Είναι πια σαφές: Υπό τις παρούσες συνθήκες η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη δεν μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο κόμμα με τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά.
Μόνο πολιτικά τυφλοί -κάνουν ότι- δεν το βλέπουν αυτό. Αν η τωρινή κατάσταση συνεχιστεί, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ θα υποβαθμίσει εαυτόν από τον εντολοδόχο των 800.000 πολιτών σε επικεφαλής μιας ομάδας εντός της κεντροδεξιάς παράταξης. Κι αυτό πρωτίστως ο ίδιος δεν το θέλει. Από την άλλη, η κυρία Μπακογιάννη με τον ανταρτοπόλεμο κινδυνεύει να υπονομεύσει όχι μόνο τις όποιες προσωπικές της προοπτικές μελλοντικής ανάδειξης στη θέση του προέδρου της ΝΔ, αλλά τις προοπτικές ολόκληρης της οικογένειας Μητσοτάκη, κι ακόμα ολόκληρης της λεγόμενης “μητσοτακικής συνιστώσας” στο εσωτερικό της ΝΔ. Με δυο λέξεις, η παράταση της σημερινής κατάστασης βλάπτει και τον Σαμαρά, και την Μπακογιάννη. H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ>>ΝΔ
Αναρτήσεις
Di Val (σχόλιο μου επί ολόκληρου του άρθρου)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σαφές ότι η συνύπαρξη & των 2 είναι πολύ δύσκολη υπό τις παρούσες συνθήκες. Και λέω υπό τις παρούσες συνθήκες διότι ο Α.Σαμαράς ήταν αυτός που την υποβάθμισε πρώτος ενώπιο όλων των βουλευτών & όχι μόνο,γνωρίζοντας & της σημαντικής επιρροής της ίδιας εντός κόμματος. Και το πράξε προτείνοντάς της την θέση υπευθύνου στο να ασκεί αντιπολίτευση στα θέματα Εθνικής Παιδείας απέναντι στην κ. Διαμαντοπούλου. Του τέστιν αυτό σημαίνει ότι της έδωσε 3-4ο ρόλο εντός της Ν.Δ. Σημαντική θέση, δε λέω, αλλά όχι ρόλος πρώτης γραμμής.
Βέβαια η κ. Μπακογιάννη αφορμή έψαχνε & την άρπαξε βλέποντας αυτήν την απαξίωση εκ μέρους του αρχηγού Α.Σαμαρά.
Εδώ έχει ένα ελαφρυντικό η κ. Μπακογιάννη διότι όντας ο βασικός αντίπαλος στις εσωκομματικές εκλογές αυτομάτως εστί βασικό ρόλο, τον 2ο θα έλεγα εγώ-εξηγώ παρακάτω, την επόμενη μέρα εντός Ν.Δ. Εδώ ο κ. Σαμαράς ίσως έβαλε προσωπικές εμπάθειες του παρελθόντος φοβούμενος υποσκελισμό με την πάροδο του χρόνου. Αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ισχυρή προσωπικότητα διά να επιβληθείς.
Άποψή μου είναι ότι έπρεπε να παραδειγματιστεί από δύο άλλες περιπτώσεις του παρελθόντος, μία εντός & η άλλη εκτός συνόρων.
1. Όσον αφορά εν Ελλάδι, το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ είναι πρόσφατο. Ο κ. Παπανδρέου ανέθεσε τη τάξη το 2ο σημαντικό Υπουργείο στον κ. Βενιζέλο, απ’τη στιγμή που κράτησε για τον εαυτό του το Εξωτερικών, & λόγω πιθανής άρνησης δικής του το Οικονομίας πήγε στον κ. Παπακωνσταντίνου. Αυτομάτως διόρισε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, τον λαλίστατον επί εποχής Σημίτη, κ. Πάγκαλο που όλοι θυμόμαστε την αυστηρή κριτική που ασκούσε εντός κόμματος.
2. Έξω απ’τα σύνορα, τρανό παράδειγμα είναι αυτό του κ. Ομπάμα όπου όρισε ως ν.2 της κυβέρνησής του την αντίπαλό του κ.Κλίντον.
Απ’την άλλη, η κ.Μπακογιάννη όπου βρεθεί & όπου σταθεί με δηλώσεις της υποβαθμίζει την όποια κίνηση του κ.Σαμαρά.
Βέβαια ο κ.Σαμαράς έχει εναντίον του το γεγονός ότι υπό την ηγεσία του η Ν.Δ λαμβάνει τα χειρότερα ποσοστά της από ποτέ, την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ είναι έκθετο στον κόσμο απ’τα αντιλαικά & ανθελληνικά μέτρα που λαμβάνει. Και το μόνο που δεν θα ήθελε ο αρχηγός της Ν.Δ είναι να ανοίξει ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας όπου θα φάνε τα σωθικά τους όλοι εκεί μέσα.
Βέβαια αυτό που & οι 2 έχουν απέναντί τους, σε σχέση με το τι έγινε στο ΠΑΣΟΚ στην διαδοχή, είναι τούτο το χρονικό σημείο & ενώ η χώρα διανύει την μεγαλύτερη οικονομική κρίση μεταπολιτευτικά. Οπότε ταυτόχρονα θα πρέπει να φροντίζουν να στέκονται αρωγοί στην προσπάθεια να βγεί η χώρα απ’την κρίση, έστω αντιπολιτευτικά, και να προσπαθούν να επιλύσουν όσο πιο αναίμακτα γίνεται τα εσωκομματικά τους.
Απ’την άλλη υπάρχει & ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ όπου με την υπεύθυνη στάση που κρατάει αντιπολιτευτικά, εν μέσω κρίσης, σκαρφαλώνει στη συνείδηση του κόσμου αλλά & στις δημοσκοπήσεις.
Λαμβάνοντας υπόψην ότι ο διωγμός της κ. Μπακογιάννη απ’τη Ν.Δ δεν θα σταθεί ικανό να την κρατήσει μακριά απ’την πολιτική σκηνή, μία ενδεχόμενη προσπάθεια δημιουργίας νέου κόμματος από πλευράς της δεν αποτελεί μακρινή σκέψη, μοιράζοντας με αυτόν τον τρόπο την “πίτα” της κεντροδεξιάς παράταξης διά 3.
Οπότε άποψή μου είναι ότι έπειτα από συνομιλίες μεταξύ των 2, ένας αναβαθμισμένος ρόλος της κ. Μπακογιάννη εντός κόμματος θα ήταν η πιο ενδεδειγμένη λύση για τον κ. Σαμαρά, δεδομένου ότι μία ενδεχόμενη άρνηση από πλευράς της τώρα ή αργότερα θα την άφηνε μετέωρη στα μάτια του κόσμου της Ν.Δ αλλά & των στελεχών της.
Και με αυτόν τον τρόπο ο κ.Σαμαράς θα δειχνε προς τα έξω ότι παρ’όλες τις δικές του αγνές προσπάθειες θα ήταν επιλογή της η απομάκρυνση απ’το κόμμα, πράγμα που δεν μπορεί να ισχυριστεί τούτη τη στιγμή 100%.