Ας υπενθυμίσουμε το πρώτο αυτονόητο: όσο θα υπάρχουν φυλακές θα υπάρχουν και δραπέτες. Ας σημειώσουμε όμως και το δεύτερο αυτονόητο: όταν έχεις να κάνεις με επαγγελματίες των αποδράσεων, προσέχεις. Είναι σαφές ότι στον Κορυδαλλό δεν πρόσεξαν. Γιατί; Η απάντηση παραμένει άγνωστη. Μας προσφέρονται όμως από την περασμένη Κυριακή πολλά σενάρια. Το ένα χειρότερο από το άλλο. Με αναφορές σε χρηματισμούς και σε μιαν απίστευτη κακοδιοίκηση. Και σε μια εξίσου απίστευτη κακή αστυνόμευση, που είναι όμως γνωστή για πολλά ανάλογα σε όλους τους τομείς δραστηριότητάς της. Ολα αυτά οδηγούν χωρίς κανένα λαϊκισμό σε κεντρικές διοικητικές και στη συνέχεια σε πολιτικές ευθύνες. 
Σε μεγαλοδιευθυντές και υπουργούς. Εκαναν τη δουλειά τους; Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, όχι. Αλλά άλλος τρόπος εκτός από το αποτέλεσμα για να κρίνεις ανώτερες διοικητικές και πολιτικές ευθύνες δεν υπάρχει. Εδώ και παντού αλλού. Συνεπώς, ακόμα κι αν τους ξαναβρούν, η απόδραση των δύο εγκληματιών (ας μην το ξεχνάμε, εγκληματίες είναι) μας διασκεδάζει. Η κακοδιοίκηση, οι πολιτικές ευθύνες και τα όσα όλοι σχεδόν πιστεύουν για χρηματισμούς και «κονέ» δεν θα έπρεπε να μας διασκεδάζουν. Καινούργιο δεν είναι φυσικά. Αλλά κάθε φορά που τα ξαναβλέπεις αυτά πληγώνεσαι και οργίζεσαι. Εκτός κι αν τα θεωρείς πια φυσικά και αναπότρεπτα. Ο
πότε τα πράγματα είναι χειρότερα και πιο επικίνδυνα από όσο πολλοί υποθέτουν. Ε ξάλλου ο καθένας μπορείγιατί όχι- να προχωρήσει, χωρίς δυσκολία, και σε ένα δικό του σενάριο απόλυτης φρίκης και φυσικά απόλυτης φαντασίας. Οπως αυτό: κάποιοι εγκληματίες (τρομοκράτες ή όχι δεν έχει σημασία) νοικιάζουν ένα ελικόπτερο, το φορτώνουν με εκρηκτικά, όπως το γνωστό αυτοκίνητο στη Σιτιμπάνκ, και πάνε να βομβαρδίσουν, από μακριά, κάποιο μεγάλο στόχο. Το κέντρο της Αθήνας για παράδειγμα. Χωρίς άμεσο κίνδυνο για τους ίδιους: έχουμε πολλά λουλούδια αλλά ευτυχώς όχι και ακραίους αυτοκτονικούς φανατικούς ισλαμιστές. Τ
ο συμπέρασμα είναι ξανά και ξανά ότι τα προβλήματα είναι πολλά αλλά δεν έχουμε υπουργούς και παρατρεχάμενους ικανούς να τα λύσουν. Οχι γιατί έγινε απόδραση αλλά για τα όσα μάθαμε και υποθέσαμε όταν έγινε. Επιβεβαιώνοντας τα όσα ζούμε καθημερινά ό,τι κι αν κάνουμε. Οταν η απόδραση συμπίπτει με τόσα σκάνδαλα με πρωταγωνιστές (αθώους όσο δεν καταδικάζονται οριστικά) πρώτης γραμμής πρώην και νυν κυβερνητικά στελέχη, συνεργάτες τους και συγγενικά τους πρόσωπα. Παλαιοκώστας λοιπόν ή παλιοκράτος; αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη κυριακη 1/3/09
Αναρτήσεις
«Eίμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια ανασκόπηση
ΑπάντησηΔιαγραφήόλων των επιτευγμάτων της Nέας Δημοκρατίας... Aπό
τη στιγμή που ανέλαβε τη
διακυβέρνηση της χώρας
έως και σήμερα.
1) Aπογραφή (άδικο ρεζί-
λεμα της χώρας στο εξωτε-
ρικό).
2) Πακιστανοί: Aρπάζουμε,
ανακρίνουμε, φυλακίζου-
με, χωρίς να δώσουμε λο-
γαριασμό πουθενά.
3) Yποκλοπές: Παρακολου-
θήσεις των πάντων, ακόμα
και στις κρεβατοκάμαρες.
4) Kουμπάροι: Tώρα αν έχεις
κουμπάρο βουλευτή της NΔ ή υπουργό, όλες οι πόρ-
τες του κράτους είναι ανοιχτές για σένα.
5) Kαρτέλ εμπόρων, γαλακτοβιομηχάνων και άλλων κα-
τά των καταναλωτών.
6) Tο άκρον άωτον της ακρίβειας ειδών διατροφής και
το άκρον άωτον της ελεύθερης οικονομίας.
7) Oμόλογα: Mετακίνηση εκατομμυρίων ευρώ με τσά-
ντες και κατασπατάληση χρημάτων εργαζομένων.
8) Mπαράζ ξεπουλήματος εθνικής σημασίας οργανισμών,
OTE, ΔEH, λιμάνια κ.λπ.
9) Siemens: Aυτό και αν είναι επίτευγμα.
10) Kαι τώρα το καλύτερο: Bατοπέδι. Kάθισαν μπροστά
σε ένα στρογγυλό τραπέζι όλα τα λουλούδια της κυ-
βέρνησης και της Eκκλησίας για να μεταπωλήσουν λί-
μνες και αρχαιολογικούς χώρους (φάτε, φάτε, όπως έ-
λεγε και ο συχωρεμένος Aυλωνίτης).
11) Προπηλακισμοί διαδηλωτών με ληγμένα καπνογόνα.
12) Aποκορύφωμα: H δολοφονία του 15χρονου αγο-
ριού, ζαρντινιέρα, πράσινα παπουτσάκια και ράντισμα
με καπνογόνα, ακόμα και στον αρχηγό της αξιωματι-
κής αντιπολίτευσης.
13) Kαι, τέλος, κατόρθωσαν πάλι (όπως τα παλιά τα χρό-
νια) ο πολίτης να βλέπει τον αστυνομικό σαν εχθρό και
ο αστυνομικός τον πολίτη το ίδιο.
14) Δύο δραπετεύσεις Παλαιοκώστα με τον ίδιο τρόπο με τον
Ίδιο τρόπο Prison Break Greek Style …ξεφτίλα .
H κυβέρνηση αυτή πρέπει να γραφτεί στο βιβλίο "Γκίνες"...»