Δημοσιεύθηκε από Γιάννης Παπαϊωάννου
Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973
Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει
Έχουμε όσο ψωμί μας επιτρέπεται για να συντηρούμαστε και όσο μπορούμε να πάρουμε από το ψωμί του αγρότη του εργάτη του μαγαζάτορα του εμποράκου. Όσο ψωμί μπορούμε να σώσουμε από τα νύχια των καρτέλ, των πολυεθνικών και του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
Έχουμε τόση παιδεία όση μπορεί να αντέξει η τσέπη μας. Την αγοράζουμε στερούμενοι το ψωμί που κερδίσαμε με τον ιδρώτα μας. Έχουμε ένα μέλλον ανάλογο της ταπεινής ή υψηλής καταγωγής του καθενός της περιουσία του μπαμπά και του ονόματος του.
Και έχουμε τόση ελευθερία όση μας επιτρέπεται από τα ΜΜΕ και τα κατά καιρούς συμφέροντα τους. Eχουμε τόσο φωνή και τόσο δίκιο να φωνάζουμε όσο μας δίνουν τα δελτία των 8.
Έχεις τόση ελευθερία, τόση δύναμη και τόση αξία όση σου επιτρέπει το πτυχιάκι σου.
Και εσύ σύντροφε κάθισε στο σπιτάκι σου, κοιτάξτε την δουλειά σου τα παιδιά και την ζωούλα σου, στείλε το βιογραφικούλι σου και παρακάλα τον θεό να σε κοιτάξει ο Γιώργος. Ήσυχα ζήσε την μικρή σου ελπίδα.
Αυτοί οι αγώνες δεν είναι για όλους.
αναρτηθηκε απο Σιδερη Αργυρη Τριτη 17/11/09
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.