ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ*********************************
Άρον-άρον απόλυσον αυτούς!
Η πλατεία Κλαυθμώνος αναβίωσε χτες μετά τη διυπουργική απόφαση για την κατάργηση των προγραμμάτων STAGE, δηλαδή για το χωρίς αναστολές πέταμα στο δρόμο χιλιάδων υποσιτιζόμενων νέων που ήλπιζαν τουλάχιστον σε κάποια μοριοδότηση με τη λήξη των συμβάσεών τους.
Με περισσή κοινωνική αναλγησία ο Aντιπρόεδρος της "Σοσιαλιστικής" Kυβέρνησής μας, Θεόδωρος Πάγκαλος, εγγονός του συνονόματού του στρατηγού, πολιτικού και δικτάτορα μεταξύ 1925-1926, ανακοίνωσε σε αποστειρωμένο από συναισθήματα ύφος και τόνο ένα “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” που θα έκανε υπερήφανο τον παππού του και θα προκαλούσε τη ζήλεια του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν:
Και να θυμάστε πάντα: Η άτεγκτη δικαιοσύνη ισοδυναμεί με αδικία, και ότι ακόμη και η δικαιοσύνη υποκλίνεται στην αλληλεγγύη και την αγάπη. Εξάλλου ένα κακό δε μπορεί ποτέ να θεραπευτεί μ’ ένα άλλο κακό, κι αν θέλετε οπωσδήποτε να σπάσετε αυγά για τη σοσιαλιστική ομελέτα σας ν’ αρχίσετε από ψηλά, μα πολύ ψηλά!
Η πλατεία Κλαυθμώνος αναβίωσε χτες μετά τη διυπουργική απόφαση για την κατάργηση των προγραμμάτων STAGE, δηλαδή για το χωρίς αναστολές πέταμα στο δρόμο χιλιάδων υποσιτιζόμενων νέων που ήλπιζαν τουλάχιστον σε κάποια μοριοδότηση με τη λήξη των συμβάσεών τους.
Με περισσή κοινωνική αναλγησία ο Aντιπρόεδρος της "Σοσιαλιστικής" Kυβέρνησής μας, Θεόδωρος Πάγκαλος, εγγονός του συνονόματού του στρατηγού, πολιτικού και δικτάτορα μεταξύ 1925-1926, ανακοίνωσε σε αποστειρωμένο από συναισθήματα ύφος και τόνο ένα “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” που θα έκανε υπερήφανο τον παππού του και θα προκαλούσε τη ζήλεια του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν:
Α´. Στο εξής καταργούνται και απαγορεύονται τα stage, στο δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στον ΟΤΑ.
Β´. Στον ιδιωτικό τομέα τέτοιες σχέσεις εφόσον ισχύουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις(ασφαλιστικές, κλπ) και χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια είναι δυνατόν να λειτουργήσουν ως μαθητεία.
Γ´. Τα stages που έγιναν μετά την αναγγελία των εκλογών είναι παράνομα. Έγιναν για προφανής ψηφοθηρικούς σκοπούς και ως εκ τούτου δεν ισχύουν.
Δ´. Stage οποιασδήποτε διάρκειας που λήγουν δεν θα ανανεώνονται.
Ε´. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού το οποίο θα καλύπτει ο πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
(Δείτε την εκφώνηση σε βίντεο εδώ)
Καταδικάζω απερίφραστα την απελθούσα άχρηστη και επίορκη κυβέρνηση της ΝΔ, συν τοις άλλοις, για την ομηρία στα STAGE δεκάδων χιλιάδων ανασφάλιστων νέων και για εμπόριο φρούδων ελπίδων. Μα καταδικάζω εξ ίσου την αναλγησία της παρούσας κυβέρνησης που με μια κίνηση πολιτικού ρεβανσισμού πετάει στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους που έτρωγαν ένα κομμάτι ψωμί – δηλαδή ξεροκόμματο – περιμένοντας να ξημερώσει άσπρη μέρα και γι’ αυτούς. Κι αντί για άσπρη μέρα, ξημέρωσε μαύρη κι άραχλη, και μάλιστα από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση που υποτίθεται ότι έχει κοινωνικές ευαισθησίες...
Δυστυχώς δεν έχουμε Κράτος με συνέχεια και υπευθυνότητα. Έχουμε αλαζονικούς πολιτικούς θιάσους (φατρίες) που εναλλάσσονται στην εξουσία για να εφαρμόσουν το δικό τους μεγαλοφυές "πρόγραμμα", το οποίο θα καταργήσει τις αποφάσεις της πάντα ελεεινής μα εξίσου νόμιμης προηγούμενης κυβέρνησης, για να ευνοήσουν τα δικά τους παιδιά. Κι αυτά που λένε για δήθεν αποκατάσταση της νομιμότητας εγώ τ’ ακούω βερεσέ, και μακάρι να είχα την τύχη να διαψευστώ.
Λοιπόν, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και συναρμόδιοι υπουργοί, αφού θέλετε να επαναφέρετε τις προσλήψεις στο Δημόσιο στη νομιμότητα και στη διαφάνεια του ΑΣΕΠ - μακάρι επιτέλους να το κάνετε! - κι επειδή δεν αγωνιστήκατε σθεναρά τα προηγούμενα 5,5 χρόνια ώστε οι σκληρά εργαζόμενοι επί 7ωρο όμηροι των STAGE ν’ απολαμβάνουν, έστω και προσωρινά, τα ίδια εργατικά δικαιώματα όπως όλοι οι εργαζόμενοι, σας καλώ ν' αποκαταστήσετε άμεσα αυτή την κοινωνική αδικία παίρνοντας τα εξής μέτρα:
1. Να ασφαλιστούν αναδρομικά όλοι οι εργαζόμενοι στα stage.
2. Μετά την απόλυσή τους στη λήξη της σύμβασής τους, να παίρνουν επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ επί ένα χρόνο, όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι που μένουν άνεργοι.
3. Να πληρωθούν αναδρομικά τη διαφορά του πενιχρού μισθού τους (23,5 ευρώ για την εργάσιμη ημέρα, μηδέν για τις αργίες, κάπου 500 € το μήνα), από τον κατώτατο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη που είναι 740€.
4. Να πληρωθούν αναδρομικά τους 13ο και 14ο μισθό που τους υπεξαιρέθηκε
5. Να αποζημιωθούν με μετρητά για τις άδειες μετ' αποδοχών που σαν εργαζόμενοι δικαιούνταν και δεν τους δόθηκαν.
(Χριστούγεννα, Πάσχα, επίδομα διακοπών).
5. Να αποζημιωθούν με μετρητά για τις άδειες μετ' αποδοχών που σαν εργαζόμενοι δικαιούνταν και δεν τους δόθηκαν.
(Χριστούγεννα, Πάσχα, επίδομα διακοπών).
6. Να λάβουν όλοι οι ψιχουλόμισθοι όμηροι των STAGE το εφάπαξ έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης που δικαιούνται, ανάλογα με την οικογενειακή τους κατάσταση.
7. Να μοριοδοτηθούν καταλλήλως, διότι έχουν αποκτήσει εμπειρία σε εξειδικευμένες εργασίες του Δημοσίου.
Αν τα κάνετε όλα αυτά, τότε θα δικαιούστε να φέρετε το βαρύ όνομα του Σοσιαλισμού. Αν όχι, τότε θα είστε χειρότεροι σε αναλγησία, ρεβανσισμό και αδικία με την"επάρατη" Δεξιά που καταγγέλλετε και βδελύσσεστε. Και μην ξεχνάτε ότι είστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Τι είπατε; Δεν υπάρχουν λεφτά; Καλά πώς εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις εβδομάδες; Ο Πρόεδρός σας δεν έλεγε προεκλογικά ότι λεφτά υπάρχουν; Για ξαναθυμηθείτε τι έλεγε, παρακαλώ. (Πηγή)
Όσο για τη "σοσιαλιστικότητα" του κυρίου Πάγκαλου, διαβάστε, αν θέλετε
, εδώ τι έλεγε στη Βουλή και τι ζητούσε, όταν οι 300 εθνοπατέρες, εν μέσω οικονομικής κρίσης, ευλογούσαν τα γένια τους το Νοέμβριο του 2008. Έχει ενδιαφέρον, μα το “σοσιαλισμό” και τη “δημοκρατία” που μας μαστίζει! Ελπίζω η φιλοδοξία του κ. Πάγκαλου στο τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας να μην είναι η μετονομασία του σε 'Πάγκακο', δικαιώνοντας τον Οτσαλάν. Προσέξτε το αυτό κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης.
7. Να μοριοδοτηθούν καταλλήλως, διότι έχουν αποκτήσει εμπειρία σε εξειδικευμένες εργασίες του Δημοσίου.
Αν τα κάνετε όλα αυτά, τότε θα δικαιούστε να φέρετε το βαρύ όνομα του Σοσιαλισμού. Αν όχι, τότε θα είστε χειρότεροι σε αναλγησία, ρεβανσισμό και αδικία με την"επάρατη" Δεξιά που καταγγέλλετε και βδελύσσεστε. Και μην ξεχνάτε ότι είστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Τι είπατε; Δεν υπάρχουν λεφτά; Καλά πώς εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις εβδομάδες; Ο Πρόεδρός σας δεν έλεγε προεκλογικά ότι λεφτά υπάρχουν; Για ξαναθυμηθείτε τι έλεγε, παρακαλώ. (Πηγή)
Όσο για τη "σοσιαλιστικότητα" του κυρίου Πάγκαλου, διαβάστε, αν θέλετε
, εδώ τι έλεγε στη Βουλή και τι ζητούσε, όταν οι 300 εθνοπατέρες, εν μέσω οικονομικής κρίσης, ευλογούσαν τα γένια τους το Νοέμβριο του 2008. Έχει ενδιαφέρον, μα το “σοσιαλισμό” και τη “δημοκρατία” που μας μαστίζει! Ελπίζω η φιλοδοξία του κ. Πάγκαλου στο τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας να μην είναι η μετονομασία του σε 'Πάγκακο', δικαιώνοντας τον Οτσαλάν. Προσέξτε το αυτό κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης. Και να θυμάστε πάντα: Η άτεγκτη δικαιοσύνη ισοδυναμεί με αδικία, και ότι ακόμη και η δικαιοσύνη υποκλίνεται στην αλληλεγγύη και την αγάπη. Εξάλλου ένα κακό δε μπορεί ποτέ να θεραπευτεί μ’ ένα άλλο κακό, κι αν θέλετε οπωσδήποτε να σπάσετε αυγά για τη σοσιαλιστική ομελέτα σας ν’ αρχίσετε από ψηλά, μα πολύ ψηλά!
Ακόμη, μην ξεχνάτε ότι δεν έχετε να κάνετε με κατάργηση άψυχων προγραμμάτων STAGE αλλά με ζωντανές ανθρώπινες ψυχές που τους παίρνετε τη μπουκιά από το στόμα. Και γι’ αυτές τις ψυχές στις οποίες στερείτε την ελπίδα είσαστε όοολοι ένοχοι και συνυπεύθυνοι! Όλοι όσοι κυβερνήσατε (τρόπος του λέγειν) από τη Μεταπολίτευση και μετά και βυθίσατε τη χώρα μας στα σημερινά εφιαλτικά αδιέξοδα, σκοτώνοντας τις ελπίδες και κλέβοντας το χαμόγελο των πολιτών, και ιδιαίτερα των νέων.
Αναρτήσεις
Ας δούμε την κατάσταση:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Η ανεργία, η φτώχεια κι ο θάνατος των ονείρων είναι καθημερινή πραγματικότητα. Η ακρίβεια κάθε μέρα κάνει νέα άλματα, η ανασφάλεια και το άγχος του κόσμου μεγαλώνει.
Η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
"Πως θα ζήσω;" αναρωτιέται ο μέσος Έλληνας.
Απάντηση καμία.
Η Έλληνική βιομηχανία είναι ουσιαστικά το ανέκδοτο της δεκαετίας. Δεν παράγουμε τίποτε, και τα ελάχιστα "βιομηχανικά" μας προϊόντα (μεταποίηση της αγροτικής παραγωγής) είναι μή ανταγωνιστικά ακόμη και εντός της Ελλάδος. Το ΕΥΡΩ και η ΟΝΕ έχουν κάνει το θαύμα τους.
Επιχειρήσεις κλείνουν εδώ για ν' ανοίξουν στο εξωτερικό (θυμάστε τον "ωραίο" νόμο του Σημίτη;), αυτές που έχουν απομείνει φυτοζωούν, απολύουν κόσμο, τρομοκρατούν τους εργαζομένους τους με χίλιους δυο τρόπους.
Δικαιώματα των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα; ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ! Το κράτος εκεί σφυρίζει αδιάφορα. Νόμος είναι ο εργοδότης. Μπορεί να υπάρχει αξιολόγηση του προσωπικού, όπως γράφεις, όμως θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα θυμίζουν όλο και περισσότερο Ρωμαϊκή γαλέρα.
Αμοιβές; Με τη σημερινή ακρίβεια, κάτι παραπάνω από εξευτελιστικές (και μειώνονται διαρκώς).
Ασφαλιστικά δικαιώματα; (το άλλο με τον Τοτό το
ξέρετε;) Η μαύρη εργασία οργιάζει. Όποιος μιλήσει μπαίνει στη μαύρη λίστα.
Έχουμε κι άλλα προβλήματα. Λαθρομετανάστες και Κινέζοι πωλούν την πραμάτεια τους ανεξέλεγκτα, κι αυτοί που αγοράζουν απ’ αυτούς (γιατί τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να «μπουν» σε κανονικό μαγαζί) δε συνειδητοποιούν ότι έτσι πλήττουν κάποιο εμπορικό κατάστημα ή κάποια βιοτεχνία. (Κι αν το συνειδητοποιούν δεν τους σταματά γιατί προέχει η δική ΤΟΥΣ επιβίωση.)
ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΜΕΤΑ; Η, ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΚΟΨΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ;
Τι άλλη επιλογή έχει κάποιος για δουλειά;
Ν’ ανοίξει δική του επιχείρηση; Σ’ αυτό το περιβάλλον; Μ’ ένα κράτος εχθρικό αλλά και διαβρωμένο, λαδώνοντας αλλά και τρέμοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή; (Τρέμοντας όχι μόνο το κράτος, αλλά και τους «βανδάλους», τουλάχιστον στα αστικά κέντρα.). Και με τι κεφάλαια; Με τράπεζες και «Τειρεσίες» να τους απειλούν με τις ευλογίες του κράτους και του νόμου; Πόσοι θα το κάνουν; Και απ’ αυτούς πόσοι δεν θα κλείσουν, ευρισκώμενοι ίσως σε χειρότερη οικονομική κατάσταση απ’ ότι όταν ξεκίνησαν; μπλεγμένοι σ’ ένα νέο γολγοθά;
Πόσοι πλουτοπαραγωγικοί τομείς έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους;
Ορυκτός πλούτος;
Γεωργία – Κτηνοτροφία;
Ζωοτροφές;
Η θάλασσα (πόσες διαφορετικές δυνατότητες ανάπτυξης και πλουτισμού δεν μπορεί να μας προσφέρει…)
Υψηλή τεχνολογία , έρευνα, εφαρμογές…
Τα πιο πολλά απ’ αυτά απλά αγνοούνται απ’ το κράτος μας. Καμία προοπτική, κανένα όραμα, κανένας σχεδιασμός. Πως θα πάμε μπροστά; Στηριζόμενοι μόνο στην παροχή υπηρεσιών και σ’ έναν τουρισμό κακο-στημένο και διαβρωμένο από λαδώματα;
Το πιστεύει κανείς αυτό;
ΙΩΑΝΝΗΣ
...συνεχίζω:
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η ανάγκη της επιβίωσης σπρώχνει τους πάντες να θέλουν να μπουν στο δημόσιο. Το γιατί είναι αυτονόητο.
Η εξασφάλιση της μονιμότητας.
Καλύτερες αμοιβές.
Προστασία από τη μεσαιωνική ζούγκλα των συνθηκών εργασίας στον ιδιωτικό τομέα..
Πρέπει να το καταλάβουμε: Το ζητούμενο δεν είναι να φέρουμε τη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Οι αραχτοί άλλωστε μπορούν κάλλιστα να μπουν στη θέση τους (άλλο αν οι κανονισμοί δεν εφαρμόζονται για να μην χάνουν οι πολιτικοί τα ψηφαλάκια τους.)
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΠΙΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ.
Δε μπορεί να συμπεριφέρονται οι Τράπεζες σαν «ελέω Θεού μονάρχες» μεσαιωνικού τύπου και το κράτος να τις προσκυνά.
Δε μπορεί οι εργοδότες να κάνουν ό,τι θέλουν, αδιαφορώντας για τους νόμους, και το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα.
Δε μπορεί οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ βασικών δικαιωμάτων που οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ΔΙΚΑΙΩΣ τα απολαμβάνουν (Άδειες, αμοιβές, ασφάλιση).
Δε μπορεί να πνίγεται κάθε δυνατότητα ουσιαστικής ανάπτυξης αυτής της πατρίδας μέσα από τους ίδιους της τους νόμους και τα διατάγματα.
….και να έχουμε την απαίτηση να μην προσπαθεί ο καθένας να «εξασφαλιστεί» στο δημόσιο. (Να «γραφτεί στον προϋπολογισμό του κράτους» που λένε και στο χωριό μου).
3. Κάτι ακόμη.
Ένας Έλληνας που πρέπει:
Να φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να βρει μια δουλειά στο δημόσιο (είτε με τα stage, είτε σα συμβασιούχος, είτε μέσω ΑΣΕΠ – που κι αυτό δεν είναι αδιάβλητο) ή και στον ιδιωτικό τομέα (που κι εκεί, αν δεν ξέρεις κάποιον δουλειά δε βρίσκεις)…
Να κρατά σκυμμένο το κεφάλι και να μη μιλάει, ό,ποια αδικία και να υφίσταται (ειδικά στο ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο δημόσιο αν δεν είναι μόνιμος…)
Να «χωνέψει» το γεγονός ότι οι «βάνδαλοι» και οι οι λαθρομετανάστες έχουν ασυλία, οι νόμιμοι μετανάστες έχουν περισσότερα ασφαλιστικά δικαιώματα απ’ αυτόν (όχι μόνο δωρεάν περίθαλψη… το ξέρετε ότι ανά δύο χρόνια μπορούν να εξαγοράζουν ένσημα; ΦΕΚ 114/τ.Β’/27/1/2009 για του λόγου το αληθές…)
Να βλέπει ότι οι «σάπιοι», οι διαπλεκόμενοι, οι αρνησιπάτριδες, οι φαύλοι γίνονται πρότυπα και ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ…
….πως να αγαπήσει αυτήν την πατρίδα;
Πώς να μην τη νοιώσει ξένη;
Πώς να έχει διάθεση ν’ αφουγκραστεί τον πατριωτικό λόγο και να νοιαστεί για Μακεδονία, για Αιγαίο, για Κύπρο;
«Σιγά μην πάω να σκοτωθώ για τα συμφέροντα του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη» μου είχε πει κάποιος λίγο καιρό μετά τα Ίμια.
Στο μυαλό του, δηλαδή, βλέποντας το κράτος να νοιάζεται μόνο για τα συμφέροντα των ολίγων, θεωρούσε ότι το να πολεμήσει για την πατρίδα σημαίνει να πολεμήσει για τα συμφέροντα αυτών των ολίγων…
Τα λόγια του όμως μου έδωσαν να καταλάβω και κάτι άλλο: ότι στο μυαλό του – και στο μυαλό πολλών, δυστυχώς – δεν υπήρχε χώρος για να νοιαστεί για το αν η Ελλάδα χάσει εδάφη, για τους Έλληνες που μπορεί να ζήσουν – ή να ζουν ήδη - υπόδουλοι. Υπήρχε μόνο το άγχος της προσωπικής του επιβίωσης.
Το «όμαιμον» έχει ήδη διαρραγεί…
Γιατί να νοιαστεί για τον Ίμβριο ή το Βορειοηπειρώτη όταν βλέπει το κράτος ν’ αδιαφορεί για τον αδελφό του, το παιδί του, το γείτονά του που χάθηκε στην Κύπρο το 1974; Γιατί να είναι πρόθυμος να πολεμήσει όταν ξέρει ότι οι άλλοι πίσω θ’ αδιαφορούν για την τύχη του;
Γιατί να αγαπήσει αυτήν την πατρίδα όταν βλέπει ότι το κράτος ηδονίζεται κάθε φορά που τον βασανίζει και τον ταπεινώνει;
Μ’ αυτό πρέπει να πολεμήσουμε εμείς οι πατριώτες.
Με την αδιαφορία του κράτους απέναντι στον Έλληνα.
Με το θάνατο των ονείρων του.
Να του δώσουμε όραμα για το οποίο ν’ αγωνιστεί.
Και μέσα από το ενδιαφέρον του κράτους γι’ αυτόν να ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ το ΟΜΑΙΜΟΝ.
ΙΩΑΝΝΗΣ
Αγαπητέ Ιωάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την εμπεριστατωμένη σου ανάλυση!
Λαβαίνω συχνά Emails από εντελώς απογοητευμένους εικοσάρηδες που δεν ελπίζουν πια σε τίποτα κι έχουν χάσει κάθε διάθεση για ν' αγωνιστούν για οτιδήποτε.
Δεν ξέρω τι να τους πω, πώς να τους εμψυχώσω. Τα βλέπουν όλα μαύρα. Έχουν άδικο;