απο:"Olympiada olympia.gr"
Ο ασυμβίβαστος αγωνιστής του πλέον επιτυχημένου αντιιμπεριαλιστικού αγώνα στην Ευρώπη, άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή χτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Ο άνθρωπος που τίμησε τη λαϊκή ετυμηγορία και αντιστάθηκε στον παγκόσμιο εξουσιασμό και στους εντόπιους πουλημένους λακέδες θα αποτελεί παράδειγμα για όσους επιμένουν να θυμούνται.
Πολλοί θα σπεύσουν να ανεβάσουν το ηρωϊκό βίντεο από την ομιλία άρνησης του σχεδίου Ανάν.
Όσοι είχαμε την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσουμε, δεν θα το κάνουμε.
Γιατί ο Παπαδόπουλος άλλα ήθελε να πει εκείνο το βράδυ.
Πολύ περισσότερα, με στοιχεία αληθινά και όχι χαλκευμένα.
Για τον φίλτατο Σημίτη, για τον Κληρίδη, για όλο το Ελλαδικό και Κυπριακό συφερτό που έκανε τον μεσάζοντα για να τον προσεγγίζουν οι παγκόσμιοι εκβιαστές.
Και πιέστηκε πολύ για να μην πει αυτά που θέλει. Όχι βεβαίως με απειλές, απειλές δε σηκώνει κάποιος που έπαιξε τη ζωή του για έναν ανώτερο σκοπό. Όχι για την τσέπη ή τη συντεχνία του δηλαδή αλλά για το κοινό καλό.
Για τη δικαιοσύνη και τη λευτεριά.
Πιέστηκε να μην ανοίξει τους ασκούς.
Με σκοπό να εκτιμήσει ο λαός τη δημιουργική επιχειρηματολογία και να κρίνει ανάλογα.
Γιατί γνώριζε πως η μόνη λύση ήταν η απεμπλοκή του λαού από τα κομματικά μαντριά.
Αυτό δε μπορούσε να γίνει με ρήξη και πόλωση.
Δεν τα κατάφερε όμως.
Ο λαός επέστρεψε στους ιδιοτελείς ποιμένες του.
Και αυτό τον πλήγωσε ανεπανόρθωτα.
Δεν το έδειξε.
Το πλήρωσε.
Ο "λαός".
Αυτή η χιλιοειπωμένη γενική έννοια.
Ο "λαός".
Όλοι εμείς, τα άβουλα ανθρωπάκια που βάζουμε το λιθαράκι μας για να γίνουν τα μεγαλύτερα έπη ή ανουσιουργήματα.
Και εδώ βάλαμε όλοι το λιθαράκι μας.
Όλοι, με κίνητρο την ιδιοτέλεια ή την άγνοια.
Το εφήμερο ατομικό όφελος.
Και διαπράξαμε άλλη μια αδικία για το σύνολο που θα την πληρώσουμε ακριβά.
Για άλλη μια φορά θα κλαίμε για την κατάντια και τους ηγέτες μας.
Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές,
ΕΣΥ είσαι ο λαός.
Εσύ είσαι το τουβλάκι που χτίζεις τον οίκο σου.
Αν εσύ ατομικά είσαι σάπιος, τότε θα ζήσεις και θα πεθάνεις σε ένα σάπιο σπίτι.
Αυτό που βρήκες, αυτό που αφήνεις στα παιδιά σου.
Και οι κραυγές σου για την κοινωνική αδικία, την άθλια καθημερινότητα ή την εφήμερη καλοζωΐα έχουν ως μόνο αποδέκτη τον καθρέφτη σου.
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη παρασκευη 12/12/08
Ο άνθρωπος που τίμησε τη λαϊκή ετυμηγορία και αντιστάθηκε στον παγκόσμιο εξουσιασμό και στους εντόπιους πουλημένους λακέδες θα αποτελεί παράδειγμα για όσους επιμένουν να θυμούνται.
Πολλοί θα σπεύσουν να ανεβάσουν το ηρωϊκό βίντεο από την ομιλία άρνησης του σχεδίου Ανάν.
Όσοι είχαμε την τιμή και την τύχη να τον γνωρίσουμε, δεν θα το κάνουμε.
Γιατί ο Παπαδόπουλος άλλα ήθελε να πει εκείνο το βράδυ.
Πολύ περισσότερα, με στοιχεία αληθινά και όχι χαλκευμένα.
Για τον φίλτατο Σημίτη, για τον Κληρίδη, για όλο το Ελλαδικό και Κυπριακό συφερτό που έκανε τον μεσάζοντα για να τον προσεγγίζουν οι παγκόσμιοι εκβιαστές.
Και πιέστηκε πολύ για να μην πει αυτά που θέλει. Όχι βεβαίως με απειλές, απειλές δε σηκώνει κάποιος που έπαιξε τη ζωή του για έναν ανώτερο σκοπό. Όχι για την τσέπη ή τη συντεχνία του δηλαδή αλλά για το κοινό καλό.
Για τη δικαιοσύνη και τη λευτεριά.
Πιέστηκε να μην ανοίξει τους ασκούς.
Με σκοπό να εκτιμήσει ο λαός τη δημιουργική επιχειρηματολογία και να κρίνει ανάλογα.
Γιατί γνώριζε πως η μόνη λύση ήταν η απεμπλοκή του λαού από τα κομματικά μαντριά.
Αυτό δε μπορούσε να γίνει με ρήξη και πόλωση.
Δεν τα κατάφερε όμως.
Ο λαός επέστρεψε στους ιδιοτελείς ποιμένες του.
Και αυτό τον πλήγωσε ανεπανόρθωτα.
Δεν το έδειξε.
Το πλήρωσε.
Ο "λαός".
Αυτή η χιλιοειπωμένη γενική έννοια.
Ο "λαός".
Όλοι εμείς, τα άβουλα ανθρωπάκια που βάζουμε το λιθαράκι μας για να γίνουν τα μεγαλύτερα έπη ή ανουσιουργήματα.
Και εδώ βάλαμε όλοι το λιθαράκι μας.
Όλοι, με κίνητρο την ιδιοτέλεια ή την άγνοια.
Το εφήμερο ατομικό όφελος.
Και διαπράξαμε άλλη μια αδικία για το σύνολο που θα την πληρώσουμε ακριβά.
Για άλλη μια φορά θα κλαίμε για την κατάντια και τους ηγέτες μας.
Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές,
ΕΣΥ είσαι ο λαός.
Εσύ είσαι το τουβλάκι που χτίζεις τον οίκο σου.
Αν εσύ ατομικά είσαι σάπιος, τότε θα ζήσεις και θα πεθάνεις σε ένα σάπιο σπίτι.
Αυτό που βρήκες, αυτό που αφήνεις στα παιδιά σου.
Και οι κραυγές σου για την κοινωνική αδικία, την άθλια καθημερινότητα ή την εφήμερη καλοζωΐα έχουν ως μόνο αποδέκτη τον καθρέφτη σου.
αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη παρασκευη 12/12/08
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.