ο Αχιλλέας, ο Φιλοκτήτης και ο Αίας
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΑΣΩΝ
Η ανάγνωση των τραγωδιών δεν θεωρείται ψυχοθεραπεία, αλλά φαίνεται να φέρνει μια «κάθαρση», αφού στο Σαν Ντιέγκο και στη Νέα Υόρκη βετεράνοι του πολέμου μετά την ανάγνωση των τραγωδιών μίλησαν ανοιχτά για τη δική τους ψυχική οδύνη θέτοντας τη δική τους εμπειρία σε ένα γενικότερο ιστορικό πλαίσιο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Αχιλλέα, ο οποίος αποφασίζει να μείνει στην ιστορία ως ήρωας επιλέγοντας το θάνατο από την ασφαλή επιστροφή στην πατρίδα του, το κλέος από το νόστο, φαίνεται ότι από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα είναι ευκολότερο να τιμήσει κανείς νεκρούς στρατιώτες παρά αυτούς που επιστρέφουν στον τόπο τους από έναν πόλεμο, καταλήγει το άρθρο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_15/12/2009_314591
Αν είμεθα ανίκανοι να εκτιμήσουμε τα οφέλη από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί άλλα κράτη το κάνουν…
Ιασων
Φυσικά και περιφρονούνται στον τόπο τους, αφού υπάρχουν διάφοροι τράγοι (πχ ο πανβλακιότατος μητροληστρίτης "άνθιμος") οι οποίοι θεωρούν "αμαρτία" και "ειδωλολατρικό" οτιδήποτε Ελληνικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιθέτως εκθειάζουν οτιδήποτε Εβραϊκό, πχ τον γιό του γιαχωβά, "γιεχοσούα"
Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να ζητούν απαγόρευση θεατρικών παραστάσεων του Αριστοφάνη. Τόσο τους κόβει, η ηλιθιότητα και ο χριστιανισμός πάνε χέρι-χέρι (και τον καρα-cafer-η)