ΠΑΡΟΛΙΓΟΝ ΗΡΩΑΣ!

Του Γιάννη Παπαγιάννη

H σημερινή ιστορία ήταν μια πολύ όμορφη ιστορία η οποία θα μπορούσε να αλλάξει την ζωή μου για πάντα. Να γίνω ήρωας όπως είχα πάντοτε όνειρο από παιδί! Να μιλάνε όλοι για εμένα, να συζητάνε όλοι για εμένα, να στηρίζουν οι μισοί εμένα και οι άλλοι μισοί να υβρίζουν εμένα! Το όνειρο αυτό χάλασε σήμερα το απόγευμα. Ξαφνικά και εκεί που πίστεψα ότι επιτέλους θα λερώσω το ποινικό μου μητρώο για συκοφαντική δυσφήμηση και εξύβριση, μόλις πήρα την μηχανή μου για να πάω στον Αστυνομικό τμήμα για να δω τον διοικητή (και όχι να κρυφτώ από το αυτόφωρο), κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου η οικογένειά μου. Η γυναίκα μου, οι κόρες μου, η αξιοπρέπειά μου και όλα τα λοιπά που σκέφτεται ένα καλό παιδί που γεννήθηκε σε πολιτικό περιβάλλον, τελείωσε την Λεόντειο, σπούδασε σε κρατικό Πανεπιστήμιο και έκανε τα μεταπτυχιακά σε κρατικό επίσης πανεπιστήμιο. Όλα αυτά που σκέφτεται ένα καλό παιδί, το οποίο πήγε στρατιώτης και γενικά δεν έχει ενοχλήσει με την προσωπική συμπεριφορά του. 'Εχει ενοχλήσει όμως με τη δημοσιογραφική του συμπεριφορά. Στη ζωή υπάρχουν οι δύσκολες στιγμές. Πριν από 2 χρόνια ήταν ο Β. Χιώτης. Σήμερα ήταν ο Χρ. Ράπτης. Αυτοί θα παραμείνουν δημοσιογράφοι. Το ίδιο και εγώ. Το ερώτημα είναι εάν αξίζει η περιπέτεια. Τελικά διαπιστώσαμε ότι αξίζει! Εάν δεν έγραφε αυτά που έγραψε ο Τριανταφυλλόπουλος μπορεί και να το κλείναμε το "μαγαζί". Επειδή όμως τα έγραψε θα συνεχίσουμε τον αγώνα!
αναρτηθηκε απο ΣιδερηΑργυρη Πεμπτη 9/7/09