Ο Ράμπο...στη μάχη του Μαραθώνα

Επιτέλους!
2.500 χρόνια μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι Πέρσες από τους Αθηναίους στη Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), μάθαμε την αλήθεια για το τι πράγματι συνέβη και οι 11.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς συνέτριψαν τους 100.000 και βάλε Πέρσες.
Μας άνοιξε τα μάτια-ή μήπως μας τα πέταξε έξω;-η εκπομπή «Πύλες του Ανεξήγητου» (πολλοί κακοήθεις τις συγχέουν με τις Πύλες του Δρομοκαϊτειου) του Κώστα Χαρδαβέλα, αργά το βράδυ του Σαββάτου 9 Μαϊου, επαληθεύοντας την παροιμία πως «όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκ... πατεί».
*****************************************
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΩΝΤΑΣ
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας
*****************************************
Ένας απίθανος τύπος ονόματι Ασλάνης, καλεσμένος στην τηλεοπτική Αυλή των Θαυμάτων, μας εξήγησε ότι στην ανοιχτή πεδιάδα του Μαραθώνα οι 11.000 Έλληνες θα ήταν-κατ’ αυτόν βέβαια-αδύνατον να υπερισχύσουν των 100.000 Περσών εκτός κι αν είχαν δεχθεί βοήθεια από το ...μέλλον.
Και αυτό ακριβώς συνέβη κατά τον απίθανο. Από την δεκαετία του 1980, το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο Στρατου, στα πλαίσια πειραμάτων του για τις χωρο-χρονικές πύλες, έστειλε κάποιον Ράμπο, ή Εξολοθρευτή να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων στη Μάχη του Μαραθώνα.
Επομένως, ο Μιλτιάδης ήταν απατεώνας κι εμείς οι αχάριστοι και γκρινιάρηδες απόγονοι των αρχαίων μας προγόνων θα πρέπει αιώνια να είμαστε ευγνώμονες και υποχρεωμένοι στους Αμερικανούς, που από τόσο παλιά-2.500 χρόνια πριν-μας έσωζαν.
Στην προπολεμική Αθήνα, οι παππούδες μας μπορεί να μην διέθεταν τηλεόραση και Χαρδαβέλα, απολάμβαναν ωστόσο την παρουσία των Ασλάνηδων της εποχής τους, εντελώς δωρεάν στις πλατείες και τα καφενεία.
Είχαν τότε κάποιους πολύ δυνατούς αγορητές όπως τον Μιχάλη τον Αρχαίο και τον Ιωάννη τον Θεό. Έχω όμως την αίσθηση ότι ο καλεσμένος του Χαρδαβέλα τους έσβησε όλους.
Ένας άλλος καλεσμένος ονόματι Τσαγκρινός προσπαθούσε-προς τιμή του-να εξηγήσει στον απίθανο ότι οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές ήταν έτσι γυμνασμένοι και εκπαιδευμένοι ώστε να θέλουν δέκα Πέρσες ο καθένας για κολατσιό.
Μάταιο.
Ο απίθανος, εντελώς στην κοσμάρα του και με την άνεση που του εξασφάλιζε η αφωνία του Χαρδαβέλα και των άλλων παρισταμένων, είχε πάρει φόρα και δεν σταμάταγε.
Βρήκε λέει και αναφορά στον Ηρόδοτο, όπου γίνεται λόγος για έναν πολεμιστή ανάμεσα στους Αθηναίους, δυό κεφάλια ψηλότερό τους, ντυμένο σαν αγρότη και με ένα άγνωστο όπλο με το οποίο σκότωνε τους Πέρσες δέκα-δέκα από μακριά.
Οπλοπολυβόλο, όπως αντιλαμβάνεστε.
Πάλι καλά που δεν πρότεινε να διορθωθεί το επιτύμβιο επίγραμμα του Σιμωνίδη, προς τιμήν των Μαραθωνομάχων, ως εξής:
«Ελλήνων προμαχών Τζον Ράμπο Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσεν δύναμιν».
Κανείς των παρισταμένων δεν σκέφτηκε να υπενθυμίσει στον απίθανο ότι η μάχη του Μαραθώνα δεν είναι η μοναδική στην μακραίωνη ελληνική Ιστορία όπου επικρατήσαμε πολλαπλασίων αντιπάλων.
Δεν σκέφτηκε κανείς να του θυμίσει ότι στις μάχες της Ισσού και των Γαυγαμήλων οι 30.000 στρατιώτες του Αλεξάνδρου, πολεμώντας επίσης σε ανοιχτές πεδιάδες, έτρεψαν σε φυγή 1.000.000 περσικού στρατού.
Ίσως ο Χαρδαβέλας και οι λοιποί παριστάμενοι να μην αντιμιλούσαν στον απίθανο έχοντας υποστεί σοκ.
Τι να σας πω, δεν γνωρίζω.
Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι οι εθνομηδενιστές ηγέτες της προσδοκώμενης παγκόσμιας, αγελαίας ανθρωπότητας, διαθέτουν στην Ελλάδα πληθώρα καλοπληρωμένων αποδομητών της ιστορικής μας αυτογνωσίας και της εξ’ αυτής προερχόμενης εθνικής μας περηφάνειας.
Και σαν εκείνον τον τύπο που προειδοποιεί τους ηθοποιούς του θεάτρου στα καμαρίνια τους ότι επίκειται η ώρα να βγουν στη σκηνή, φωνάζουν κάθε τρεις και λίγο: «Ρεπούση βγαίνεις. ...Βερέμη, Μαμαλάκη, Ηρακλείδη βγαίνεις,...Ασλάνη , εσύ θα βγεις στον Χαρδαβέλα, είναι κανονισμένο».
Μείναμε, πάντως με την εξής απορία: Εάν το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει κατακτήσει την τεχνογνωσία των χωροχρονικών ταξιδιών ώστε να μπορεί να επεμβαίνει στο παρελθόν και να αλλάζει τον ρου της Ιστορίας, γιατί άραγε δεν στέλνει καμπόσους Ράμπο της εποχής μας πίσω στο Βιετνάμ του 1963-1973, ώστε να αποκαταστήσει το αμερικανικό γόητρο από το ρεζιλίκι που υπέστη εξ’ αιτίας της επικής αντίστασης των ξυπόλητων Βιετναμέζων αγωνιστών;
Και γιατί, άραγε, δεν καλεί από το μέλλον κάποιους υπεράνθρωπους για να κατατροπώσουν τη μιά χούφτα Ταλιμπάν που έχουν πάρει τα σώβρακα των Αμερικανών στο Αφγανιστάν;
Μάλλον θα μείνουμε με την απορία.
Μαμαλάκη ξεπεράστηκες ως ιστορικός παπαρολόγος. Σ’ έφαγε κάποιος Ασλάνης που ξεπήδησε από μιά διανοητική μαύρη τρύπα στον γαλαξία των Ρεπουσοειδών και μας πέθανε στο γέλιο.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας