Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Νιώθει χάλια. Είναι δυστυχισμένος. Δεν ξέρει τι να κάνει. Έφτασε 67 χρονών και δεν έχει τι να κάνει. Όλος ο εσωτερικός του κόσμος καταστράφηκε. Έμεινε χωρίς όνειρα και προοπτικές. Νιώθει άχρηστος .Δεν έχει πλέον καμία αξία. Έφτασε στο τέλμα. Τι περιμένει;
Γιατρός, πρώην διευθυντής χειρουργικής κλινικής κρατικού νοσοκομείου.Είκοσι χρόνια αποφάσιζε και διάταζε στα πλήθη .Των ασθενών και των ειδικευομένων γιατρών. Ήταν ο ομφαλός της γης. Από τα χείλη του κρεμόντουσαν οι ζωές και οι πορείες τόσων ανθρώπων. Αποτελούσε σημείο αναφοράς σε τόσες ιατρικές γνωματεύσεις, εκθέσεις και αναφορές. Ήταν σπουδαίος. Ποζεράς. Είχε ολόκληρο φωτογραφικό αρχείο με αναμνηστικές με όλους τους επώνυμους ασθενείς του. Διατυμπάνιζε παντού τις γνωριμίες του με το υπουργείο και τους πολιτικούς.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ>>CREECE-PRESS