Αδιόρθωτοι: Αντιμετωπίζουμε τον Ερντογάν, όπως πριν έναν αιώνα τον Κεμάλ

Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι άλλο είναι να γνωρίζεις τα ελαττώματά σου ως λαός, κι άλλο να σπεύδεις να τα εφαρμόσεις σε κάθε ευκαιρία, μήπως και κάποιοι υποψιαστούν ότι… απαλλάχτηκες από αυτά…

Όσοι αρέσκονται στη μελέτη της Ιστορίας, γνωρίζουν καλά ότι ο Ελληνισμός έχασε τον πόλεμο στη Μικρά Ασία (κι ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή) μόνο γι έναν λόγο: Ούτε γιατί έκανε εκλογές ο Βενιζέλος σε λάθος ώρα, ούτε γιατί άλλαξαν οι διεθνείς συσχετισμοί σε βάρος της Βρετανίας- σταθερής υποστηρίκτριας του Βενιζέλου. Χάσαμε τη Μικρά Ασία, διότι όταν οι δυο λαοί, τα δυ οέθνη, οι δυο στρατοί κοιτάχτηκαν στα μάτια μπροστά στην κοιλάδα του Σαγγάριου, τα τούρκικα μάτια σπινθροβολούσαν τη φλόγα της νίκης, ενώ τα ελληνικά εξέπεμπαν τον πανικό. Αν ξεκινάς έναν πόλεμο πανικοβλημένος, μείνε καλύτερα στο σπίτι σου. Ο στρατός του Κεμάλ πίστευε ως τα μύχια της ψυχής του ότι θα κερδίσει τη μάχη του Σαγγάριου, ενώ ο δικός μας στρατός δεν έβλεπε την ώρα να χάσει για να τα παρατήσει. Αυτή είναι η αλήθεια, και για αυτό δεν φταίνε, βέβαια, οι στρατιώτες μας, αλλά όσοι με τα λάθη τους οδήγησαν το ηθικό του στρατεύματος στα Τάρταρα.

Η επόμενη φορά που τα δυο έθνη, οι δυο λαοί, κοιτάχτηκαν στα μάτια, ήταν τον Ιούλιο του 1974. Κοιτάχτηκαν με τον ίδιο τρόπο. Οι Τούρκοι αποφασισμένοι να κερδίσουν, κι οι Έλληνες παραδομένοι στην ανικανότητα των τότε ταγών τους. Το αποτέλεσμα ήταν η διχοτόμηση της Κύπρου, που προϊόντος του χρόνου λαμβάνει μόνιμα χαρακτηριστικά. Το ίδιο έγινε στα Ίμια, που πάλι οι δυο κόσμοι κοιτάχτηκαν στα μάτια.

Αυτές οι σκέψεις μου γεννήθηκαν, καθώς βλέπω τις πρώτες αντιδράσεις για την επικείμενη επίσκεψη Ερντογάν: τα χρόνια ελαττώματά μας σπεύδουν αν εμφανιστούν στο προσκήνιο, όπως όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Άλλος λέει να μπλοκάρουμε τον Ερντογάν -τι σόιδον Κιχώτες κυκλοφορούν γύρω μας…- άλλος πανικοβλημένος ορύεται ότι οι 100 επιχειρηματίες που συνοδεύουν τον Τούρκο πρωθυπουργό “ήρθαν να μας αγοράσουν” λες κι είμαστε σφαχτάρια για πούλημα, κοντολογίς ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του…

Είναι, λοιπόν, τόσο δύσκολο να δούμε τον Τούρκο στα μάτια χωρίς το φόβο της προδιαγεγραμμένης ήττας; Είναι τόσο δύσκολο να προετοιμαστούμε, ώστε να αποκομίσουμς ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΟΦΕΛΗ από την επίσκεψη Ερντογάν; Δεν γνωρίζω Έλληνα -πέραν της ευρύτερης περιοχής μας- να αντιμετωπίζει με δέος κανένα Τούρκο, κι ελάχιστοι συμπατριώτες μας υπολείπονται των γειτόνων μας. Εδώ, στα κράτη μας, η χαμοκέλα που έκαναν οι ποικιλώνυμες ηγεσίες τη σύγχρονη Ελλάδα, υποχρεώνεται να “κοιτάξει στα μάτια τον Τούρκο” συνήθως όταν αυτός ο τελευταίος το επιλέξει, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Τελικά,η επίσκεψη Ερντογάνδεν είναι ούτε η μέγιστη απειλή, ούτε η ευκαριά του από μηχανής Θεού για την Ελλάδα. Είναι πραγματικά, αυτό που εμείς θα θελήσουμε να είναι. Τίποτε άλλο.-

TA PRAGMATA