίες επικοινωνιακές.
Και σιγά μην κάνουμε πακέτα συμφωνίες για τουρισμό με «τ’ αδέρφια μας στη Σμύρνη». Ρε άντε από εκεί. Όποιος θέλει κιτσαριό και μαρίνες χτισμένες πριν τριάντα-σαράντα χρόνια (ήδη παμπάλαιες δηλαδή) περιτριγυρισμένες από ψευτικοπόλεις σαν σκηνικά του Ανεμογιάννη στις επιθεωρήσεις του 60 από χαρτόνι και φελιζόλ, ας πάει στην Τουρκία. Όποιος όμως θέλει Αιγαίο αληθινό και βαθιές γαλάζιες θάλασσες, Μύκονο και Σαντορίνη σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι, Ιόνιο και νησιά παραδεισένια, θα 'ρθει εδω στην Ελλάδα - με εντελώς άλλο «πακέτο». Γιατί, εντάξει, τα κάναμε κι΄εμείς σαν τα μούτρα μας στον τουρισμό κι έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας για να τον αναβαθμίσουμε εκεί που του αξίζει (αυτός εξάλλου είναι και ο ένας από τούς στόχους μας τους πραγματικά σοβαρούς), αλλά μην φανταστείτε ότι και η Τουρκιά ξέρει από τουρισμό. Κάτι δουλοπρεπή γκαρσόνια και κάτι καΐκια για νοίκιασμα έχει στα παράλια συν την Έφεσο και τα Μύρα της Λυκίας με τον Ναό του St. Nicholas (που λεν κι οι Γάλλοι), ο οποίος λειτουργούσε εκεί. Αυτά περίπου και μια θάλασσα καμία σχέση με τη δική μας, σας το λέω γιατί τάχω κάνει τα παράλια πάνω-κάτω με τούρκικο νοικιασμένο σκάφος υπερπολυτελείας πάνω από πέντε φορές και δεν ξαναπάω που να με πληρώνεις. Μια νύχτα στην Αντίπαρο ή την Αμοργό δεν ξεπληρώνεται ούτε με τρίμηνο στις δικές τους θάλασσες.

Θα μου πείτε, και θα ΄χετε δίκιο, ότι «έχουν την Πόλη βέβαια». Αλλά, στις μέρες μας αυτό έχει πια λυθεί : Από Θεσσαλονίκη πας στην Πόλη στο πίτς φυτίλι και χωρίς διαβατήριο.