Όλα τα κλειστά επαγγέλματα πρέπει να ανοίξουν. Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να αρθεί. Οι ρουσφετολογικοί διορισμοί πρέπει να σταματήσουν. Οι μισθοί του δημοσίου πρέπει να ελαστικοποιηθούν. Ο δημόσιος τομέας πρέπει να συρρικνωθεί. Οι αλλαγές αυτές πρέπει να γίνουν. Και το δίλημμα είναι το εξής: να γίνουν τώρα ή αργότερα? Τώρα με πρόσχημα την κρίση και τεράστιο κόστος για την εγχώρια οικονομία ή αποκλείεται να γίνουν ποτέ γιατί αν η παγκόσμια οικονομία επανέλθει θα επαναπαυθούμε και δε θα κάνουμε τίποτα? Να γίνει βίαιη ανακατανομή του πλούτου πάλι από τους φτωχούς πολλούς στους πάμπλουτους ελάχιστους ή να περιμένουμε να πολεμήσουμε τη διαπλοκή πρώτα και μετά να ξαναγεμίσουμε τα δημόσια ταμεία? Μήπως σε αυτό δεν ευελπιστούν οι Ευρωπαίοι: να ξαναγεμίσουμε τα ταμεία μας με θυσίες για να συμβάλουμε και εμείς στην ανόρθωση των οικονομιών Γερμανίας, Γαλλίας, Αμερικής κτλ. αγοράζοντας εξοπλιστικά κ.α.? Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο: αλλαγές τώρα που σημαίνει φτώχεια ή αλλαγές μετά που μπορεί να σημαίνει ποτέ?