«Σε τούτα δω τα μάρμαρα

Πάντα επίκαιρος ο Γιάννης Ρίτσος.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΡΩΝΤΑΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

«Εδώ το φως...» γράφει κι αγγέλει στα «18 λιανοτράγουδά» του.
Εδώ και τούτος ο λαός, ο μικρός, ο μέγας που δεν έδωσε ποτέ του τόπο να σταθεί η ανανδρία, ούτε στην μικρή του αυλή, ούτε στη μεγάλη του καρδιά.
Οι μαύρες σκιές με τις μαύρες ψυχές που σύρθηκαν μέσα στη νύχτα για να δολοφονήσουν όποιον αστυνομικό εύρισκαν μπροστά τους, είναι η προσωποποίηση της πιο κατάπτυστης ανανδρίας.

Είναι η κακιά σκουριά που δεν πιάνει «σε τούτα δω τα μάρμαρα».

Είναι το σκοτάδι π’ ανοίγει λάκκους σε χώμα μυριοποτισμένο κι αγιασμένο με αίμα ηρώων της Λευτεριάς και της Δημοκρατίας.
Για να πέσει μέσα ένας λαός λουσμένος από γεννησιμιού του στο φως. Ένας λαός που όσο πόνεσε κι οργίστηκε για τον άδικο χαμό ενός παιδιού του, του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πονά τώρα κι οργίζεται κι αναθεματίζει τα ανθρωπόμορφα κτήνη που έστειλαν ένα άλλο παιδί του, τον Διαμαντή Μαντζούνη, να χαροπαλεύει στο νοσοκομείο.
Δεν θα γίνουμε ποτέ δικοί σας.
Είμαστε αρκετά παλαβοί εδώ και χιλιάδες χρόνια για να στήνουμε τους εμφυλίους μας και να βγάζουμε ο ένας τα μάτια τ’ αλλουνού, αλλά το κάναμε πάντοτε ενώπιος ενωπίω, ξέσκεποι και στα ίσια.

Είμαστε παιδιά κι εγγόνια του Θρασύβουλου Τσακαλώτου και του Μάρκου Βαφειάδη, των πολέμαρχων του τελευταίου μας αλληλοσπαραγμού, που όμως σέβονταν και τιμούσαν ο ένας τον άλλο και γέροντες πια, στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, δώσαν τα χέρια κι αγκαλιαστήκαν.

Είμαστε παιδιά κι εγγόνια του οικοδόμου της δεκαετίας του ’60, που το πρωί στη διαδήλωση πέταγε πλάκες πεζοδρομίου στους αστυνομικούς και το βράδυ έπαιζε στο καφενείο πρέφα και τάβλι με τον αστυφύλακα γείτονά του.
Δεν θα γίνετε ποτέ δικοί μας.
Είμαστε συμπολίτες εκείνων των Ελλήνων που βασανίστηκαν άγρια από τους πραιτωριανούς της χούντας, αλλά όταν η «17 Νοέμβρη» εκτέλεσε κάποιους βασανιστές, τα ίδια τα θύματά τους βγήκαν δημόσια και καταδίκασαν απερίφραστα τους δολοφόνους.
Εικοσιέξη χρόνια δολοφονούσαν η «17 Νοέμβρη» και τα παρακλάδια της. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των μη προνομιούχων Ελλήνων που δήθεν στο όνομά της μιλούσε το σαρανταπεντάρι των θρασύδειλων, τους γύριζε προκλητικά την πλάτη.

Το ίδιο θα πράξουμε και τώρα και στο μέλλον.

Γιατί ούτε η κουκούλα σας, ούτε η μπαμπεσιά σας, ούτε η γιαλαντζί επαναστατικότητά σας, πρόκειται ποτέ να σημάνει κάτι άλλο για τούτο τον λαό, πέρα από ξεκάθαρη ύβρη και ποταπότητα.

Είστε κακιά σκουριά που δεν θα μπορέσει ποτέ να οξειδώσει την ψυχή των Ελλήνων.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας

Αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη τριτη 6/1/09