ΓΡΑΦΕΙ Ο:"ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"
Ο νεαρός της παρέας φαίνεται εξαιρετικά προβληματισμένος απ' τη δυσαρμονική ζωή των γονιών του:
Δεν είναι χωρισμένοι τυπικά. Αλλά ουσιαστικά τους χωρίζει άβυσσος αγεφύρωτη.
Αναρωτιέται και ρωτάει: Η ευχή της ιερολογίας του γάμου λέει: «Ούς ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω».
Αναρωτιέται και ρωτάει: Η ευχή της ιερολογίας του γάμου λέει: «Ούς ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω».
Κι όμως πολύ συχνά τα ζευγάρια χωρίζουν, προτού κάποιος άλλος να τους χωρίσει. Και ο καθένας ζει στους αντίποδες της ζωής του άλλου.
Δεν μπορούν ν' ανταλλάξουν μεταξύ τους ούτε δυο κουβέντες πέρα απ' τα ανούσια και τα τετριμμένα της ανιαρής καθημερινότητας....
Συνηθισμένο το ερώτημα. Αλλά ασυνήθιστη η απάντηση.
Συνηθισμένο το ερώτημα. Αλλά ασυνήθιστη η απάντηση.
Την δίνει ο κληρικός της παρέας: Κατά κανόνα οι άνθρωποι , λέει, χωρίζουν, γιατί δεν τους συνέζευξε ο Θεός. Έστω κι αν ευλόγησαν το γάμο τους πενήντα παπάδες και δέκα δεσποτάδες:
Άλλοτε τους ενώνει το χρήμα. Οπότε παντρεύεται κάποιος μια γυναίκα, που δεν τη θέλει, μόνο και μόνο, για να μεγαλώσει την περιουσία του. ΄Η κάποια γυναίκα, για να έχει ανέσεις, παντρεύεται κάποιον πλούσιο, που δεν θα 'θελε ούτε ζωγραφιστό να τον βλέπει. Και βέβαια στις περιπτώσεις αυτές ο γάμος αποτελεί ένα είδος αγοραπωλησίας ή δουλοκτησίας.
Άλλοτε τους ενώνει το χρήμα. Οπότε παντρεύεται κάποιος μια γυναίκα, που δεν τη θέλει, μόνο και μόνο, για να μεγαλώσει την περιουσία του. ΄Η κάποια γυναίκα, για να έχει ανέσεις, παντρεύεται κάποιον πλούσιο, που δεν θα 'θελε ούτε ζωγραφιστό να τον βλέπει. Και βέβαια στις περιπτώσεις αυτές ο γάμος αποτελεί ένα είδος αγοραπωλησίας ή δουλοκτησίας.
Και βρίσκεται, από ηθικής πλευράς, μεταξύ πορνείας και παλλακίας.
Άλλοτε πάλι τους ενώνει η σάρκα, σε μια πρόσκαιρη και επιφανειακή σχέση. Όχι γιατί η σαρκική ένωση είναι απορριπτέα. Αλλά γιατί από μόνη της δεν οδηγεί τους ανθρώπους στην αλληλοσυμπλήρωση και την ολοκλήρωση.
Άλλοτε πάλι τους ενώνει η σάρκα, σε μια πρόσκαιρη και επιφανειακή σχέση. Όχι γιατί η σαρκική ένωση είναι απορριπτέα. Αλλά γιατί από μόνη της δεν οδηγεί τους ανθρώπους στην αλληλοσυμπλήρωση και την ολοκλήρωση.
Οδηγεί στον κορεσμό και την ανία.
Ευχόμαστε στους νεόνυμφους να ενωθούν σε «μια σάρκα».
Ευχόμαστε στους νεόνυμφους να ενωθούν σε «μια σάρκα».
Αλλά αυτό δεν αρκεί. Δεν αποτελεί προϋπόθεση και εγγύηση για μια αρμονική ζωή. Αυτό που χρειάζονται οι μελλόνυμφοι είναι να γίνουν μια ψυχή και μια καρδιά.
Να λειτουργούν στην ίδια συναισθηματική και πνευματική συχνότητα.
Μόνο η πνευματική και συναισθηματική ένωση έχει το στοιχείο της αδιάκοπης ανανέωσης και αντέχει στο χρόνο.
Σαρκικά μπορεί να ενωθεί κανείς με τον οποιονδήποτε.
Συναισθηματικά όμως και πνευματικά αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
Η πνευματική αντιστοιχία μεταξύ των ανθρώπων είναι, όπως του κλειδιού με την κλειδαριά.
Η πνευματική αντιστοιχία μεταξύ των ανθρώπων είναι, όπως του κλειδιού με την κλειδαριά.
Αν δεν ταιριάζουν, η χαρά και η ευτυχία θα παραμένει γι' αυτούς ένας χώρος ερμητικά κλειστός.
Κι αν ακόμη ζουν μέσα στα πλούτη κι αν έχουν όλες τις ανέσεις, αν δεν μπουν στο νυμφώνα της ομορφιάς και της χαράς έχουν οριστικά και ανεπανόρθωτα αποτύχει. Θα είναι ο συζυγικός τους βίος μια αβίωτη κόλαση και δυστυχία....
-Κάποτε, λέει ο εκπαιδευτικός της παρέας, οι μαθητές μου ζήτησαν τη γνώμη μου για τον έρωτα... Εγώ, τους αποκρίθηκα, αισθάνομαι αρκετά μεγάλος, για ν' ασχοληθώ με ένα τέτοιο θέμα.
-Κάποτε, λέει ο εκπαιδευτικός της παρέας, οι μαθητές μου ζήτησαν τη γνώμη μου για τον έρωτα... Εγώ, τους αποκρίθηκα, αισθάνομαι αρκετά μεγάλος, για ν' ασχοληθώ με ένα τέτοιο θέμα.
Και για να εκμαιεύσω τη δική τους τη γνώμη, τους έδωσα, ως κατ' οίκον εργασία, το αυτοσχέδιο ρητό:
«Ο έρωτας είναι ιερός και ωραίος».
Οι απαντήσεις τους ήταν αντικατοπτρισμός της κοινωνικής πραγματικότητας: Πολλοί πιστεύουν στην ωραιότητα του έρωτα, αλλά ελάχιστοι στην ιερότητα.
Οι απαντήσεις τους ήταν αντικατοπτρισμός της κοινωνικής πραγματικότητας: Πολλοί πιστεύουν στην ωραιότητα του έρωτα, αλλά ελάχιστοι στην ιερότητα.
Και γι' αυτό συχνά μιλούν γι' αυτόν με υποτιμητικά υπονοούμενα και χλευαστικά σχόλια. Που είναι ψωμοτύρι στις συνομιλίες των περισσοτέρων....
Όμως καμιά ωραιότητα δεν υπάρχει στον έρωτα χωρίς την ιερότητα..
Όμως καμιά ωραιότητα δεν υπάρχει στον έρωτα χωρίς την ιερότητα..
Και αντίστροφα: Καμιά ιερότητα χωρίς την ωραιότητα.
Και η συνισταμένη αυτών των δύο (του ιερού και του ωραίου, δηλαδή) είναι μία και μοναδική:
Ο δρόμος και νόμος της καρδιάς και της αγάπης...
Η ιερουργία του έρωτα αρχίζει απ' την αγία τράπεζα της καρδιάς.
Η ιερουργία του έρωτα αρχίζει απ' την αγία τράπεζα της καρδιάς.
Οποιαδήποτε άλλη αφετηρία έξω απ' την αγία τράπεζα της καρδιάς δεν οδηγεί σε κανένα μυστήριο. Οδηγεί μόνο σε θεομπαιξία και διαστροφή.
Γι' αυτό εγκληματούν, όσοι εμποδίζουν τα ζευγάρια, που αγαπιούνται, να παντρεύονται.
Κι ακόμη περισσότερο εγκληματούν αυτοί που σπρώχνουν, όσους δεν αγαπιούνται, να παντρεύονται».
Συμπέρασμα: Κανένας Θεός δεν συνέζευξε αυτούς που ένωσε η σάρκα και το χρήμα.
Συμπέρασμα: Κανένας Θεός δεν συνέζευξε αυτούς που ένωσε η σάρκα και το χρήμα.
Και βέβαια κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να τους χωρίσει.
Είναι de facto χωρισμένοι.
Κι αν δεν χωρίζουν de jure, είναι γιατί βαραίνουν πάνω τους ο συνεταιρισμός των συμφερόντων και ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής....
Έστω κι αν δεν υπάρχει τίποτε βαρύτερο απ' την ισόβια κάθειρξη, που επιβάλλει η αμοιβαία απέχθεια, που γεννάει η συναισθηματική και πνευματική ασυμβατότητα!......
Παπα-Ηλίας
Έστω κι αν δεν υπάρχει τίποτε βαρύτερο απ' την ισόβια κάθειρξη, που επιβάλλει η αμοιβαία απέχθεια, που γεννάει η συναισθηματική και πνευματική ασυμβατότητα!......
Παπα-Ηλίας
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη σαββατο 14/2/09
Mία απο τις πολύ συνηθισμένες μορφές του έρωτα είναι εκείνη η γρίππη, που την πιάνεις κάπου στον δρόμο, στο μαγαζί, στο μπαράκι και αυτή μετά σε ρίχνει στο ... κρεββάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΛΙΑΣ
Πόσο σωστά τα λες παπα-Ηλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σαρκικός έρωτας (και όχι ο φτέρωτας του Σωκράτη) είναι πολύ κατώτερος της αγάπης. Οι "ερωτευμένοι" κατ'αυτόν τον τρόπο θεωρούν το αντικείμενο του έρωτα ιδιοκτησία τους και πως μπορείς να αγαπήσεις κάτι που τελεί υπό κατοχή; κάτι που δεν είναι ελεύθερο; Κάτι που το αντιλαμβάνεσαι με γνώμονα το κέρδος. Μπορεί ποτέ η ιδιοτελής σκέψη να αντικαταστήσει την καρδιά;