Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος έχει στην επιχείρηση του έναν αρχιλογιστή, τον Α.
Ο αρχιλογιστής Α ,αποδεικνύεται κλέφτης και απολύεται.
Ο επιχειρηματίας προσλαμβάνει άλλον, τον Β.
Μετά από λίγο και ο Β αποδεικνύεται κι αυτός κλέφτης.
Ο επιχειρηματίας τον απολύει και επαναπροσλαμβάνει και πάλι τον Α.
Αυτός ο επιχειρηματίας ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ?
Σημ. Στη θέση του (Β) μπορούμε να βάλουμε τη ΝΔ, στη θέση του (Α) το ΠΑΣΟΚ και στη θέση του Επιχειρηματία, τον Έλληνα ψηφοφόρο.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Λάβετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας εγγραφή στα rss
Αναρτήσεις
Σχόλια
Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr
politisvaris1@yahoo.gr
ναι αλλα ο επιχειριματιας πως λεγετε? λες να μη το πουμε ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήενοω πως χαρακτηριζεται με την πραξη του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πολλά από τα «Παιδιά της Μεταπολίτευσης», ήταν για δεκαετίες ολόκληρες, από το 1981 μέχρι το 2004 ήταν πάντα το ΠΑΣΟΚ, ο Πράσινος Λύκος στην εξουσία. «20* χρόνια το ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε την Ελλάδα», άκουγαν. Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θεωρείται από τους περισσότερους μία παρένθεση, υποσημείωση, ένας σχεδόν ασήμαντος αστερίσκος στον κεντρικό ΜΥΘΟ (story). Και αυτός ο συνήθως παρουσιαζόμενος ως αυτονόητος ισχυρισμός είναι μέρος του Αφηγήματος της Μεταπολίτευσης, του Παραμυθιού που άκριτα δεχόμαστε. Στην πραγματικότητα, η σύγχρονη πολιτική περίοδος της Μεταπολίτευσης για την οποία όλοι συζητάμε είναι 35 χρόνια, 1974-2009. Το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία 19 χρόνια (1981-1989 και 1993-2004). Η Νέα Δημοκρατία συμπληρώνει 16 χρόνια στην κυβέρνηση (1974-1981, 1990-1993 και 2004-2009). 19-16 πια, δηλαδή μοιρασμένα σχεδόν τα χρόνια των δυο κομμάτων στην εξουσία...Πέρασε και δεν ακούμπησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρωθυπουργία Κώστα Καραμανλή όμως; Εδώ αλλάζουν τα πράγματα. Η περίοδος 2004-2009 προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα. Η Ελλάδα είχε έναν ισχυρό, δημοφιλή πρωθυπουργό που εξελέγη δύο φορές και απολάμβανε ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, καθώς και ευρείας κοινωνικής συναίνεσης, τουλάχιστον για τα πρώτα τέσσερα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Τι συνέβη σε όλη αυτήν την περίοδο; Ο τόπος μας γνώρισε γαλάζια γουρουνάκια, τίμια και εργατικά; Νοικοκύρηδες; Ή μήπως το μεγάλο φαγοπότι συνεχίστηκε, κι άλλαξε απλά χρώμα ο κακός ο Λύκος; Μήπως από πράσινος έγινε γαλάζιος; Μήπως δίπλα στον Πράσινο Λύκο προστέθηκε κι ένας ακόμα, ένας Γαλάζιος;
Δεν έχει τόση σημασία πια να σταθούμε στις συγκεκριμένες υποθέσεις. Μονή Βατοπεδίου. Το δόγμα Βουλγαράκη πως «το νόμιμο είναι και ηθικό». Οι κομιστές του DVD και το Γραφείο Τύπου του Μαξίμου. Οι εκβιασμοί και τα διαμερίσματα Παυλίδη και Μανούση. Το παράνομο «αναψυκτήριο» Μαγγίνα, μαζί με τους «ανασφάλιστους» επισκέπτες ενόσω ήταν Υπουργός Απασχόλησης και ζητούσε να παταχθεί η εισφοροδιαφυγή. Είναι τόσα και τόσα τα παραδείγματα διαφθοράς και ασυδοσίας σε αυτά τα πεντέμιση χρόνια.
Όλα τα παραδείγματα αυτά μας οδηγούν στο να αναρωτηθούνε όλα τα "Παιδιά της Μεταπολίτευσης": Τελικά, μήπως γαλάζια δεν είναι μόνο τα γουρουνάκια, αλλά και μερικοί Λύκοι; Και αντίστροφα: Μήπως πράσινος δεν είναι μόνο ο κακός ο Λύκος αλλά και μερικά γουρουνάκια; Μήπως η ιστορία με τα γαλάζια γουρουνάκια και τον Πράσινο Λύκο με την οποία μεγαλώσαμε δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα βολικό παραμύθι;
Αν χρειαζόταν ένα μόνο παράδειγμα, υπάρχει καλύτερο από την υπόθεση Siemens για να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι; 100 εκατομμύρια ευρώ λένε πως έδωσαν και στα δύο μεγάλα κόμματα οι Γερμανοί. Και στους δύο. Και στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Και στους δύο ταμίες, και Βαρθολομαίο και Τσουκάτο. Και Ρηγίλλης και Χαριλάου Τρικούπη.
Η κοινή λογική, αλλά και η εμπειρία της διακυβέρνησης Καραμανλή 2004—2009, σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγούν. Το ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του από το 1981, και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένα κόμμα πατριωτών και τίμιων νοικοκυραίων. Αν και δεν το ήθελε φυσικά, αυτή είναι δυστυχώς η παρακαταθήκη του Κώστα Καραμανλή. Να μείνει εκείνος στην ιστορία ως ο τελευταίος μεγάλος παραμυθάς. Και να ντρέπονται οι πραγματικοί "νοικοκυραίοι" Νεοδημοκράτες να υπερασπιστούν το έργο του. Μάλλον οριστικά πια, έτσι έχασε το όποιο ηθικό πλεονέκτημα διατηρούσε η Νέα Δημοκρατία έναντι του ΠΑΣΟΚ.
Η εξουσία διαφθείρει. Πόσοι καλοί και πόσοι κακοί υπάρχουν σε κάθε κόμμα, σε κάθε ιστορική περίοδο διακυβέρνησης, αυτό είναι κάτι που παραμένει προς συζήτηση, προς διερεύνηση. Αυτό, όμως, που ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε, είναι το "γαλάζιο" παραμύθι για τη Μεταπολίτευση.