ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ Η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΩΝ 120 ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ 14 Απριλίου 1944

Μεγάλη Παρασκευή τότε.

Η πιο μαύρη Παρασκευή στην ιστορία της πόλης του Αγρινίου και της Ελλάδας.

14 Απριλίου 2009 σήμερα,η μαύρη επέτειος της εκτέλεσης* από τουςΓερμανούς κατακτητές των 120 πατριωτών, ως αντίποινα για το σαμποτάζ που είχε προηγηθεί στις 9 Απριλίου λίγο έξω από το χωριό Σταμνά σε τρένο που μετέφερε τρόφιμα και πολεμοφόδια στις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής στο Αγρίνιο.

ΓΡΑΦΕΙ Ο:"ZEIDORON"

Οι Γερμανοί είχαν τεράστιες απώλειες από την πετυχημένη ενέργεια των ανταρτών του ΕΛΑΣ.

Νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής και στη γειτονιά της Αγίας Τριάδας δεν ακούγονταν ο πένθιμος ήχος της καμπάνας.

Τα χτυπήματα των γκασμάδων π'άνοιγαν φρέσκους τάφους νυχτιάτικα κι ύστερα κοντά στο χάραμα το κροτάλισμα των όπλων τον σκέπαζαν.Μια κρύα μέρα ξημέρωσε με 120 πατριώτες νεκρούς, θυσία στο βωμό της ελευθερίας της πατρίδας.Ο κατάμαυρος ουρανός και η βροχή που έπεφτε ασταμάτητα συνέθεταν το τραγικό σκηνικό.Είναι και το Αγρίνιο μιά από τις μαρτυρικές πόλεις της πατρίδας μας,παρ' ότι δεν είναι ευρέως γνωστό,όπως τα Καλάβρυτα,το Δίστομο καιη Καισαριανή.

Πριν ακόμα χαράξει στις φυλακές Αγρινίου,που ήταν τότε εκατό μέτρα αριστερά της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας,επικρατούσε αναστάτωση.Οι κρατούμενοι πατριώτες που μάχοταν τον κατακτητή υποψιάζονταν ότι κάτι κακό θα συμβεί. Δεν άργησε η ώρα που ο επικεφαλής φρουρός φώναξε τρία ονόματα. Ηταν οι πρώτοι νεκροί. Ηταν οι τρεις που οδηγήθηκαν στην κεντρική πλατεία Μπέλλου και κρεμάστηκαν στους φανοστάτες. Τους άφησαν εκεί όλη τη Μ.Παρασκευή και το μεσημέρι του Μ.Σαββάτου τους μετέφεραν στον ομαδικό τάφο στην Αγία Τριάδα.

Οι επόμενοι 117 ήρωες μεταφέρθηκανκατά δεκάδες απέναντι,πίσω από το ιερό της εκκλησίας κι εκτελέστηκανδια τυφεκισμού, όπως αναφέρει στην ανακοινωσή του ο Γερμανός διοικητής, μπροστά στους φρεσκοσκαμένους λάκους. Ανάμεσα στους νεκρούς αγωνιστές ήταν κι έφηβοι, παλικαράκια, καθώς και μία γυναίκα η ΚατίναΧατζάρα.Γρήγορα το κακό μαντάτο διαδόθηκε σ' όλη την πόλη.

Η μυρωδιά του θανάτου παντού.

Τ' ανοιξιάτικα λουλούδια στις αυλές και στα μπαλκόνια των σπιτιών μύριζαν μπαρούτι και φρέσκο αίμα,το αίμα των αγωνιστών για την λευτεριά της πατρίδας.

Ο πόνος,ο τρόμος,η φρίκη,ο φόβος μαζί με τοθρήνο και το μίσος για τους φονιάδες των παλικαριών διάχυτα στην πόλη. Οι σταγόνες της βροχής που συνέχιζε να πέφτει,ίσως να 'ταν τα δάκρυα του Θεού,ανακατεύτηκαν με τα δάκρυα των χαροκαμένων μανάδων,των αδελφών,των συζύγων,των φίλων και των συγγενών ποτίζοντας τη γη όπου σε λίγο ξεφύτρωσε η λευτεριά.

Ολες οι οικογένειες της μικρής τότε πόλης του Αγρινίου είχαν κι από ένα δικό τους ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήρωες, που όλοι μαζί αδερφομένοι πολέμαγαν τους κατακτητές.

Σημαντικό ρόλο στην εκτέλεση των 120 έπαιξαν και κάποιοι Ελληνες τσολιάδες, αξιωματούχοι,συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών.

Για αυτούς μίλησε η ιστορία και η περιφρόνηση των συμπολιτών τους. Δυστυχώς πάντα υπήρχαν Εφιάλτες!

Τιμώντας και μεις σήμερα τη θυσία των 120 πατριωτών για τη λευτεριά της πατρίδας θέλουμε να απευθυνθούμε στη Δημοτική αρχή του Αγρινίου και να της ζητήσουμε να κάνει το χρέος της απέναντί τους.

Αυτό το χρέος επιβάλλει να φτιαχτεί επιτέλους ένα επιβλητικό μνημείο πάνω στην πλατεία των 120,που να προκαλεί δέος, να εμπνέει σεβασμό,να συμβολίζει το μέγεθος της θυσίας και να παραπέμπει στο μεγάλο αυτό ιστορικό γεγονός.

Και βεβαίως δυό μεγάλες πλάκες με χαραγμένα όλα τα ονόματα των εκτελεσθέντων.Επίσης ο χώρος να είναι προσβάσιμος μόνο για προσκύνημα κι όχι όπως γίνεται σήμερα να παίζουν μπάλα και να κάνουν ποδήλατο τα μικρά παιδιά και κάποια μεγαλύτερα να φτιάχνουν γκράφιτι πάνω στο υποτυπώδες μνημείο.

Οσοι έχουν επισκεφτεί το σκοπευτήριο στην Καισαριανή καταλαβαίνουν τι εννοούμε.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΑΔΕΡΦΙΑ!

Συγχωρέστε μας από κει ψηλά που βρίσκεστε, διότι μικρά παιδιά της δεκαετίας του 60 και του 70 παίζαμε μπάλα στα χέρσα χωράφια πίσω απότο ιερό της Αγίας Τριάδας πάνω στα ματωμένα χώματα.

Ισως οι ψυχές σας να ΄θελάν ν'ακούσουν χαρούμενες παιδικές φωνές που τόσο άγρια σας στέρησαν τα βόλια των κατακτητών.Δεν γνωρίζαμε τι είχε συμβεί εκεί.Ταβιβλία μας δεν έγραφαν τίποτα.

Οι γονείς μας κι οι δάσκαλοί μας δενμίλαγαν.

Δύσκολα χρόνια,μετά τον εμφύλιο (ναι έγινε κι αυτός μόλις διώξαμε τους κατακτητές) και μέσα στη δικτατορία (κι απ' αυτήείχαμε)!

Εστω κι αργά αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση!

Δεν πήγε χαμένηη θυσία σας.

Η πόλη του Αγρινίου κι η Ελλάδα ολάκερη σας ευγνωμονούν.

*Πολύ περισσότερες πληροφορίες για το ιστορικό αυτό γεγονός στηνηλεκτονική εφημερίδα του Αγρινίου:www.epoxi.gr