Γεια σας,Οι σημερινές εφημερίδες αφιερώνουν αμέτρητες σελίδες στο θέμα της παραίτησης Βερελή και αναγκαστικά προχωρούν και σε σύγκριση με την αντίδραση της ΝΔ στο θέμα του κ. Παυλίδη.Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους για την διαχείριση της δημοσιοποίησης των σκανδάλων. Ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να προσπεράσει τα σκάνδαλα, ακολουθώντας την τακτική που έχει ακολουθήσει σε όλα τα σοβαρά θέματα μέχρι τώρα... Κουκούλωμα και μετά δεν ξέρουμε τίποτα.Με το ίδιο ακριβώς τρόπο διαχειρίζεται κάθε θέμα που προκύπτει, χωρίς να αποδίδει καμία ουσιαστική ευθύνη σε κανέναν. "Για όλα φταίνε οι άλλοι" είναι το σύνθημα της κυβέρνησης. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, των ομολόγων, των υποκλοπών, του κ. Παυλίδη έχουν θαφτεί, περιμένοντας τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του και να ξεχαστούν.Στην άλλη μεριά, το ΠΑΣΟΚ, καλείται να "πληρώσει" τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ο κ. Παπανδρέου, παρέλαβε το κίνημα που είχε την εξουσία για πολλά χρόνια. Μέσα σε ένα τόσο μεγάλο διάστημα, θα έγιναν και λάθη. Λάθη και παραλείψεις για τα οποία καλείται να απολογηθεί και να αποδώσει ευθύνες.Όμως οι επιλογές των δύο αρχηγών δείχνουν την ουσιαστική
διαφορά τους. Τα δύο μεγάλα κόμματα διαθέτουν μεγάλο πλήθος ανθρώπων οι οποίοι έχουν διαφορετικό κοινωνικό, μορφωτικό, επαγγελματικό και πολιτικό υπόβαθρο, καθώς και διαφορετικές προσωπικές φιλοδοξίες.Οι αρχηγοί είναι αναγκασμένοι να εντοπίζουν τα στελέχη που "ξεφεύγουν" και να αντιδρούν άμεσα. Ο τρόπος αντίδρασης τους θα λειτουργεί ως φάρος για τους υπόλοιπους. Θεωρώ δεδομένο ότι κανείς από τους δύο δεν υποστηρίζει τα σκάνδαλα, το θέμα είναι πως αντιδρούν σε αυτά.Αν ο κ. Καραμανλής έχει καλύψει τα σκάνδαλα μέχρι τώρα, δίνει την εντύπωση αλλά και το θάρρος σε κάποιους άλλους να ζητήσουν την υποστήριξή του σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Αντιθέτως, ο κ. Παπανδρέου δεν έχει μείνει μόνο στα λόγια ενάντια της διαφθοράς.Έχει απομακρύνει κάθε στέλεχος που αμφισβητείται η ακεραιότητα και η διαφάνεια του πολιτικού του βίου. Παραδείγματα είναι ο κ. Τσουκάτος και ο κ. Μαντέλης. Η κίνηση του κ. Βερελή είναι ακόμα ένα παράδειγμα φερεγγυότητας η οποία θα προσφέρει "πόντους" στον ίδιο και στο ΠΑΣΟΚ, αν αποδειχθεί αθώος.Βλέπουμε λοιπόν ότι οι πολιτικές κινήσεις του κάθε αρχηγού κάθε άλλο παρά "ίδιες" είναι. Η διαφορά τους είναι εμφανής και έντονη... Εν όψει των ευρωεκλογών, αυτή η πολιτική και ηγετική στάση θα αποτελέσει κύριο σημείο αντιπαράθεσης των δύο κομμάτων.Ας προετοιμαστούμε για μεγάλη και έντονη κόντρα σε ηγετικό επίπεδο...Σας ευχαριστώ
Γιώργος Φακίτσας
αναρτηθηκε απο Σιδερη Αργυρη Κυριακη 10/5/09
Αναρτήσεις
Πρωθυπουργοκεντρικό το λένε το σύστημα. Δεν παύει να είναι κοινοβουλευτικό. Οχι μόνο τυπικά. Ο κ. Καραμανλής το ξέχασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ είναι πρόσχημα. Πολύ νωρίς σταμάτησε τις εργασίες της Βουλής γι' αυτές. Και γιατί δεν το είπε; Τι φοβόταν; Τι ήθελε; Κανένας λόγος άλλωστε δεν συνέτρεχε για την πρόωρη λήξη της συνόδου. Η γενική κατακραυγή που στρέφεται κατά της σύντομης παραγραφής των υπουργικών ποινικών ευθυνών επέβαλλε παράταση της συνόδου ώς τον Οκτώβριο. Οχι σύντμηση και παραγραφή στις αρχές Μαΐου, με τόσες υποθέσεις εκκρεμείς. Ετσι άρεσε, όμως, στον κ. Καραμανλή. Ετσι έκανε. Αφού μπορούσε κατά το Σύνταγμα και υπέγραψε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που δεν είχε εξουσία να αρνηθεί...
ΔΕΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ την αντιπολίτευση μόνο ο κ. Καραμανλής. Αιφνιδίασε και τη δική του πλειοψηφία και την κοινή γνώμη. Χωρίς καμία δικαιολογία, ώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τη νύχτα της Παρασκευής. Πρωθυπουργός σε κοινοβουλευτικό σύστημα είναι. Δεν είναι απόλυτος μονάρχης. Τον ακολουθεί κατά τεκμήριο και στην πράξη η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν αρκεί. Οι κοινοβουλευτικοί ηγέτες εξηγούνται και δικαιολογούνται. Εγκαίρως. Στη Βουλή.
ΤΟ ΑΡΧΗΓΙΚΟ σύνδρομο κυριαρχεί στον δικομματικό κοινοβουλευτισμό μας με τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Εχει διαποτίσει την κοινή γνώμη και τον πολιτικό σχολιασμό. Συμπορεύεται με θεαματικές κινήσεις εντυπωσιασμού από τον πρωθυπουργό. Η μονοπρόσωπη εξουσία που δεν εξηγείται και αιφνιδιάζει είναι πιο ισχυρή. Λιγότερο δημοκρατική βέβαια, αλλά τι πειράζει;
Η ισχύς του ηγέτη είναι το παν.
Και η επίδειξή της, στην κοινωνία του θεάματος.
Karl Marx Jr