[Με αφορμή το δίτομο έργο του Γεωργίου Φίνλεϋ
Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως μετάφραση: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
φιλολογική επιμέλεια: Άγγελος Μαντάς
Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, Τόμοι Α'-Β', σ. 540 + 456, __________________________________________
Ούτε η πρώτη μετάφραση της Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως του Γ. Φίνλεϋ είν' αυτή που παρουσιάζεται απ' το Ιδρυμα της Βουλής, ούτε μοντέρνα! Εχει όμως ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα: βγαίνει απ' την πένα του κορυφαίου της λογοτεχνίας μας: του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ενας φάκελος χαμένος από τις αρχές του 20ού αιώνα, καταχωνιασμένος στους δαιδάλους των Γενικών Αρχείων του Κράτους, περιείχε τη μετάφραση που ο Βλαχογιάννης είχε παραγγείλει στον σκιαθίτη λόγιο και δεν αξιώθηκε κανείς απ' τους δυο τους να τη δει τυπωμένη... Για να ποριστεί τα προς το ζην εκείνος προσφερόταν να μεταφράζει απ' το νησί του σημαντικά έργα, που βλέπουν σιγά σιγά το φως, στην πρέπουσα μορφή τους ύστερα από 100 χρόνια, όπως το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι στις εκδόσεις Ιδεόγραμμα, η Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Γκόρντον (υπό επεξεργασία), και τούτη 'δω του Φίνλεϋ. Οι περιπέτειες του χειρογράφου πολλές, μα εντέλει τίποτα δεν χάνεται, και οι βιβλιόφιλοι έχουν στα χέρια τους πλέον μια πολύτιμη ιστορική έκδοση και μαζί ένα μοναδικό παπαδιαμαντικό ντοκουμέντο.
H Συνέχεια στο http://www.foreignpress-gr.com/
αναρτηθηκε απο Αγγελική Νιαροπέτρου Παρασκευη 21/8/09
Αναρτήσεις
Ημουν βεβαιος οτι αυτο το κειμενο θα ηταν γραμμενο σε καποιο αναξιοπιστο (που κατασκευαζει ειδησεις , πχ την συναντηση Καραμανλη - Ερντογαν στην Αθηνα και ρεπορταζ περι αυτης οταν ο τουρκος δεν ειχε καν ερθει..) εντυπο σαν την 'ελευθεροτυπια' Η 'το βημα' ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικα εντεχνως δεχεται ΟΛΑ οσα προσαπτει ο αγγλος Φινλευ εναντιον των ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ Ελληνων ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ αυτος αρχιζει στα κειμενα του να 'περιποιει' τον Καποδιστρια και δεν ειναι αρεστος του γραφοντος αρχιζει να διαπιστωνει οτι γινεται 'ΕΜΠΑΘΗΣ' 'ΑΓΓΛΟΦΙΛΟΣ' οτι 'χάνει την ψυχραιμία και την αμεροληψία του και οτι γινεται μικροπρεπης..' ...
Εξοχα ! πιανουμε καποιον εγγλεζο της εποχης και αναδεικνυουμε απο τα κειμενα του ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΟΤΑΠΕΣ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ και ολα τα αλλα γραφομενα του ΤΑ ΒΑΦΤΙΖΟΥΜΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΕΜΠΑΘΕΙΑΣ... α ρε Ελλαδα μου που μας καταντησαν οι 'συγχρονοι φωστηρες'....
Σηκω ρε Γιωργη Καραισκακη και παρε ακομη μερικα κεφαλια ΞΕΝΟΔΟΥΛΩΝ και ΕΜΠΑΘΩΝ υποτιθεται '''''λογιων''''' γιατι παντα τουτοι (οι ψευτολογιοι..) ειναι που μας κανουν την ζημια.. γιατι παντα ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΠΤΑΝ ΓΙΩΡΓΗ ΠΕΦΤΟΥΝΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ...και δεν υπαρχουν καλυτερα του ΕΘΝΟΥΣ μας τρωκτικα απο εκεινα που κορδακιζονται (και λυσσωδως απο εχθρους μας)ως ''λογιοι'' και ''περισπουδαστοι'' και ως ΟΙ ΜΟΝΟΙ (τρομαρα τους) ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ...
Σηκω ρε Γιωργη γιατι γεμισαμε με δαυτους...
ΣΗΚΩ !
το χειρότερο από όλα ειναι η δήθεν κατάπληξη του αρθρογράφου...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κείμενο του φίνλαιυ κυκλοφορεί εδώ και 150 χρόνια περίπου και περιλαμβάνεται στην βιβλιογραφία πολλών σχετικών με το θέμα, ιστορικών έργων.
Ο ανθελληνισμός του φίνλαιυ είναι πασίγνωστος σε όλους όσους έχουν ασχοληθεί έστω λίγο με την ελληνική ιστορία.
Ο φίνλαιυ βρισκόταν σε μόνιμη διαμάχη με το Ελληνικό δημόσιο επειδή του απαλλοτρίωσε ένα οικόπεδο του στον Εθνικό κήπο (το είχε "χρυσοπληρώσει" ξέρετε..)
Όταν η Βρεττανική αρμάδα απέκλεισε τον Πειραιά στα "Παρκερικά" στα τέλη της δεκαετίας του 1850, το δευτερο τελεσίγραφο προς την Κυβέρνηση Κριεζή(το πρώτο αφορούσε τον Εβραίο Πατσίφικο) αφορούσε την αποζημείωση του φίνλαιυ....
Ανεξάρτητο δικαστήριο που αποφάνθηκε για την υπόθεση του, επιδίκασε στον Φίνλαιυ ένα εξευτελιστικά χαμηλό ποσό...
θεωρώ το κείμενο της "Ελευθεροτυπίας" ύπουλο, γιατί είμαι σίγουρος ότι ο συγγραφέας του ξέρει όσα γράφω και πολλά περισσότερα...
η αξία της συγκεκριμένης έκδοσης βρίσκεται προφανώς στην μετάφραση του Παπαδιαμάντη. Προφανώς από όσα λέει ο Φίνλαιυ για τον Ανδρούτσο, κτλ τίποτε δεν είναι καινούργιο και τίποτε δεν έχει μείνει στο σκοτάδι.
όλα τα θέματα αυτά που μειώνουν την στίλβη του 21 έχουν αναλυθεί και εξαντληθεί μέχρι αηδίας (πιθανά και από τον ίδιο τον αρθρογράφο)
η προβοκάτσια έχει και τα όρια της