Ν’ αξιωθούμε την Ελλάδα

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΩΝΤΑ
Δημοσιογράφου - Συγγραφέα

Αριά και που
μεσ’ στην κακομοιριά σου,
στο γνώριμο του ποιητή
«χειροπιαστό σκοτάδι»,
σαν ένα χέρι ατσάλινο
να σφίγγει την καρδιά σου,
πονάς τον πόνο τον παλιό
που δεν χωρεί στον Άδη,
Ελλήνων τα οράματα
ορμούν στα όνειρά σου
και νοιώθεις ξάφνου Έλληνας
κι όχι απολειφάδι.

Κι αναστενάζοντας ρωτάς
δειλά και μ’ αγωνία:
Δεν είμαι τάχατες εγώ
σπορά του Λεωνίδα;
πάππου πρός πάππο απ’ τη γενιά
βυζαντινού ακρίτα,
του Μακρυγιάννη η πεθυμιά,
του Παλαμά η ελπίδα;
Κι αν όχι, τι γυρεύω εδώ
σ’ εκείνων την πατρίδα;
Τι κάνω σήμερα εγώ
για τη Μακεδονία;

Την έχεις την απάντηση
μέσα στα κύτταρά σου.
Θέλεις δεν θέλεις κουβαλάς
συντρίμμια οραμάτων κι αδίκιωτους αγώνες
μεσ’ στα συμπράγκαλά σου.
Κι αυτούς πονάς, γι’ αυτούς ριγάς
στ’ άξαφνα ονείρατά σου,
για μιάν Ελλάδα αλλιώτικη
που σου ζητούν οι αιώνες
και δεν σ’ αφήνουν ν’ αξιωθείς
ξενόφερτοι κανόνες.

Κάποια στιγμή, μεσ’ στην κακομοιριά σου
μέσα στον ύπνο τον βαθύ
του ιδανικού χαμάλη,
ίσως να νοιώσεις πως εσύ
κρατάς τα ριζικά σου
κι εσύ χαλκεύεις τα δεσμά
που σου περνούν οι άλλοι.

Και τότε των ονείρων σου
ο ήλιος θ’ ανατείλει
όταν θα πάψουν τους Γραικούς
να κυβερνούν γραικύλοι.

Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
αναρτηθηκε απο Σιδερη Αργυρη δευτερα 25/5/09