Η τρομοκρατία, είναι γνωστό, γεννάται κάτω από συγκεκριμένες κοινονικοπολιτικοοικονομικές συνθήκες, είτε από άτομα που διέπονται από ιδεολογική υπερευαισθησία και πολιτικό φανατισμό, είτε από άτομα που «έχουν φτάσει στο ναδίρ της κατάθλιψης και τις απελπισίας» (Σ. Καργάκος). Με την συστηματική απειλή ή την χρήση βίας ή/και εγκλημάτων αποσκοπούν (όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν) να επιτύχουν πολιτικά οφέλη ή να καταγγείλουν: Την κοινωνική αδικία, την ασύδοτη εκμετάλλευση των πολλών (φτωχών) από τους λίγους (πλούσιους κεφαλαιοκράτες), την εξαπάτηση των πολιτών από τις διεφθαρμένες ή ανίκανες κυβερνήσεις κτλ.

Αν και οι συνθήκες (στην χώρα μας ειδικά) ευνοούν την σύσταση τρομοκρατικών ομάδων, τους συγκεκριμένους μιλιταριστές ΔΕΝ θα τους εντάσσαμε σ’ αυτές. Στην προκειμένη περίπτωση η επιλογή του στόχου καθώς και η – συμβολικά φορτισμένη – ημερομηνία της εθνικής επετείου (παραμονή έστω), αναγκαστικά εκτρέπει την φαντασία μας σε άλλους χαρακτηρισμούς για την πραγματική ταυτότητα των ένοπλων – ετοιμοπόλεμων (αν και άνανδρων) δραστών – δολοφόνων. Αποτελεί κοινό τόπο πως η τρομοκρατία έχει χρησιμοποιηθεί (ή χειραγωγηθεί) ακόμη και από κρατικές υπηρεσίες εξυπηρετώντας αλλότρια πολιτικά συμφέροντα.

Οι πρακτικές της ένοπλης βίας, ειδικά όταν έχουν ως αποτέλεσμα νεκρούς πολίτες (ένστολους ή όχι, λούμπεν μικροαστούς ή λούμπεν μεγαλοαστούς), είναι κατακριτέες. Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής είναι πράξη ύβρεως που τιμωρείται αργά ή γρήγορα νομοτελειακά.

Στο κάτω-κάτω αν η οργάνωση στοχεύει πραγματικά στην αποδόμηση της τάξης του Ελληνικού κράτους ας κάνει υπομονή, τουλάχιστον για εκατό χρόνια (όχι εκατό μέρες), διότι τούτη η χώρα βρίσκεται ήδη σε κατάσταση αποδόμησης. Για την κατάστασή της αυτή, οι μοναδικοί υπεύθυνοι είναι οι «πολιτικοί» ταγοί που την κυβέρνησαν με έλλειψη πολιτικής βουλήσεως (κυρίως μετά την μεταπολίτευση) και που σήμερα έχουν το θράσος να επιρρίπτουν ευθύνες (μέσω των υποτελών – στρατευμένων – παπαγάλων των ΜΜΕ) στα θύματα.
http://massmedia-gr.blogspot.com