Ποιος (και πώς) «άδειασε» την ομάδα των εφοπλιστών που ήταν έτοιμη να πάρει την εφημερίδα για να τη σώσει
Οταν η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε να σώσει τον «Ελεύθερο Τύπο», η εφημερίδα είχε ήδη πάρει «την κάτω βόλτα». Χωρίς ποτέ να φανεί ότι το γραφείο του πρωθυπουργού ήταν εκείνο που ενδιαφερόταν να «κρατηθεί στη ζωή ένα φύλλο της παράταξης», δύο έμπιστοι δημοσιογράφοι την άνοιξη του 2006 αναζήτησαν ανθρώπους που «πρόσκεινται στο κόμμα» με στόχο να εξαγοραστεί ο «Ε.Τ.», χωρίς -είναι αλήθεια- επιτυχία. Η εφημερίδα, όπως έλεγαν οι δύο αυτοί δημοσιογράφοι, είχε μεγάλα «ανοίγματα» και όποιος αναλάμβανε τη διαχείρισή της θα έπρεπε να φορτωθεί κι όλες τις παλαιότερες «πληγές» και τα βάρη της επιχείρησης.
Αρχισαν αμέσως επαφές. Είχαν και οι δύο μακρά θητεία και προσβάσεις στο χώρο της ναυτιλίας και, φυσικά, στράφηκαν στον εφοπλιστικό χώρο. Οι άνθρωποι που μπορούσαν και ίσως ήθελαν να αναλάβουν το τόλμημα βρέθηκαν. Πήρε λίγο καιρό η προσπάθεια να συσταθεί ένα «κονσόρτσιουμ» και τελικά συστήθηκε η «ομάδα» που θα έπαιρνε το ρίσκο!
Ο όρος, όμως, που από την αρχή τέθηκε ήταν σαφής και κατηγορηματικός: «Εμείς θα βάλουμε τα λεφτά, αλλά δεν θα φαινόμαστε πουθενά. Δεν θέλουμε να κάνουμε μπίζνες, αλλά να βοηθήσουμε. Θα έχουμε ανθρώπους στα οικονομικά που θα βοηθήσουν στην εξυγίανση και την πορεία της εφημερίδας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε να μπλέξουμε σε περιπέτειες»...
Οι συζητήσεις άρχισαν αμέσως. Τα ραντεβού κλείνονταν μεσημέρι, στα γραφεία μεγάλης εφοπλιστικής εταιρείας. Μετείχαν οι πέντε εφοπλιστές του «κονσόρτσιουμ» (όλοι τους επιτυχημένοι στη δουλειά τους και με άφθονο ρευστό), ο εκπρόσωπος του Ιδρύματος Τύπου και οι δύο έμπιστοι δημοσιογράφοι...
Οι επαφές κράτησαν περίπου δύο μήνες. Συχνές, πιο συχνές, με οικονομικά στοιχεία, με αναλύσεις, με προτάσεις οικονομολόγων, αλλά και με «γκρίνιες» από αυτούς που είχαν «την επαφή με την παράταξη», οι οποίοι μετέφεραν «δυσαρέσκεια, επειδή όλα γίνονταν υπό απόλυτη μυστικότητα». Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Εμείς βάζουμε τα λεφτά για να έχει μια εφημερίδα η παράταξη που να ανήκει καθαρά σ’ αυτήν, δεν θέλουμε να βγάλουμε χρήματα, θέλουμε -αν γίνεται- να χάνουμε όσο το δυνατό λιγότερα ή καθόλου, αλλά δεν επιθυμούμε να φαίνεται πουθενά η σχέση μας με την εφημερίδα!»
Και ενώ οι διαπραγματεύσεις είχαν φθάσει πλέον στο οικονομικό και είχε αρχίσει το «πέντε πάνω, πέντε κάτω», έσκασε το «κανόνι»: το Ιδρυμα Λίλιαν Βουδούρη (ιδιοκτήτης της εφημερίδας) ανακοίνωσε ότι ο «Ελεύθερος Τύπος» πουλήθηκε στον Θόδωρο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου»!
Κόκαλο οι εφοπλιστές, εκτεθειμένοι οι έμπιστοι δημοσιογράφοι, που διαπίστωσαν ότι το κέντρο που κατηύθυνε την όλη υπόθεση «άλλαξε ρότα» χωρίς να τους ενημερώσει!
Οι εφοπλιστές αισθάνθηκαν μάλλον ανακούφιση που «έφυγε ένα βάρος από πάνω τους», αλλά διαπίστωσαν ότι το τίμημα που πλήρωσε η οικογένεια Αγγελοπούλου (αυτό που ανακοινώθηκε επισήμως τουλάχιστον) ήταν χαμηλότερο από αυτό που είχαν σχεδόν συμφωνήσει εκείνοι να προσφέρουν! Ωστόσο, από την ημέρα εκείνη οι σχέσεις της «παράταξης» με τους πέντε μεγαλοεφοπλιστές πέρασαν σε στάδιο «παγώματος».
- Αν ήθελαν να δώσουν την εφημερίδα στη Γιάννα, γιατί μας έμπλεξαν εμάς; ρώτησε ένας από τους εφοπλιστές τον ένα από τους έμπιστους δημοσιογράφους.
- Θα σας απαντούσα, αν το ήξερα! Αλλά, δυστυχώς, το έμαθα τελευταίος σαν απατημένος σύζυγος! Απάντησε ο δημοσιογράφος...
Η συνέχεια είναι γνωστή...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.