«αιων παις εστι παιζων πεσσευων. παιδος η βασιλειη.»
Ηρακλειτος
Ο αιων ειναι παιδι που παιζει τοποθετωντας περα δωθε τους πεσσους. Η βασιλεια ειναι του παιδιου..
Δηλαδη ο ανικητος χρονος , ο αιωνιος , παντοτινο παιδι, ειναι αυτος που εχει την κυριαρχια, την βασιλεια την αθανασια..
Αυτο ειναι το πληρες κειμενο και η ουσιαστικη προσεγγισις
Ο αιωνας εχει το στοιχειο του αει ( του παντοτινου) και το παιδι την εν δυναμει μεταβολη.
Ο συνδυασμος «αιων παις», ειναι η προοδος που στο χρονο επιτυγχανει ο δημιουργικος ανθρωπος.
Ετσι η λαικιστικη προσεγγισις περι «καλων παιδιων»λογω των αναρχοβανδαλιστικων εκδηλωσεων των παιδιων, οτι σ αυτα ανηκει η βασιλεια ( παιδος η βασιλειη), στηριζομενη στην αφαιρετικη ικανοτητα της επιλεκτικης αναγνωσεως των κειμενων του Ηρακλειτου, θυμιζει μια ακομη ρησι του Ηρακλειτου
Τις αυτών νόος ή φρήν;Δήμων αοιδοίσι πείθονται και διδασκαλω χρείονται ομίλω, ουκ ειδοτες οτι « οι πολλοι κακοι, ολιγοι δε αγαθοι»
Ποιος ειναι ο νους κι η φρονησι τους;Στους λαικους τραγουδισταδες πειθαρχουν και δασκαλο εχουν τον οχλο, μη ξεροντας οτι οι ΄΄πολλοι ειναι κακοι και λιγοι ειναι οι καλοι''
ΙΑΣΩΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ιάσωνά μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το κρυφτούλι δεν γίνεται διάλογος.
Αλλού γράφω εγώ. Αλλού απαντάς εσύ. Έτσι αυτοί, που τα διαβάζουν, δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε ή περίπου τίποτε.
Και φοβούμαι ότι αδικείς το Ντοστογιέβσκι. Ή μάλλον τον εαυτό σου και τις θέσεις, που θέλεις να υποστηρίξεις. Γιατί το απόσπασμα, που παραθέτεις απ' τους "Δαιμονισμένους"-κι αυτό κάπου αλλού- δεν φαίνεται να συμφωνεί με όσα εσύ υποστηρίζεις.
Αλλά είπαμε: διάλογος με κρυφτούλι δεν γίνεται.
παπα-Ηλίας