Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, πόσο πολύ λυπάμαι που έχασα τη μοναδική ευκαιρία. Που δεν ήμουν χθες στη Ραφήνα. Ν’ απολαύσω με τα μάτια μου το περήφανο πέρασμα της τούρκικης φρεγάτας, από τα γαλανά νερά που κάνω κι εγώ βόλτες με το φουσκωτό μου. Να δω την τούρκικη σημαία ν’ ανεμίζει στην πλώρη την ώρα που σκίζει τα νερά, τα ίδια νερά που ψάρευα μικρός. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να προσκαλέσω τον κυβερνήτη και το πλήρωμα της φρεγάτας για ένα γεύμα στον Ξυπόλητο, με το φρέσκο ψάρι που πάντοτε έχει. Ο Ξυπόλητος είναι εκεί δίπλα, στο φάρο. Θα τηλεφωνούσα και στον Κώστα, που σίγουρα έβλεπε τη φρεγάτα από το παράθυρό του, για να πεταχτεί κι αυτός (μένει πολύ κοντά) γιατί, εκτός από τις συγγενικές σχέσεις που έχει με τους Τούρκους, του αρέσει πολύ το εστιατόριο αυτό και πηγαίνει συχνά. Θα του έλεγα δε να φέρει μαζί του, τη Νατάσα αν ήθελε, αλλά οπωσδήποτε και τον Αρχηγό του Π.Ν. Για να ανταλλάξουν οι δύο θαλασσόλυκοι, τις πλούσιες εμπειρίες που απέκτησαν στον Αιγαίο ωκεανό (εδώ). Τι κρίμα… Next time, θα έχω το νου μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.