Συντάκτης:ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Η τυπική λογική και ο «κοινός νους», μοιραία, επικυρώνουν την άποψη ότι η νέα πραγματικότητα στο χώρο της πληροφόρησης και επικοινωνίας είναι προτιμότερη από μια κατάσταση μονοπωλίου στα ηλεκτρονικά μέσα.
Σήμερα όμως βιώνουμε τη βαρβαρότητα αυτής της κατάστασης.
Πολλά έγγραφα, πολλές αποκαλύψεις.
Πολλή θολούρα στις διασυνδέσεις κράτους και παρακράτους, θεσμών και εγκλήματος. Σκάνδαλα, διαφθορά, επιχειρηματικές συγκρούσεις, εκβιασμοί, απειλές, χρηματισμοί.
Το σύστημα της διαπλοκής τρελάθηκε και τρώει τις σάρκες του.
Υπουργοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, λαθρέμποροι, δικηγόροι, δικαστές, νονοί της νύχτας, έμποροι όπλων, αθλητικοί παράγοντες, έμποροι ναρκωτικών, δεσποτάδες, ηγούμενοι και αγιορείτες μοναχοί, πρωταγωνιστούν καθημερινά σε ένα πολιτικό ριάλιτι σόου καρφώνοντας ο ένας τον άλλον.
Και η κυβέρνηση; η αντιπολίτευση;
Μοιραίοι και άβουλοι, απλώς ξενυχτάνε στα τηλεπαράθυρα παρακολουθώντας τον πόλεμο των συμμοριών του κράτους και του παρακράτους.
Το καθεστώς αποσυντίθεται σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.
H «τάξη» των τηλεοπτικών κυρίως δημοσιογράφων αντικαθιστά την «τάξη» των πολιτικών.
Οι Μικρούτσικοι, οι Βαρεμένοι, οι Αυτιάδες, οι Παπαδάκηδες και όλα τα συμπαρασυρόμενα πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα, καθώς και τα βραδινά δελτία ειδήσεων αποδόμησαν πολιτικούς και πολιτική.
H χώρα έχει παραδοθεί στα χέρια μιας τηλεοπτικής ηγεσίας, φαινόμενο όχι συγκυριακό όπως πολλοί νομίζουν, αλλά με ρίζες βαθιές που τρέφονται από το αίτημα και το έλλειμμα για πληροφόρηση μιας κοινωνίας παραπλανημένης και καταφρονεμένης.
H τηλεόραση, από μέσο μαζικής επικοινωνίας αναδεικνύεται κατ' εξοχήν προνομιούχος χώρος που παράγει εξουσία. Που υπαγορεύει τον χρόνο και τον τρόπο του πολιτικού διαλόγου.
Ή παίζεις το παιχνίδι μου ή δεν υπάρχεις.
Και οι πολιτικοί, οι υπουργοί, οι δημοσιογράφοι, οι διανοούμενοι, οι καθηγητές πανεπιστημίου, για να υπάρξουν, εμφανίζονται ως γλάστρες στις εκπομπές των νέων ταγών του δημόσιου βίου και με αυτό τον τρόπο νομιμοποιούν τη μετάλλαξη της δημοκρατίας σε τηλεδημοκρατία.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν αλλοίωση των θεσμών άκρως επικίνδυνη.
Το δίκαιο και το άδικο, το νόμιμο και το παράνομο, το ηθικό και το ανήθικο δεν το κρίνουν το κράτος δικαίου με τα όργανά του, αλλά το κράτος της τηλεόρασης με τους αστέρες του.
Σκάνδαλα, διαφθορά, οικονομικές συγκρούσεις, διαδηλώσεις, απεργίες, δίκες, διαπλεκόμενα, ανεργία, μισθοί, παιδεία, αστυνομία κρίνονται, επικρίνονται ή επαινούνται από τους ηγέτες και την άρχουσα τάξη της τηλεδημοκρατίας.
Ο δημόσιος βίος βρίσκεται σε μια κατάσταση τηλεοπτικής πραγματικότητας. Καθημερινά τηλεμεταφερόμαστε σε ένα κανάλι όπου παίζουν σαλτιμπάγκοι και κλόουν, αγύρτες και δημαγωγοί, σε ένα διαρκές ριάλιτι σόου.
Όχι, δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι για αυτό, ούτε η υποκειμενικότητα του μέσου.
Ο τηλεοπτικός εξευτελισμός της δημοκρατίας είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη του πολιτικού εξευτελισμού.
Την τηλεοπτική εξουσία έθρεψαν οι πολιτικοί και η πολιτική του ταμπλόιντ.
Όλοι όσοι, και είναι το σύνολο σχεδόν της λεγομένης άρχουσας τάξης, στα τοκ σόου ανέλυαν το ελληνοτουρκικό πρόβλημα, τα οικονομικά μεγέθη του προϋπολογισμού, τις νέες θεωρίες για την εργασία, το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, την παγκόσμια τραπεζική κρίση και άλλα τινά, ανταλλάσσοντας απόψεις πλάι πλάι με φωτομοντέλα, γυμνάστριες, μόδιστρους, χαρτορίχτρες, μαγείρισσες και σκυλούδες, όλοι όσοι έκαναν και συνεχίζουν απτόητοι να κάνουν, βαρυσήμαντες δηλώσεις για την πολιτική συγκυρία, το τελευταίο μοντελάκι της Μενεγάκη και τον γάμο του φούφουτου της σόου μπίζ, εκλέγονται και θεωρούνται λαμπρά ονόματα στα κομματικά ψηφοδέλτια.
Έτσι, οι εικονικές πλατείες των ερτζιανών γεμίζουν αδειάζοντας τις πραγματικές πλατείες των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων.
Έτσι, το εικονικό γίνεται πραγματικό, ο πολτός των πολιτικών ιδεών και των πολιτικών κομμάτων τροφοδοτεί με νέους τηλεοπαδούς το «κόμμα της τηλεδημοκρατίας».
Έτσι, οι παρουσιαστές των τηλεοπτικών ειδήσεων, οι άνκορμεν των ενημερωτικών εκπομπών, οι μαϊντανοί των τηλεπαραθύρων είναι οι Μαρξ, Κέινς, Κάστρο, Τσε, Κένεντι της κοινωνίας της τηλεδημοκρατίας.
Και αυτό που απομένει είναι το τελικό βήμα. Στο νέο καθεστώς που εγκαθιδρύεται δεν θα πηγαίνουμε στις κάλπες για να ψηφίσουμε ΛΑ.Ο.Σ, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΝΔ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α, KKE ή κάποιο άλλο κόμμα, αλλά Teleasty, Mega, Ant1, Alpha, Star, Alter... Και ίσως την κυβέρνηση θα αναδεικνύουν οι μετρήσεις της AGB.
Στα πεδία της «επικοινωνιολογίας», ή της «τηλεκριτικής».
θεωρείται δεδομένο ότι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ενδιαφέρουν πρώτιστα τις εκμεταλλευόμενες και κυριαρχούμενες κοινωνικές τάξεις, την Αριστερά και τους διανοούμενους και, ταυτόχρονα, είναι «νόμιμος» και «έγκυρος» κάθε «εξωεπιστημονικός» ή μη επαγγελματικός λόγος πάνω στη φύση και τη λειτουργία τους.
Δυστυχώς και ο θεσμός του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, δε μπορεί να τιθασεύσει τη «λερναία ύδρα», που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελληνική κοινωνική πραγματικότητα.
Άμοιροι και άβουλοι αγόμαστε και φερόμαστε σε ατραπούς κοινωνικής σήψης.
Ζητούμενο η διανόηση να αντιδράσει.
Ζητούμενο η πολιτεία να αντιδράσει.
Ζητούμενο από τους πολιτικούς να αντιδράσουν.
Ζητούμενο από τα κόμματα να αντιδράσουν. Ζητούμενο να κατεδαφιστεί το ανέκδοτο που βαφτίσθηκε «ελεύθερη τηλεόραση»
**********************************************
Το προφίλ του συντάκτη: ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Πτυχιούχος από το Μαθηματικό Τμήμα Φυσικομαθηματικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του τμήματος Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών & Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Είναι καθηγήτης μαθηματικών, μέλος του Δ.Σ Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.
Συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης Βαλκανικής Στρατηγικής και στο Ινστιτούτο Ερευνών Πολιτικής Στρατηγικής.
Αγαπά την πόλη του και το αποδεικνύει συμμετέχοντας στα κοινά και υποστηρίζοντας τον αθλητισμό και τους νέους.
Αξίζει να σημειωθεί πως είναι Ιδρυτικό μέλος και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην Παρεμβατική Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.