10 ερωτήματα σε απλά ελληνικά, η γή τρώγεται ή το... υνί;

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΩΝΤΑ
Συγγραφέα-Δημοσιογράφου

(Αφιερωμένο στην επέτειο ενάρξεως του Κυπριακού Απελευθερωτικού Αγώνα, 1η Απριλίου 1955 και σ’ εκείνους τους Έλληνες της Κύπρου μας που έχυσαν το αίμα τους για Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα κι όχι για ν’ ακούνε σήμερα οι απόγονοί τους από «υπεύθυνα» χείλη πως δεν είναι Έλληνες...αλλά Κύπριοι).

Όταν κατέχω ένα προϊόν, που η τιμή του πέφτει μέρα με τη μέρα και το κόστος συντήρησής του ανεβαίνει, τότε έχω κάθε λόγο να κλείσω συμφωνία με τον υποψήφιο αγοραστή, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Το κέρδος μου θα είναι η μικρότερη δυνατή ζημία μου.
Αντιθέτως, όταν κατέχω ένα προϊόν που η τιμή του διαρκώς ανεβαίνει και κάποιοι προσπαθούν, σώνει και καλά, να με πείσουν να το πουλήσω κοψοχρονιά, ε τότε θα πρέπει να είμαι πολύ αφελής για να την πατήσω. Ή να είμαι κάτι άλλο, χειρότερο.
Τέλος σεμιναρίου βασικών αρχών παζαρέματος. Και τώρα ακολουθούν ερωτήσεις κρίσεως.
Ποιός έχει το πιο χοντρό πρόβλημα, όσο συνεχίζεται η κατοχή του 38% της Κύπρου από την Τουρκία; Η Κύπρος, που είναι χώρα-μέλος της Ε.Ε., οικονομικά ισχυρή και με δικαίωμα αρνησικυρίας σε οποιαδήποτε φάση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ένωση; Ή μήπως η Τουρκία που επιβαρύνεται οικονομικά και πολιτικά με μιά τεράστια ετήσια δαπάνη για τη διατήρηση στρατού κατοχής επί εδάφους της Ε.Ε.;
Πως μπορείς να ελπίζεις σε μιά παραγωγική διαπραγμάτευση, όταν ακυρώνεις ο ίδιος εκ των προτέρων την από θέσεως ισχύος διαπραγματευτική σου δυνατότητα; Διότι, επί του προκειμένου, ασφαλής θέση διαπραγματευτικής ισχύος δεν είναι ο στρατός κατοχής του αντιπάλου, ούτε η βρετανο-αμερικανική υποστήριξη σε αυτόν. Ασφαλής θέση διαπραγματευτικής ισχύος είναι η ιδιότητα του κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του τελούντος υπό μερική κατοχή από κράτος-μη μέλος που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ένωση. Τα νοτιοανατολικά σύνορα της Ε.Ε. είναι η Κερύνεια και η Αμμόχωστος. Ή μήπως όχι;
Τίνος είδους διακοινοτική διαπραγμάτευση μπορεί να τελεσφορήσει, όταν η μία κοινότητα-θεωρητικά-δίνει λόγο μόνο στους πολίτες της και η άλλη ζητά την άδεια του επικυρίαρχου, ακόμα και για να πάει στην τουαλέτα;
Πως θα εξασφαλίσεις την απαραίτητη κάλυψη της εθνικής ομοψυχίας στην όποια διαπραγματευτική σου προσπάθεια, όταν αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι τον όρο «έθνος» και τα παράγωγά του και αυτοϋποβαθμίζεσαι με δηλώσεις σου σε «κοινότητα» και «πλευρά»; Όταν δυναμιτίζεις ο ίδιος την εθνική ομοψυχία, αγνοώντας κατεκτημένη πείρα δεκαετιών, ταπεινώνοντας το φρόνημα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων, που εκφράστηκε με το δημοψήφισμα στο σχέδιο Ανάν και τελικά καλλιεργώντας ηττοπάθεια στους συμπατριώτες σου, αφού βαφτίζεις «ρεαλισμό» την νομιμοποίηση των ωμών εκβιασμών και των ιταμών τετελεσμένων;
Πόσο φαρισαϊκό είναι για κάποιους να διϋλίζουν τον κώνωπα του 1964-67, όταν έχουν καταπιεί την κάμηλο του 1974 και αναζητούν εναγωνίως ένα όποιο χωνευτικό τύπου Ανάν;
Ποιός θα εξηγήσει στους δικαιολογημένα πικραμένους πρόσφυγες των κατεχομένων, ότι είναι υπέρογκο το αντίτιμο της δειγματοληπτικής-και σε χρόνο άγνωστο-επαναποκτήσεως κάποιων περιουσιών τους, όταν προϋποτίθεται η ουσιαστική κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μετατροπή της σε προτεκτοράτο περιορισμένης κυριαρχίας;
Πως είναι δυνατόν να αντιμετωπίσεις ανατολίτη παζαριτζή, προσφέροντάς του ως βάση εκκινήσεως διαπραγματεύσεων, αυτό που ουσιαστικά θα τον ικανοποιούσε ως τελικό αποτέλεσμα;
Σε τι, αλήθεια, σε εξυπηρετεί να καμώνεσαι ότι ξεχνάς την καταξιωμένη από αρχής ανθρωπίνου γένους αλήθεια, πως το γεράκι όταν έρχεται η ώρα του φαγητού, δεν επιθυμεί τίποτε περισσότερο από ένα καλοθρεμμένο και ειρηνικό περιστέρι;
Πως, άραγε, να αντιμετωπίσεις τις όποιες πιέσεις, όταν προσέρχεσαι να διαπραγματευθείς φέρων στα επίμαχα σημεία το ευδιάκριτο αυτοκόλλητο ΠΙΕΣΤΕ ΕΔΩ; (εάν σας θύμισα ότι το ίδιο αυτοκόλλητο φέρουν και κάποια χορευταρούδικα αρκουδάκια με μπαταρίες, δεν το ‘κανα επίτηδες).
Σε ποιό πεδίο δοκιμής δοκιμάστηκε και δεν άντεξε η σφυρηλατημένη στο αμόνι 5.000 ετών, κυπριακή λαϊκή σοφία...
Το ‘νιν αντάν να τρώει την γην,
τρώει την γην χαρκιέται,
μα τσείνον είν’ που τρώεται
τσαι τσείνον καταλυέται
...που δείχνεις να περιφρονείς, έχοντας απέναντί σου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων...το υνί;

Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη τριτη 24/3/09