ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΙΜΙΑ

Τα του Καίσαρος...

Γράφει ο Γρηγόρης Ρώντας
Δημοσιογράφος Συγγραφέας

Στον ανώνυμο φίλο της ιστοσελίδας μας, που χθες μου έκανε την τιμή να σχολιάσει τις απόψεις μου, συνιστώ να ενημερωθεί καλύτερα όχι μόνο για τη νύχτα των Ιμίων , αλλά και για τη σχέση μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Το να αποκαλεί σκύλο, προδότη, γουρούνι και τσογλάνι έναν αξιωματικό, μπροστά στο ήθος και την επαγγελματική υπερεπάρκεια του οποίου υποκλίνονταν στο Πολεμικό μας Ναυτικό ακόμα και οι κομματικοί του αντίπαλοι, δείχνει απλά πλήρη άγνοια περί του προσώπου για το οποίο ομιλεί. Το να του καταλογίζει όμως ευθύνες ακόμα και για το τραγικό περιστατικό της πτώσεως του ελικοπτέρου μας εκείνο το βράδυ και τον θάνατο τριών παλληκαριών μας, αποδεικνύει ότι ο φίλος σχολιαστής αγνοεί επίσης ότι εκείνος που λύσσαξε τότε να απονηωθεί το ελικόπτερο κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια όλες τις αντίθετες εισηγήσεις Λυμπέρη και λοιπών επιτελικών, ήταν ο Κώστας Σημίτης επειδή ήθελε να διασώσει τα προσχήματα. Επιπρόσθετα η όποια στρατιωτική ηγεσία όπου γης υπακούει στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας, είτε σε καιρό πολέμου, είτε σε καιρό ειρήνης.

Αντιλαμβάνομαι την αγανάκτηση του φίλου αναγνώστη και είμαι βέβαιος ότι την συμμερίζεται η πλειονότητα των Ελλήνων. Όπως επίσης είμαι βέβαιος ότι η ίδια πλειονότητα δεν συμμερίζεται τις ύβρεις που αποδυναμώνουν και σπιλώνουν την δίκαιη οργή μας για το άγος των Ιμίων. Και στο κάτω-κάτω εάν φοβόταν-και δικαίως- τη μήνυση για τις ύβρεις που εκτόξευσε, μπορούσε να πει τα ίδια πιο κόσμια, επώνυμα κι αντρίκεια με το θάρρος της γνώμης του. Επώνυμη άποψη σχολίασε εξάλλου.

Αναφορικά με τις απόψεις του επίσης ανώνυμου φίλου που υπογράφει «Βορειοδυτική Ελλάδα» επισημαίνω ότι η τότε κομματική ταυτότητα του ναυάρχου Λυμπέρη δεν μειώνει την στρατιωτική του αξία, όπως δεν μπορεί να μειωθεί η προσφορά του πατριωτικού και κοινωνικού ΠΑ.ΣΟ.Κ του Ανδρέα Παπανδρέου από το επακολουθήσαν συνονόματο εξάμβλωμα του Σημίτη. Δεν είχαμε άλλης ποιότητας αξιωματικούς το 1987 όταν ο Α. Παπανδρέου παρέταξε στόλο και αεροπορία στο Αιγαίο και είπε στους Τούρκους «μολών λαβέ». Άλλης ποιότητας πολιτική ηγεσία είχαμε. Η φύλαξη της μεγάλης Ίμια κρίθηκε επιβεβλημένη επειδή εκεί είχαν σημειωθεί όλα τα προγενέστερα επεισόδια. Και είναι γεγονός ότι οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι πέρασαν κάτω από τη μύτη του αρχηγού στόλου και των μισών κυβερνητών μας, που εν είδει δαγκάνας είχαν ζώσει εκείνο το βράδυ τα Ίμια με τα πλοία τους. Ευθύνες έχει σίγουρα και ο Α/ΓΕΕΘΑ Λυμπέρης για τη μη φύλαξη της δεύτερης βραχονησίδας αλλά την ώρα που την κατελάμβαναν οι Τούρκοι εκείνος ήταν στον θάλαμο επιχειρήσεων-ως ώφειλε-και η εικόνα που είχε ήταν εκείνη που του μετέδιδαν οι επιτόπου κυβερνήτες του στόλου μας. Επιπλέον η εισήγησή του για άμεση ανακατάληψη της νησίδας απορρίφθηκε από το σύνολο της τότε εμπλεκόμενης πολιτικής ηγεσίας.

Το μυστικό του φιάσκου των Ιμίων με τη συνειδητή συμμετοχή σε αυτό της τότε ελληνικής πολιτικής ηγεσίας έγκειται στο ότι η τότε Τουρκάλα πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ, εκλεκτή φίλη και επιχειρηματική συνεργάτις των Αμερικανών, παρέπαιε στην πολιτική σκηνή της γείτονος και έπρεπε να στηριχθεί με μία τηλεοπτική νίκη επί των Ελλήνων. Λεπτομέρεια: Το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου λίγες μέρες μετά κυκλοφορούσε έκθεσή του σύμφωνα με την οποία εάν εκείνο το βράδυ σημειωνόταν εμπλοκή, η διάταξη και η ετοιμότητα των αντιπαραβαλλόμενων δυνάμεων ήταν τέτοια ώστε οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα κατήγαγαν περιφανή νίκη επί των τουρκικών. Θα το επαναλάβω: Η ποιότητα του πολιτικού μας έμψυχου υλικού ήταν το πρόβλημα τη νύχτα των Ιμίων και όχι του εντελλόμενου στρατιωτικού.

Γρηγόρης Δημ. Ρώντας